Σε αντίθεση με ό,τι θα νόμιζε κανείς, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να επανεκλεγούν τους επόμενους μήνες ή να παραμείνουν κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις όσες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εφάρμοσαν προγράμματα λιτότητας.
Από τη Λισσαβώνα και τη Μαδρίτη μέχρι το Δουβλίνο, οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα σε όσους βρίσκονται στην εξουσία, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης διασπώνται από ριζοσπαστικά κόμματα που μειώνουν τις πιθανότητές τους να αναλάβουν τη διακυβέρνηση των χωρών τους. Μια εξήγηση είναι πως επιταχύνεται η ανάκαμψη έστω κι αν η ανεργία παραμένει σε επώδυνα υψηλά επίπεδα και το βιοτικό επίπεδο έχει υποχωρήσει.
Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες: οι ψηφοφόροι επιλέγουν όσους τους εμπνέουν ασφάλεια μετά τις επώδυνες περικοπές δαπανών και τις αυξήσεις φόρων. Οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης που δεν έχουν δοκιμαστεί, δεν κατορθώνουν να παρουσιάσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική στη λιτότητα. Οποιος κι αν είναι ο λόγος, φαίνεται πως οι πολιτικοί της Ευρωζώνης βρήκαν την απάντηση στο αίνιγμα που διατύπωσε το 2007 ο τότε πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν -Κλοντ Γιούνκερ: «Ολοι γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε αλλά δεν γνωρίζουμε πώς να επανεκλεγούμε όταν θα το έχουμε κάνει». Και βέβαια δεν ερωτεύτηκαν οι Ευρωπαίοι τις μειώσεις μισθών, την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, τη μείωση των κοινωνικών επιδομάτων ή των δημοσίων υπηρεσιών. Πολλοί, όμως, προτιμούν αυτές τις θυσίες για να διατηρήσουν ένα κάπως συρρικνωμένο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο.
Η πολιτική και οικονομική αστάθεια που βύθισε την Ελλάδα σε ύφεση τους πρώτους έξι μήνες του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ενδέχεται να λειτουργήσει αποτρεπτικά σε κάθε ριζοσπαστικό πείραμα σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Οπως και στις εκλογές της Βρετανίας, όταν επανεξελέγησαν οι Συντηρητικοί του Κάμερον με μια εντυπωσιακή πλειοψηφία εδρών παρά την πενταετία περικοπών δαπανών, το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών διέψευσε τις δημοσκοπήσεις που κατέτειναν σε μια οριακή πλειοψηφία. Στο φως αυτών των εξελίξεων, η εκλογή του ριζοσπαστικού Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία του βρετανικού Εργατικού Κόμματος αντιβαίνει τη γενικότερη τάση στην Ευρώπη.
Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές της Πορτογαλίας, ο κεντροδεξιός συνασπισμός του πρωθυπουργού Πέδρο Πάσος Κοέλιο, που αντιμετώπισε απεργίες όταν εφάρμοζε το πρόγραμμα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, προηγείται του αντιπολιτευόμενου Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ο Πάσος Κοέλιο στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία με το επιχείρημα ότι έβγαλε τη χώρα με ασφάλεια από την κρίση χρέους και ανταγωνιστικότητας που εξώθησε τον σοσιαλιστή προκάτοχό του να ζητήσει πακέτο διάσωσης το 2011.
Κερδίζει τους ψηφοφόρους υποσχόμενος να διατηρήσει την οικονομική σταθερότητα. Οι εκλογές γίνονται σε μια στιγμή που η οικονομία παρουσιάζει την καλύτερη εικόνα από τα τέλη της κρίσης χρέους.
Στη γειτονική Ισπανία, οι δημοσκοπήσεις δίνουν στον συντηρητικό πρωθυπουργό, Μαριάνο Ραχόι, προβάδισμα έξι μονάδων έναντι του αντιπολιτευόμενου Σοσιαλιστικού κόμματος, καθώς οι νέοι αριστεροί και κεντρώοι σχηματισμοί και οι εθνικιστές της Καταλωνίας απομακρύνουν τους ψηφοφόρους από την κεντροαριστερά. Οπως και ο Κοέλιο, ο κάθε άλλο παρά χαρισματικός Ραχόι επιμένει πως μόνον αυτός μπορεί να εγγυηθεί σταθερότητα, καθώς κατόρθωσε να αποφύγει ένα πακέτο διάσωσης της χώρας το 2012 όταν έλαβε δάνειο για τη στήριξη του τραπεζικού τομέα της Ισπανίας. Το αριστερό κόμμα των Ποδέμος που εναντιώνεται στην πολιτική λιτότητας φαίνεται να χάνει έδαφος και να περιορίζεται στο 15% των ψήφων. Αποδυναμώνει, έτσι, το Σοσιαλιστικό κόμμα χωρίς να αναδεικνύεται, όμως, σε ρυθμιστή των εξελίξεων.
Σε ό,τι αφορά την οικονομία της Ιρλανδίας, αναπτύσσεται ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή και ενισχύεται η δημοτικότητα του πρωθυπουργού, Εντα Κένι, ενώ το αριστερό ευρω-σκεπτικιστικό Σιν Φέιν έχει υποχωρήσει και το κεντροδεξιό Φιάνα Φέιλ μένει στάσιμο. Καλό είναι να διατηρούμε επιφυλάξεις. Οι δημοσκοπήσεις έπεσαν έξω πολλές φορές φέτος και οι ψηφοφόροι ενδέχεται να αλλάξουν διάθεση. Στην εκτός Ευρωζώνης Πολωνία, τη μοναδική χώρα της Ε.Ε. που έχει αποφύγει την ύφεση, η τάση είναι αντίστροφη και οι ψηφοφόροι φαίνεται πως θα τιμωρήσουν μια επιτυχημένη κυβέρνηση και θα ψηφίσουν το κόμμα που υποστηρίζει τη χαλαρή δημοσιονομική πολιτική στις εκλογές του επόμενου μήνα.