Αυστηρή στάση υιοθετούν οι ελβετικές αρχές εποπτείας του τραπεζικού κλάδου, συντασσόμενες με τις ΗΠΑ που επιβάλλουν υψηλότερο δείκτη μόχλευσης από τη Βασιλεία ΙΙΙ. Ενώ οι νέοι κανόνες για την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών που υιοθετήθηκαν από την Επιτροπή της Βασιλείας θέτουν τον δείκτη μόχλευσης στο 3,5%, η Ελβετία θα ορίσει το κατώτατο αποδεκτό όριο στο 5% για τις συστημικές τράπεζες, όπως ισχύει στις ΗΠΑ, απορρίπτοντας έτσι εκκλήσεις των UBS και Credit Suisse για μεγαλύτερη επιείκεια. Εκπρόσωποι των δύο μεγαλύτερων τραπεζών στην Ελβετία διαμαρτύρονται πως η εγχώρια αγορά δεν έχει το βάθος της αμερικανικής και άρα δεν προσφέρει ανάλογες επιλογές για την εξασφάλιση κεφαλαίων.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του πρακτορείου Bloomberg, η ελβετική κυβέρνηση δεν θα ορίσει μόνον στο 5% το κατώτατο όριο μόχλευσης ως προς το ενεργητικό των συστημικών τραπεζών αλλά θα υιοθετήσει τα ίδια κριτήρια με τις ΗΠΑ ως προς τη σύνθεση του συγκεκριμένου δείκτη. Δηλαδή το 3,5% από το 5% θα πρέπει να απαρτίζεται από κοινές μετοχές και το υπόλοιπο 1,5% από τίτλους χρέους, όπως ομόλογα, που θα είναι άμεσα μετατρέψιμοι σε μετοχές εάν καταστεί αναγκαίο. Προς το παρόν, η μόχλευση των UBS και Credit Suisse έφθαναν το δεύτερο τρίμηνο μόνον το 3,6% και 3,7%, αντίστοιχα, ενώ η σύνθεση των δεικτών περιλαμβάνει και άλλους τίτλους εκτός των κοινών μετοχών και τίτλων χρέους μετατρέψιμων σε μετοχές. Οπότε και οι δύο τράπεζες θα πρέπει να αντλήσουν πρόσθετα και συγκεκριμένα κεφάλαια για να αναπληρώσουν πάνω από 1% προκειμένου να αντεπεξέλθουν σε δείκτη μόχλευσης 5%. Αναλυτές της αγοράς επισημαίνουν πως τα αυστηρότερα κριτήρια θα πλήξουν τις αποδόσεις για τους μετόχους, θέτοντας ένα εμπόδιο για τις δύο ελβετικές τράπεζες να αντλήσουν νέα κεφάλαια από τις αγορές.
Μόχλευση είναι η έκθεση μιας τράπεζας σε δανεισμό. Περιλαμβάνει την αναπαραγωγή του χρέους υπό τη μορφή διαφορετικών πιστωτικών προϊόντων. Στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 διαπιστώθηκε, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, πως οι τράπεζες διέθεταν ελάχιστα κεφάλαια για να καλύψουν τεράστιες απώλειες από ένα «κουβάρι» αλληλένδετων πιστωτικών προϊόντων. Οπότε η Επιτροπή της Βασιλείας αποφάσισε να καθιερώσει, μεταξύ άλλων μέτρων, δείκτη μόχλευσης για να υποχρεώσει τις συστημικές τράπεζες να συμπεριφέρονται πιο συντηρητικά, να διατηρούν επαρκή κεφάλαια για να μπορούν να καλύψουν τυχόν ζημίες και να μην ξαναχρειαστούν κρατικά κεφάλαια.