Στη δίνη των αποφάσεων της FED της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, βρίσκεται η παγκόσμια οικονομία, κάτι που αποτυπώνεται εύγλωττα στις διακυμάνσεις τοων χρηματιστηριακών δεικτών, αλλά και στην ισοτιμία του δολαρίου με τα βασικά νομίσματα παγκοσμίως. Σύμφωνα με τον Economist το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κτυπάει καμπανάκι, ήδη από καλοκαίρι μετά τις αυξήσεις επιτοκίων της Fed. Το ΔΝΤ είχε προειδοποιήσει τη Fed, η οποία από τον Ιούλιο συνεχίζει να αυξάνει διστακτικά τα επιτόκιά της, να μην αυξήσει τα επιτόκια πριν το 2016, καθώς θεωρεί πολύ πιθανό ότι κάτι τέτοιο θα πλήξει τα νομίσματα των αναδυόμενων οικονομιών και θα οδηγήσει σε μια νέα οικονομική κρίση που θα λάβει παγκόσμια διάσταση.
Το 2015 σημειώθηκαν διακυμάνσεις στην αγορά συναλλάγματος, ειδικά μετά τις σημαντικές αποφάσεις που ελήφθησαν από πολλές κεντρικές τράπεζες με αποτέλεσμα τα νομίσματα πολλών αναπτυσσόμενων οικονομιών εν τέλει να υποβαθμιστούν έναντι του δολαρίου. Την ίδια ώρα, το δολάριο παραμένει ισχυρό, ενώ η βρετανική λίρα αναμένεται να ισχυροποιηθεί από το 2016, καθώς αναμένεται αύξηση των επιτοκίων από την Τράπεζα της Αγγλίας. Οι επενδυτές αναμένεται να ποντάρουν στην αύξηση των επιτοκίων, όπως συνέβη με το δολάριο εντός του έτους, καθώς όλοι αγόραζαν δολάρια περιμένοντας την αναμενόμενη αύξηση των επιτοκίων.
ΔΝΤ: επανάληψη της του 2008-09 στις αναπτυσσόμενες οικονομίες
Η αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων δανεισμού, εφόσον συνεχιστεί, ενδέχεται να προκαλέσει την επανάληψη της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, αυτή τη φορά στις αναδυόμενες οικονομίες, υποστηρίζουν οι αναλυτές του ΔΝΤ. Η έκθεση της Κίνας, της Τουρκίας, της Χιλής και της Βραζιλίας στις ΗΠΑ είναι μεγάλη, καθιστώντας τις, άκρως ευαίσθητες σε οποιαδήποτε μεταβολή των επιτοκίων. Τα πρώτα δείγματα της αναμενόμενης κρίσης θα εμφανιστούν στον εταιρικό κλάδο και εν συνεχεία θα μεταδοθούν στον χρηματοπιστωτικό τομέα και τις τράπεζες, σύμφωνα με το ΔΝΤ, το οποίο συστήνει στις τράπεζες να προετοιμαστούν για ένα κύμα εταιρικών χρεοκοπιών, παρακολουθώντας στενά, κυρίως, τις μεγάλες εταιρείες που έχουν σημαντική δανειακή έκθεση. Στο χειρότερο σενάριο των εκτιμήσεων του ΔΝΤ, το κύμα χρεοκοπιών θα μπορούσε να εξελιχθεί σε φαύλο κύκλο, με τις εταιρικές χρεοκοπίες να επηρεάζουν τις τράπεζες, οι οποίες με τη σειρά τους θα περιορίσουν το δανεισμό, επιφέροντας πλήγμα στην οικονομική δραστηριότητα και προκαλώντας εκ νέου περισσότερες χρεοκοπίες εταιρειών.
Η αύξηση των επιτοκίων της Fed δυσχεραίνει την αποπληρωμή εταιρικών χρεών
Τα χρέη των εταιρειών εκτός χρηματοπιστωτικού τομέα στις αναδυόμενες οικονομίες υπολογίζονται στα $18 τρισ. το 2014 από$4 τρισ. το 2004 με αποτέλεσμα το εταιρικό χρέος να βρίσκεται πλέον στο 75% του ΑΕΠ, όταν πριν το 2004 βρισκόταν κάτω από 50%. Με την αναμενόμενη φυγή κεφαλαίων που θα προκληθεί από τη συνεχιζόμενη αύξηση των επιτοκίων της Fed και τη μείωση στις τιμές των εμπορευμάτων, το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους θα εκτιναχθεί, δυσχεραίνοντας περαιτέρω την εξυπηρέτησή του, με δεδομένο ότι οι αναδυόμενες οικονομίες δεν βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης του οικονομικού κύκλου. Δύσκολα επισημαίνουν οι αναλυτές σε μια τέτοια περίπτωση η κρίση θα παραμείνει στις αναδυόμενες οικονομίες και δεν θα περάσει στις αναπτυγμένες. Ο Γιώργος Παπαμαρκάκης της North Asset Management με έδρα το Λονδίνο συμφωνεί με αυτές τις προβλέψεις, επισημαίνοντας ότι είναι δύσκολο να εκφραστεί αισιόδοξα για τις εξελίξεις στις αναδυόμενες οικονομίες εν γένει, παρ’ όλα αυτά δυσκολεύεται και να διακινδυνέψει, τόσο εκείνος όσο και άλλοι επενδυτές να προβλέψει ποια συγκεκριμένη οικονομία θα κάνει το μπαμ, συμπαρασύροντας τις υπόλοιπες.
ΕΕ: Δύσκολη η αλλαγή ρότας στην οικονομική πολιτική
Στην ΕΕ, με την εγχώρια ζήτηση να είναι ακόμη κατά 3% χαμηλότερη από το 2008, παρά τη διστακτική ανάκαμψη που σημειώνεται το 2015, η ΕΚΤ ρίχνει €60 δισ. στην οικονομία της ευρωζώνης και έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα κάνει περισσότερα μέχρι το Δεκέμβρη για την αναζωογόνηση των ευρωπαϊκών οικονομιών. Η Γερμανία με τη σειρά της με το δημοσιονομικό πλεόνασμα που διαθέτει, εφόσον προβεί στον περιορισμό του μέσω μειώσεων των φόρων και αυξήσεων των δαπανών, θα συμβάλει στην αύξηση της ζήτησης στο εσωτερικό της ευρωζώνης, εντούτοις δεν φαίνεται πρόθυμη. Παράλληλα, όπως επισημαίνουν οι οικονομικοί αναλυτές, για να επανέλθει η Ευρωπαϊκή οικονομία σε σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης, η πολιτική που επιβάλλεται στις υπερχρεωμένες χώρες της περιφέρειας της ΕΕ, όπως η Ελλάδα θα πρέπει να αναθεωρηθεί και ταυτόχρονα να ελαττωθεί η πίεση προς τη Γαλλία και την Ιταλία που κινδυνεύουν να βυθιστούν κι αυτές σε κρίση. Οι κεφαλές της οικονομικής πολιτικής της ευρωζώνης δεν δείχνουν να υιοθετούν αυτή την ανάλυση, με εξαίρεση τον Κεντρικό Τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι.