Προειδοποίηση για σημαντική αύξηση των κινδύνων, κυρίως στις αναδυόμενες αγορές και ιδιαίτερα εάν η αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα αυξήσει τα επιτόκια δανεισμού ταχύτερα από το αναμενόμενο, απηύθυνε χθες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η ΕΚΤ χαρακτήρισε «μέτρια» τη σταθερότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, ενώ εκτίμησε ότι αυξάνονται και οι κίνδυνοι που θα μπορούσαν να προέλθουν από το λεγόμενο σκιώδες τραπεζικό σύστημα.
«Οι δανειολήπτες σε ξένο νόμισμα που έχουν ήδη υψηλά χρέη ίσως να είναι ευάλωτοι στην προοπτική εξομάλυνσης των χρηματοπιστωτικών συνθηκών στις ΗΠΑ και σε άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες», προειδοποίησε η ΕΚΤ στην εξαμηνιαία έκθεσή της για τη σταθερότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. «Η ταχύτερη από το αναμενόμενο άρση της νομισματικής χαλάρωσης σε άλλες σημαντικές ανεπτυγμένες οικονομίες θα μπορούσε να προκαλέσει αντιστροφή των παγκόσμιων ασφαλίστρων κινδύνου, κάτι που θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις και στην Ευρωζώνη», εκτιμούν οι κεντρικοί τραπεζίτες στην έκθεσή τους.
Αναφερόμενη στο δικό της πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, που έχει στόχο την ενίσχυση του πληθωρισμού και της οικονομικής ανάπτυξης, η ΕΚΤ προειδοποίησε τους επενδυτές πως αυτή η πολιτική ανεβάζει τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων, οπότε και αυξάνεται ο κίνδυνος διόρθωσης της τιμής τους. Ενας ακόμη σοβαρός παράγων που θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρή ανατίμηση των ασφαλίστρων κινδύνου, θα μπορούσε να αποδειχτεί η Κίνα. «Η επίπτωση που είχε ειδικότερα η Κίνα στις χρηματοπιστωτικές αγορές των ανεπτυγμένων χωρών κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού αναδεικνύει την ανάγκη για στενή παρακολούθηση της κατάστασης», σύμφωνα με την έκθεση της ΕΚΤ.
Παράλληλα, η αναταραχή στις μετοχές και η υποτίμηση του κινεζικού νομίσματος κατέστησαν πιο ευάλωτες τις υπόλοιπες αναδυόμενες αγορές, εκτιμά η ΕΚΤ, και υπάρχουν σημάδια πως η χαμηλή ρευστότητα που υπάρχει στα χρηματιστήρια ενισχύει τις έντονες αλλαγές κατεύθυνσης των αγορών. Βέβαια, η ΕΚΤ αναγνωρίζει ότι σε σχέση με την ασιατική κρίση που σημειώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, σήμερα οι περισσότερες αναδυόμενες οικονομίες έχουν «μικρότερες μακροοικονομικές ανισότητες, ισχυρότερο πλαίσιο μακροοικονομικής πολιτικής, ισχυρότερα μέτρα προστασίας και πιο ευέλικτα καθεστώτα συναλλαγματικών ισοτιμιών».