Για δεύτερη φορά σε λίγους μήνες η αιφνιδιαστική υποτίμηση του κινεζικού νομίσματος και η παταγώδης πτώση των κινεζικών χρηματιστηρίων συμπαρέσυραν τις αγορές Ασίας, Ευρώπης και Αμερικής, καθώς ενέτειναν την ανησυχία περί του τι συνεπάγεται μια ανώμαλη προσγείωση της Κίνας. Σε αντίθεση, όμως, με το περασμένο καλοκαίρι όταν τα κινεζικά χρηματιστήρια συνέχιζαν επί εβδομάδες τη μοναχική πτώση τους προτού τα ακολουθήσουν οι ευρωπαϊκές αγορές, ο παράγοντας που αυτή τη φορά συντονίζει τις αγορές ανά τον κόσμο με τα χρηματιστήρια της Σαγκάης και της Σεντζέν είναι ο φόβος των επενδυτών πως το Πεκίνο ενδέχεται να έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης.
Η νέα υποτίμηση του γουάν από τη Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας ήταν όπως και τον περασμένο Αύγουστο το έναυσμα για τις διεθνείς αγορές. Κι αυτό γιατί εκλαμβάνεται ως προσπάθεια του Πεκίνου να τονώσει τις εξαγωγές και επομένως ως ένδειξη ότι η κινεζική οικονομία έχει αποδυναμωθεί περισσότερο από όσο είχε εκτιμηθεί. Οπως επισημαίνει ο Peter Thal Larsen, αρθρογράφος του Reuters, η νέα υποτίμηση του γουάν επιδέχεται δύο ερμηνείες: η μία είναι πως οι κινεζικές αρχές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως αποτελεί τη λιγότερο κακή λύση στα οικονομικά δεινά της χώρας. Ο φόβος για ένα νέο κύμα υποτιμήσεων εξώθησε, έτσι, τους επενδυτές να εγκαταλείψουν καίριους εμπορικούς ανταγωνιστές του Πεκίνου, όπως η Αυστραλία και η Νότιος Κορέα, και άσκησε νέες πιέσεις στις τιμές των εμπορευμάτων. Οπως επισημαίνει ο εν λόγω αναλυτής, η Κίνα διαθέτει μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα και αυτό σημαίνει πως δεν έχει τόσο ισχυρό κίνητρο να αναζητήσει κάποιο περαιτέρω ανταγωνιστικό πλεονέκτημα με την υποτίμηση του νομίσματος.
Ετσι, ο Peter Thal Larsen θεωρεί πιθανότερη τη δεύτερη ερμηνεία, πως το Πεκίνο, που φημίζεται για τους μακρόπνοους σχεδιασμούς του, έχει χάσει τον έλεγχο της δεύτερης οικονομίας στον πλανήτη. Είναι γεγονός πως τα άνευ προηγουμένου μέτρα στα οποία έχει καταφύγει από το καλοκαίρι, οπότε άρχισε να σκάει η «φούσκα» των κινεζικών χρηματιστηρίων και η επανάληψη της κρίσης έχουν «πλήξει τον μύθο του αλάθητου που χαρακτήριζε την κινεζική γραφειοκρατία» επισημαίνει ο ίδιος. Πιθανώς οι ιθύνοντες στο Πεκίνο προσπαθούν πράγματι να συμβιβάσουν αλληλοσυγκρουόμενους στόχους: να προωθήσουν τις δυνάμεις της αγοράς, διατηρώντας παράλληλα τη σταθερότητα και να αναδιατάξουν την οικονομία χωρίς, όμως, να απαρνηθούν τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς ανάπτυξης.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πηγή της ανησυχίας για τις υπόλοιπες οικονομίες είναι το γεγονός ότι η Κίνα δεν είναι μόνον δεύτερη οικονομία στον κόσμο αλλά αντιπροσωπεύει παράλληλα το 17% της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας. «Η υποτίμηση του νομίσματος από την Κίνα εμπνέει ανησυχία ότι αρχίζει να επιβραδύνεται η ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης» σχολιάζει σχετικά στο Bloomberg ο Γουσέφ Αμπαζί, στρατηγικός αναλυτής στην Jones Trading Institutional Services της Νέας Υόρκης και διευκρινίζει πως «όταν αρχίζει η ανησυχία για την ανάπτυξη, υποχωρεί το πετρέλαιο και όλα όσα συνδέονται με αυτό».