Το ισχυρό φράγκο απειλεί το ένα τρίτο των θέσεων εργασίας στην ελβετική βιομηχανία εντός 25ετίας, καθώς το υψηλό κόστος εργασίας καταντά ασύμφορο για τους ομίλους της χώρας.
Ενα χρόνο αφού η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας κατάργησε το πλαφόν στην άνοδο του ελβετικού φράγκου μέχρι 1,20 ως προς το ευρώ, το ελβετικό νόμισμα κυμαίνεται σε άνω του 10% ως προς το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα. Η άνοδος του ελβετικού φράγκου ως προς το ευρώ είχε φθάσει ακόμη και το 40%, αυξάνοντας το κόστος των ελβετικών προϊόντων στο εξωτερικό και πλήττοντας έτσι την κερδοφορία των εταιρειών της χώρας, εντείνοντας τις πιέσεις στους ισολογισμούς τους. Εταιρείες όπως η κατασκευάστρια υγραντήρων αέρα Condair μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με χαμηλότερο εργασιακό κόστος.
Ηδη από το 2012, η Ελβετία είχε το υψηλότερο εργασιακό κόστος στην Ευρώπη, φθάνοντας τα 51,25 ευρώ ανά ώρα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του κράτους. Στις γειτονικές χώρες, το ανά ώρα κόστος εργασίας είναι αρκετά χαμηλότερο. Στην Αυστρία φθάνει τα 29,75 ευρώ, στη Γερμανία τα 30,50 ευρώ και στη Γαλλία τα 34,25 ευρώ.
Οι επιπτώσεις του ισχυρού νομίσματος γίνονται αντιληπτές από τις νέες παραγγελίες που έχουν λάβει οι βιομηχανίες παραγωγής μηχανολογικού και ηλεκτρολογικού εξοπλισμού. Υποχώρησαν κατά 12,8% το γ΄ τρίμηνο του 2015 από πέρυσι, σύμφωνα με τον ελβετικό σύνδεσμο βιομηχάνων Swissmem. Πρόκειται για το τέταρτο συναπτό τρίμηνο όπου καταγράφεται πτώση των παραγγελιών. Εάν συνεχιστεί αυτή η συρρίκνωση των περιθωρίων κέρδους και το κλείσιμο εργοστασιακών μονάδων, υπολογίζεται πως θα έχουν χαθεί 140.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2040, αντανακλώντας στο ένα τρίτο του συνόλου της ελβετικής βιομηχανίας. «Δεν αναγνωρίζω καμία νέα κινητήριο δύναμη στη βιομηχανία της χώρας», σχολιάζει ο Κλοντ Μορέ, οικονομολόγος της Credit Suisse. «Αυτό σημαίνει πως θα χρειαστεί να καταργηθούν θέσεις εργασίας ή να μεταφερθούν σε άλλες χώρες. Η Condair ήδη μετέφερε μονάδα παραγωγής στη Γερμανία, ενώ σε περικοπές προχώρησε η κατασκευάστρια μηχανολογικού εξοπλισμού για κλωστοϋφαντουργίες Rieter Holding και η εταιρεία χημικών Lonza Group. «Το ερώτημα είναι εάν η Ελβετία έχει την πολυτέλεια να υποστεί μια αποβιομηχανοποίηση και τη θυσία της πραγματικής οικονομίας της», σχολιάζει ο διευθύνων σύμβουλος της Condair, Ολιβερ Ζίμερμαν.