Η ιδιότητα της παλαιότερης τράπεζας στον κόσμο, που από την ίδρυσή της, το 1472, επιβίωσε σειράς πολέμων και κρίσεων, δεν προστάτευσε την Banca Monte dei Paschi (PMS) από τη θεαματική πτώση που γνώρισαν οι μετοχές των ιταλικών τραπεζών μέσα στον Ιανουάριο. Η ιστορική τράπεζα της Σιένας και τρίτη σε μέγεθος τράπεζα της Ιταλίας έχασε το 46% της αξίας της και ανεστάλη επανειλημμένως η διαπραγμάτευση της μετοχής της τις τελευταίες ημέρες. Δεν ήταν, όμως, η πρώτη φορά που βρέθηκε στη δίνη μιας κρίσης. Προ τριετίας ετάραξε τον επιχειρηματικό κόσμο της Ιταλίας η αποκάλυψη πως η τράπεζα είχε αποκρύψει μεγάλη ζημιά από την έκθεσή της σε παράγωγα. Το αποτέλεσμα ήταν να κλονισθεί η εμπιστοσύνη των καταθετών και να αναγκασθεί να της χορηγήσει κεφάλαια το ιταλικό κράτος, που σήμερα διακρατεί το 4% των μετοχών της. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ηχηρή υπενθύμιση του σκανδάλου από την πτώση που σημείωσαν προ ημερών οι μετοχές της.
Σήμερα η κεφαλαιοποίηση της Monte dei Paschi δεν υπερβαίνει τα 1,6 δισ. ευρώ, μολονότι έχει αντλήσει από τους επενδυτές 8 δισ. ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια για να αποπληρώσει δάνειο ύψους 4 δισ. ευρώ από την κυβέρνηση. Δεδομένου ότι έχει θεωρηθεί ίσως η πιο ευάλωτη από όλες τις ιταλικές τράπεζες, με τα μη εξυπηρετούμενα δάνειά της να φθάνουν σχεδόν στο 100% των περιουσιακών της στοιχείων, οι πελάτες της άρχισαν να αποσύρουν μαζικά τις καταθέσεις τους προ ημερών, όταν η μετοχή της βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση. Παρά τη διαβεβαίωση του διευθύνοντος συμβούλου της Φαμπρίτσιο Βιόλα ότι τα κεφάλαια που έχουν αποσυρθεί είναι «περιορισμένα», οι φήμες μιλούν για δυσθεώρητες αναλήψεις και η ιστορική τράπεζα βρίσκεται για μία ακόμη φορά σε αναζήτηση εταίρου, γιατί μόνον μια συγχώνευση αναμένεται να τη σώσει. Ηταν, άλλωστε, στη χειρότερη κατάσταση ανάμεσα σε όλες τις τράπεζες που απέτυχαν στα τεστ κοπώσεως της ΕΚΤ το 2014, μολονότι είχε στη διάρκεια του έτους δεχτεί αύξηση κεφαλαίου ύψους 5 δισ.
Τα δεινά της Monte dei Paschi ανάγονται στην επιτυχή επέκτασή της, ύστερα από την εισαγωγή της στο ιταλικό Χρηματιστήριο το 1999. Αρχισε να αγοράζει τοπικές τράπεζες, όπως τις Banca Agricola Mantonava και Banca del Salento, ενώ άνοιξε σταδιακά περισσότερα από 2.000 υποκαταστήματα. Για να χρηματοδοτήσει την επέκταση, προχώρησε κρυφά σε επιχειρήσεις με παράγωγα, που έφεραν τα ονόματα «Santorini» και «Alexandria», το 2002 και το 2006 αντιστοίχως. Μεσολάβησε η εξαγορά της Antonveneta από την ισπανική Banco Santander, αλλά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 η τράπεζα εμφάνισε για πρώτη φορά ζημίες ύψους 2 δισ. δολαρίων το πρώτο εξάμηνο του 2012, καθώς είχαν προηγηθεί ιλιγγιώδεις ζημίες από τα παράγωγα με τα ελληνικά ονόματα, οι οποίες υπολογίζεται ότι κυμαίνονται από 500 έως 700 εκατ. ευρώ. Το μέγα ολίσθημα της διεύθυνσης της τράπεζας, συμπεριλαμβανομένου και του τότε προέδρου της Τζουζέπε Μουσάρι, ήταν ότι επιχείρησε να αποκρύψει τις ζημίες, τις οποίες και δεν αποκάλυψε στους λογιστές της. Αποκαλύφθηκαν, όμως, μοιραία από το νέο Διοικητικό της Συμβούλιο στα τέλη Νοεμβρίου του 2012. Ακολούθησε κατάρρευση των μετοχών της, και στα τέλη Ιανουαρίου του 2013 η Τράπεζα της Ιταλίας ενέκρινε τη διάσωση της ιστορικής τράπεζας με χορήγηση κεφαλαίων ύψους 3,9 δισ.