Η απόφαση του χρηματοπιστωτικού κολοσσού της HSBC να διατηρήσει ως έχει την καθεστηκυία τάξη και να μην μεταφέρει εκτός Μεγάλης Βρετανίας την έδρα της ενέχει έναν κίνδυνο, το να μην ικανοποιηθεί κανείς. Επί μακρά περίοδο, η τράπεζα «φλέρταρε» με την ιδέα να μετακινηθεί σε διάφορα οικονομικά κέντρα του κόσμου. Ωστόσο, μετά τη σχετική διαδικασία αποφάσισε να παραμείνουν τα κεντρικά της γραφεία στο Λονδίνο. Η Μεγάλη Βρετανία έχει καταστεί ελαφρώς πιο ευμενής ως προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, εν αντιθέσει με την πρώην έδρα της HSBC, το Χονγκ Κονγκ, το οποίο φαίνεται σήμερα πιο αβέβαιο. Υπήρξε μια διαδικασία δέκα μηνών, στη διάρκεια της οποίας η μεγαλύτερη τράπεζα της Ευρώπης, με γνώμονα τη χρηματιστηριακή της αξία, εξέτασε πολύ διαφορετικές πόλεις από τη μια πλευρά του κόσμου ώς την άλλη, όπως το Τορόντο και το Παρίσι.
Εθεσε 11 κριτήρια, μεταξύ αυτών την ανταγωνιστικότητα, τη σταθερότητα και τη μελλοντική ανάπτυξη, και αναλόγως ιεράρχησε τις πόλεις και τις τοποθεσίες. Σύμφωνα με περυσινές εκτιμήσεις της ιστοσελίδας Breakingviews του Reuters, η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ και ακόμα και ο Καναδάς θα μπορούσαν να αποδειχθούν πολύ πιο ελκυστικές επιλογές από την τρέχουσα βάση της HSBC. Πάντως, για μια τράπεζα η οποία ιδρύθηκε πριν από σχεδόν 151 χρόνια στο Χονγκ Κονγκ και τη Σαγκάη, η επιστροφή στην Κίνα ήταν και η μόνη ρεαλιστική εναλλακτική. Αφού ο τραπεζικός όμιλος μέσα σε δέκα μήνες δαπάνησε σχεδόν 39 εκατ. ευρώ σε αμοιβές δικηγόρων και λοιπών συμβούλων και μελέτησε έγγραφα 1.000 σελίδων, τελικά το διοικητικό του συμβούλιο κατέληξε ομόφωνα στην απόφαση ότι τα κόστη και το περίπλοκο της μετακίνησης υποσκέλιζε τα οφέλη.
Αυτό εν μέρει αποδίδεται στο γεγονός πως το Λονδίνο έχει γίνει πιο φιλικό, καθώς ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών, Τζορτζ Οσμπορν, πιθανώς συνειδητοποίησε ότι η προσέγγιση του Πεκίνου θα έχει λίγη σημασία εάν η χώρα του χάσει την έδρα του μεγαλύτερου ξένου τραπεζικού ομίλου με δραστηριότητες στην Κίνα. Εξού και περιόρισε τον φόρο επί των παγκόσμιων δραστηριοτήτων των τραπεζών, που είχε εξαγγείλει και που θα επιβάρυνε ιδιαίτερα ομίλους, όπως η HSBC και η Standard Chartered. Στο μεσοδιάστημα, τα κυβερνητικά στελέχη προέβησαν σε δηλώσεις, σε τόνο καθησυχαστικό, για το ότι το Λονδίνο θα διατηρήσει τον ρόλο του μείζονος και διεθνούς απήχησης χρηματοπιστωτικού κέντρου.
Παράλληλα, το Χονγκ Κονγκ, έδρα της HSBC έως τα τέλη του 1992, φαίνεται πως έχει χάσει ένα μέρος της λάμψης του. Η επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας και η αβέβαιη χρηματοπιστωτική της πολιτική σήμερα υπαγορεύουν μια αποστασιοποίηση αυτή τη στιγμή από το Πεκίνο. Επιπλέον, το νομοθετικό σύστημα της πρώην βρετανικής αποικίας φαίνεται ολοένα και πιο ευπαθές, κατάσταση η οποία είναι απίθανο να βελτιωθεί όταν η Κίνα εντάξει πλήρως στα εδάφη της το Χονγκ Κονγκ το 2047. Παρά ταύτα, το Χονγκ Κονγκ εξακολουθεί να είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αγορά της HSBC, εξού και επενδύει μεγάλα ποσά εκεί. Εάν δεν υπάρξει κάποια δραστική μεταβολή στην στρατηγική της, οι δραστηριότητες του τραπεζικού ομίλου στην Κίνα θα συνεχίσουν να επεκτείνονται. Αν και η HSBC πλέον δεν θα επανεξετάζει τον τόπο των κεντρικών της γραφείων ανά τριετία, όπως έκανε μέχρι πρότινος, η επιλογή της ιδανικής έδρας θα εξακολουθήσει να επανέρχεται ως ερώτημα. Η απόφαση του διοικητικού της συμβουλίου να μην μετακινηθεί προς το παρόν ίσως δημιουργήσει μια αίσθηση στην Κίνα ότι περιφρονήθηκε, χωρίς ταυτόχρονα το Λονδίνο να αισθάνεται πως είναι πολύ περισσότερο αρεστό.