Η Μοζαμβίκη, στις νοτιοανατολικές ακτές της Αφρικής, είναι ένα ακόμη παράδειγμα των κινδύνων που μπορεί να αντιμετωπίσει ο χρηματοοικονομικός κόσμος από διάφορες επενδυτικές περιπέτειες. Σε δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας Wall Street Journal αναφέρεται η περίπτωση έκδοσης ομολόγων 850 εκατ. δολαρίων το 2013 για τη χρηματοδότηση στόλου αλιείας τόνου. Μέσα σε λίγους μήνες έγινε γνωστό ότι τα σχέδια άλλαξαν και τα κεφάλαια αυτά χρησιμοποιήθηκαν για την αγορά πλοίων του πολεμικού ναυτικού. Υστερα από μια διετία μαθεύτηκε πως η Μοζαμβίκη εξέταζε την αναδιάρθρωση των «ομολόγων-τόνου», διότι δεν επαρκούσαν τα έσοδα της εταιρείας αλιείας για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις.
Σήμερα πληροφορούνται ότι η Credit Suise Group έχει χορηγήσει ένα ακόμη μεγάλο δάνειο στη Μοζαμβίκη την ίδια περίοδο με το προαναφερόμενο δάνειο των 850 εκατ. δολαρίων, που επίσης είχε εκδώσει μαζί με ρωσική τράπεζα. Το περιστατικό αυτό είναι ένας ακόμη πονοκέφαλος για τον διευθύνοντα σύμβουλο της Credit Suisse Τίντζαν Θίαμ, ο οποίος καταβάλλει προσπάθειες για να περιορίσει την εξάρτηση του ομίλου στην επενδυτική τραπεζική υψηλού ρίσκου.
Τελικά, η Μοζαμβίκη είναι βυθισμένη σε ακόμη μεγαλύτερα χρέη, πληρώνει ακόμη υψηλότερο τόκο στα νέα, αναδιαρθρωμένα δάνειά της και έχει υποβαθμιστεί από τον οίκο Standard & Poor’s στην κατηγορία της «επιλεκτικής χρεοκοπίας». Οι επενδυτές είναι εκτεθειμένοι στα ομόλογα-τόνου, που, εν τέλει, αξίζουν πολύ λιγότερα απ’ ό,τι ανέμεναν αρχικά. Και ακόμη δεν έχει επιτευχθεί κανένα απτό αποτέλεσμα στον τομέα αλιείας τόνου. Αυτό, όμως, που προβληματίζει τους επενδυτές είναι πως δεν είχαν ενημερωθεί για το άλλο δάνειο της Credit Suisse στη Μοζαμβίκη παρά μόνον όταν έπρεπε να συμφωνήσουν στην αναδιάρθρωση των ομολόγων-τόνου. Μάλιστα, τα δάνεια της Credit Suisse και άλλων τραπεζών στην αφρικανική χώρα, συνολικής αξίας τουλάχιστον 787 εκατ. δολαρίων, ενδεχομένως να εξαλείψουν την αξία των δικών τους επενδύσεων.