Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα περιόρισε τον Απρίλιο την αγορά κρατικών ομολόγων της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, αποσκοπώντας να μην υπερβεί τα όρια, τα οποία έχει θέσει η ίδια. Με μία τέτοια κίνηση οι εν λόγω χώρες –και άλλες στο εγγύς μέλλον– θα επωφεληθούν λιγότερο από το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Οπως σημειώνει το «Ρόιτερς», αν η Ελλάδα ενταχθεί σε αυτό, η ΕΚΤ θα αγοράσει περιορισμένο αριθμό ομολόγων της, εφόσον ήδη μέσω των προγραμμάτων έχει σημαντικό ποσοστό από αυτά. Απομένει σχεδόν ένας χρόνος ακόμα η ΕΚΤ για να ολοκληρώσει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και ήδη έχει προσεγγίσει το αυτοεπιβαλλόμενο όριο του να κατέχει το 1/3 του χρέους της εκάστοτε χώρας. Αυτό συνέβη, επειδή το πιστωτικό ίδρυμα έχει ήδη αγοράσει μεγάλες ποσότητες κρατικών τίτλων στο πλαίσιο προηγούμενων πρωτοβουλιών κατά την κρίση χρέους. Το Απρίλιο, επιπλέον, αύξησε το μηνιαίο όριο από τα 60 στα 80 δισ. ευρώ σε αγορές ομολόγων.
Εγκυρες πηγές αναφέρουν πως η ΕΚΤ και οι εθνικές τράπεζες, οι οποίες διεκπεραιώνουν τις αγορές, αγοράζουν ομόλογα που εκδίδουν υπερεθνικοί οργανισμοί (λόγου χάριν, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων), ώστε να μην ελαττώσουν δραστικότερα τις αγορές σε πορτογαλικά και ιρλανδικά ομόλογα.
Αναφερόμενος στη δριμεία κριτική, η οποία ασκείται λόγω της ποσοτικής χαλάρωσης στην ΕΚΤ από τη Γερμανία, ο Γενς Βάιντμαν, επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της χώρας, δήλωσε: «Ορισμένες φορές με τα μέτρα, που λαμβάνει η ΕΚΤ, περιπλέκει τα όρια μεταξύ δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, μετακυλίοντας το ρίσκο, που θα επωμιζόταν μία εθνική κυβέρνηση, στους δικούς της ώμους». Ο κ. Βάιντμαν επισήμανε ότι το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ, του οποίου είναι μέλος ο ίδιος, έχει συμφωνήσει πως στις παρούσες συνθήκες χρειάζεται επεκτατική πολιτική, χωρίς υπέρβαση ορίων. «Επιπλέον, εκτιμώ πως οι αγορές κρατικών τίτλων είναι προβληματικές, επειδή οι κεντρικές τράπεζες γίνονται οι μεγαλύτεροι δανειστές των κρατών», τόνισε ο κ. Βάιντμαν. Τέλος, αναφερόμενος στην τραπεζική ένωση, ο Πέτερ Πράετ, ανώτατος οικονομολόγος της ΕΚΤ, τόνισε τα οφέλη για τον τραπεζικό κλάδο στην Ευρωζώνη από τη συγκρότηση πανευρωπαϊκών ομίλων, ώστε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της κερδοφορίας.