Οι άνθρωποι που εργάζονται στα υπαίθρια εστιατόρια της Σιγκαπούρης βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία. Μαζεύουν τα τραπέζια, πετούν στα σκουπίδια τα αποφάγια και καθαρίζουν σχολιαστικά τις επιφάνειες των τραπεζιών. Εκτελούν αυτές τις απλές εργασίες με αξιοπρόσεκτο ενθουσιασμό. Εκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι είναι Σιγκαπουριανοί. Δεν είναι μετανάστες που έφθασαν στη χώρα πρόσφατα και θα ήταν πρόθυμοι να αναλάμβαναν αυτά τα καθήκοντα σε μια πλούσια οικονομία όπως η Σιγκαπούρη. Αυτοί οι Σιγκαπουριανοί βρίσκονται σε ηλικία συνταξιοδότησης ή την έχουν ξεπεράσει. Οι λόγοι που επικαλούνται για να εργάζονται σε αυτό το στάδιο της ζωής τους είναι πως χρειάζονται το επιπλέον εισόδημα ή δεν επιθυμούν να βαραίνουν τις οικογένειες τους με τη φροντίδα τους ή γυρεύουν ένα κίνητρο για να μη μένουν αδρανείς στο σπίτι τους. Με μια μέση θέση εργασίας στη Σιγκαπούρη εξασφαλίζει κάποιος πάνω από 970 ευρώ τον μήνα.
Το δημογραφικό πρόβλημα είναι ένα από τα μεγαλύτερα στη Σιγκαπούρη. Αντικατοπτρίζει, αν μη τι άλλο, την εξέλιξη του κρατιδίου σε ένα ανεπτυγμένο, κοσμικό κρατίδιο. Μια 50ετία αφότου κέρδισε την ανεξαρτησία της από τη Μαλαισία, η Σιγκαπούρη παρουσιάζει ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην παγκόσμια οικονομία. Ξεχωρίζει για το εκπαιδευτικό σύστημα, την κοινωνική στέγαση και το σύστημα υγείας.
Αυτή η ραγδαία πρόοδος έχει οδηγήσει σε χάσμα ανάμεσα στον τρόπο ζωής της νεότερης γενιάς με την παλαιότερη. Οι νεότεροι μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον σχετικής ασφάλειας και αφθονίας σε σύγκριση με τους γηραιότερους, ιδιαίτερα εκείνους που γεννήθηκαν πριν από το 1949 και ανήκουν στη γενιά των πρωτοπόρων. Η φροντίδα των ηλικιωμένων έχει εξελιχθεί σε μείζον ζήτημα. Η Σιγκαπούρη προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις παρενέργειες αυτού του διευρυνόμενου κοινωνικού φαινομένου.
Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, ο αριθμός των πολιτών που βρίσκονται σε ηλικία εργασίας έχει αυξηθεί στα περίπου 2,2 εκατ., ενώ ο αριθμός των ατόμων άνω των 65 ετών έχει διπλασιαστεί από το 2000. Σήμερα υπολογίζονται σε 400.000 άτομα από συνολικό πληθυσμό 5,5 εκατομμυρίων. Με βάσει τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης, ο αριθμός των συνταξιούχων θα φθάσει τις 900.000 έως το 2030, αντανακλώντας το ένα πέμπτο του συνολικού πληθυσμού. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας τετραετίας, πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού θα ξεπεράσει την ηλικία των 50 ετών. Μέχρι το 2050, η μέση ηλικία θα είναι 54 ετών. Ηδη, οι πιέσεις που δέχεται μια οικογένεια στη Σιγκαπούρη είναι μεγάλες. Αναλαμβάνει το μεγάλωμα των παιδιών της και την οικονομική στήριξη των γονιών τους σε μια σύγχρονη οικονομία όπου οι απαιτήσεις είναι υψηλές.
Για να μετριάσει τις πιέσεις αυτές, η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης έχει λάβει τα μέτρα της. Το κατώτατο όριο συνταξιοδότησης είναι 62 ετών. Δίνεται, όμως, αυτόματα η επιλογή για συνέχιση της εργασίας μέχρι τα 65 έτη. Αυτό το κομβικό σημείο θα αυξηθεί στα 67 έτη το 2017. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός οδηγών ταξί σε ηλικία συνταξιοδότησης. Το 2012, το ανώτατο όριο οδήγησης αυξήθηκε από τα 73 έτη στα 75 έτη.
Ολα αυτά τα μέτρα φαίνονταν αναπόφευκτα έπειτα από προτάσεις της κυβέρνησης το 2013 για αύξηση του πληθυσμού κατά 25% ή ένα εκατομμύριο άτομα με την ενθάρρυνση της μετανάστευσης. Η μεγάλη αντίδραση της κοινής γνώμης ανάγκασε την κυβέρνηση να εφαρμόσει πιο αυστηρούς κανόνες στους ξένους εργαζόμενους και να παρατείνει τη συμμετοχή των ηλικιωμένων στην αγορά εργασίας.