Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για το βρετανικό δημοψήφισμα, είχε προβληθεί το ζήτημα του κόστους που έχει η μετακίνηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μεταξύ Βρυξελλών και Στρασβούργου ως ένας από τους 20 λόγους για τους οποίους οι Βρετανοί πολίτες θα έπρεπε να ψηφίσουν υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν και πολλά από τα επιχειρήματα που είχαν χρησιμοποιήσει οι υποστηρικτές του Brexit ήταν υπερβολές και ορισμένα ήταν κανονικά ψέματα, τα εναπομείναντα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε. θα έπρεπε να αποδεχθούν αυτή την κριτική και να αναλάβουν δράση, ώστε να μειώσουν την προφανή σπατάλη που γίνεται επειδή το Ε.Κ. έχει δύο έδρες. Επί χρόνια σχεδόν τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι πρέπει να μετακινούνται κάθε μήνα από τις Βρυξέλλες στο Στρασβούργο σε εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται μόλις για τέσσερις ημέρες κάθε μήνα. Πρόκειται για μια κατάσταση που δύσκολα μπορεί να τη δικαιολογήσει κανείς στους Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι σφίγγουν το ζωνάρι από την αρχή της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Η μετακίνηση του Κοινοβουλίου κάθε μήνα δίνει επιχειρήματα στους ευρωσκεπτικιστές ανά την ήπειρο.
Το 2014, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο είχε υπολογίσει ότι η μετακίνηση και το γεγονός ότι το Ε.Κ. έχει δύο έδρες αυξάνουν το κόστος λειτουργίας του κατά 114 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Επιτέλους είναι καιρός οι Βρυξέλλες να γίνουν η μοναδική έδρα του Ε.Κ. Φυσικά δεν θα είναι εύκολο να θέσουμε τέλος σε αυτή την παράλογη κατάσταση. Το Στρασβούργο είναι η επίσημη έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές συνθήκες, και συνεπώς οι βουλευτές του πρέπει να συνεδριάζουν εκεί 12 φορές το έτος. Η αναθεώρηση των συνθηκών απαιτεί ομοφωνία, πράγμα που σημαίνει ότι η Γαλλία θα μπορούσε να την εμποδίσει ασκώντας βέτο. Για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο, κάπως θα έπρεπε να αποζημιωθεί η Γαλλία. Είναι πολύ σημαντικό να προταθεί ένα θετικό και χρήσιμο έργο τόσο για την Ε.Ε. όσο και για τη Γαλλία και το ίδιο το Στρασβούργο. Το Στρασβούργο είχε επιλεγεί να είναι έδρα του Ε.Κ. ως ιστορικό και πολιτικό σύμβολο της γαλλογερμανικής συμφιλίωσης.
Είναι, λοιπόν, η κατάλληλη στιγμή να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο την πρόταση που είχαν κάνει πριν από 10 χρόνια οι Μπρόνισλαβ Γκέρεμεκ και Ζαν-Ντιντιέ Βενσάν, δηλαδή να δημιουργηθεί ένα πραγματικά Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο που θα εδρεύει στα κτίρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Ως πρότυπο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο (EUI) της Φλωρεντίας. Τα χρήματα που θα εξοικονομούνταν από τη μεταφορά της έδρας του Ε.Κ. στις Βρυξέλλες επαρκούν ώστε να καλυφθεί σχεδόν πλήρως ο ετήσιος προϋπολογισμός ενός πανεπιστημίου όπως αυτού της Σορβόννης, που διαθέτει περισσότερους από 20.000 φοιτητές και 1.300 καθηγητές και ερευνητές. Αυτό το έργο θα ήταν επωφελές για τους νεαρούς Ευρωπαίους και θα ακολουθούσε μία από τις προτεραιότητες που έθεσαν Γάλλοι, Ιταλοί και Γερμανοί αμέσως μετά το Brexit, δηλαδή ότι θα πρέπει να βελτιωθεί τάχιστα η εικόνα της Ε.Ε. μέσω φιλόδοξων προγραμμάτων για τη νεολαία διότι, όπως αναφέρεται στην κοινή δήλωση, «η Ευρώπη θα επιτύχει μόνο να προσφέρει ελπίδα στους νέους της».