Oι λαϊκιστές και οι δυνάμεις που αντιμάχονται την ενοποίηση της Ευρώπης, μετατόπισαν το κέντρο βάρους της πολιτικής τους ατζέντας και ανέβασαν στην πρώτη γραμμή τους μετανάστες, αντί του ευρώ. Είναι προφανές ότι «πουλάει» περισσότερο στο εκλογικό ακροατήριο, είναι κάτι που εισβάλλει από έξω, πιο απτό και «απειλητικό», συνεπώς… δικαιολογεί αμυντικές (αντιδημοκρατικές) πρακτικές στην πολιτική μάχη. Το «κακό» ευρώ, εξάλλου, ήταν το αγαπημένο θέμα των αριστερών λαϊκιστών, ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε, τώρα οι δεξιοί εθνικιστές έχουν το μεταναστευτικό πρόβλημα σημαία και πολεμούν λυσσαλέα τις ιδέες και την παράδοση της Ευρώπης, ροκανίζουν την προοπτική μιας ενωμένης Ευρώπης. Οι εθνικιστές της Δεξιάς και το ακροδεξιό στρατόπεδο αποδεικνύονται σήμερα η μεγαλύτερη απειλή για την προοπτική της Ευρώπης…
Ο κίνδυνος κατακερματισμού και διάλυσης, μια επιστροφή στο παρελθόν με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αστάθεια και την πτώση του βιοτικού επιπέδων των λαών της Γηραιάς Ηπείρου εν μέσω της παγκοσμιοποίησης, η οποία απαιτεί ισχυρούς υπερεθνικούς σχηματισμούς.
Τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών στη Γερμανία, την προηγούμενη εβδομάδα, έδειξαν ότι το εθνικιστικό κίνημα και οι δυνάμεις που αντιστρατεύονται την ευρωπαϊκή προοπτική, κερδίζουν έδαφος και στη μεγαλύτερη και ισχυρότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με αιχμή την προπαγάνδα κατά των μεταναστών. Δεν είναι μόνο συνεπώς η απειλή της Λεπέν στη Γαλλία, είναι τώρα και η ΑfD στη Γερμανία. Μπορεί να μη δικαιολογεί τη στιγμή αυτή πανικό, είναι όμως μία εξέλιξη συναγερμού για τις πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης, ένα ανησυχητικό μήνυμα που πρέπει να λάβει υπόψη της η Μέρκελ και να υποχωρήσει. Εάν χαθεί η Γαλλία στα χέρια της Λεπέν είναι φανερό ότι η Ευρώπη, με την έννοια μιας ενιαίας οντότητας, θα θρυμματιστεί· ας φανταστούμε τι μπορεί να γίνει εάν διογκωθεί και στη Γερμανία το εθνικιστικό μέτωπο, καταστροφή.
Ο Ολάντ φαίνεται απόλυτα αδύναμος να αντιδράσει, Η Μέρκελ, όμως, δεν είναι το ίδιο και η στάση της Γερμανίας στο μεταναστευτικό, όπως και η επιμονή της στις προτεραιότητες για την επιβίωση της Ευρώπης, δεν γεννά σήμερα απαισιοδοξία. Ωστόσο, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα…
Το γεγονός ότι την άνοιξη του επόμενου χρόνου θα διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία και το φθινόπωρο του ίδιου έτους οι ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία, αυξάνει τα ερωτήματα και τις αμφιβολίες για τους επόμενους δώδεκα μήνες. Ο περίφημος γαλλογερμανικός άξονας, που ήταν άλλοτε η ατμομηχανή της ενοποίησης, έχει αποσυναρμολογηθεί και θεωρείται σχεδόν απίθανο να επαναλειτουργήσει αποτελεσματικά μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα. Θα ήταν ευχής έργο να υπήρχε η ελπίδα ενός τέτοιου υπερεθνικού συγχρονισμού σήμερα, αλλά στα εθνικά κράτη, ακόμη και στα μεγαλύτερα όπως βλέπουμε, οι απόψεις και η προπαγάνδα του φόβου κυριαρχούν έναντι μιας κοινής πολιτικής λογικής για το μέλλον. Ο κίνδυνος λοιπόν του λαϊκισμού και της ξενοφοβίας αυξάνεται, γίνεται τεράστιος και μάλιστα σε μια συγκυρία που, οικονομικά και πολιτικά, η Ευρώπη αδυνατεί να σταθεροποιηθεί. Οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες και τα ευρωπαϊκά κόμματα, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά, έχουν ευθύνες μεγάλες και πρέπει να τις αναλάβουν.
Πρέπει να δώσουν τη μάχη της Ευρώπης, μπορεί αύριο να είναι πολύ αργά!