Ανάγκη συμβιβασμού για τον φόρο κληρονομιάς στις ΗΠΑ

Ανάγκη συμβιβασμού για τον φόρο κληρονομιάς στις ΗΠΑ

2' 26" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Υπάρχει νόημα στον φόρο κληρονομιάς και εάν ναι, μέχρι ποιο σημείο; Ο πρόεδρος Τζoρτζ Μπους ο νεότερος, του οποίου ήμουν οικονομικός σύμβουλος, προώθησε την ιδέα της κατάργησης της φορολογίας στην κληρονομιά. Το πέτυχε αλλά μόνον προσωρινά. Επικύρωσε τη σχετική νομοθεσία το 2001, με βάση την οποία η φορολογία κληρονομιάς θα καταργούνταν σταδιακά μέσα στα επόμενα χρόνια για να παύσει εξ ολοκλήρου να υπάρχει το 2010. Αλλά επανήλθε στο σχετικό νομοσχέδιο το 2011.

Σήμερα η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επιβάλλει φόρο 40% στις κληρονομιές που υπερβαίνουν τα 5,45 εκατ. δολάρια (10,9 εκατ. δολάρια για τους έγγαμους). Και πολλές πολιτείες λαμβάνουν ένα κομμάτι από την περιουσιακή κατάσταση των πολιτών της, εφαρμόζοντας τον δικό τους φορολογικό κώδικα. Στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, για παράδειγμα, ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής στην κληρονομιά φθάνει το 16%. Σήμερα, η υποψήφια των Δημοκρατικών στις επικείμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, προτείνει την αύξηση της φορολογίας, μειώνοντας το ελάχιστο όριο στις μεγάλες περιουσίες από τα προαναφερόμενα 5,45 εκατ. δολάρια στα 3,5 εκατ. Παράλληλα επιθυμεί και την αύξηση του συντελεστή από το 40% στο 45%. Ο Ντόναλντ Τραμπ, υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών, αποσκοπεί στην εκ νέου και εξ ολοκλήρου κατάργησή του.

Είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς ότι είναι ελκυστική η φορολόγηση της κληρονομιάς. Διανύουμε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής ανισότητας και φορολογούνται μόνον οι πολύ πλούσιοι. Οι φόροι κληρονομιάς συμβάλλουν στη χρηματοδότηση προγραμμάτων του ομοσπονδιακού κράτους, αν και πέρυσι αντλήθηκαν μόνο 19 δισ. δολάρια, αντανακλώντας το 0,6% των εσόδων του ομοσπονδιακού κράτους.

Ωστόσο, η φορολογία της κληρονομιάς είναι ένα από τα πολλά εργαλεία που μπορούν να αξιοποιηθούν για να εξασφαλίσει κάποιος τη δίκαιη συμβολή των πιο ευκατάστατων της αμερικανικής κοινωνίας στην ομαλή λειτουργία του κράτους. Ενας άλλος τρόπος θα ήταν να περιοριστούν ειδικές και στοχευμένες φοροαπαλλαγές, όπως πρότεινε η επιτροπή Μπόουλ-Σίμσον το 2010, κατόπιν πρωτοβουλίας του νυν Αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα. Θα μπορούσαμε να αλλάξουμε, επίσης, την ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση στα υπερβάλλοντα κέρδη (carried interest tax), τα οποία οι διαχειριστές κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds) χρησιμοποιούν για να μειώσουν τα φορολογικά βάρη τους σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Από τη δική μου οπτική γωνία, οι φόροι κληρονομιάς είναι ένας κακός τρόπος για τη φορολόγηση των πλουσίων διότι παραβιάζει την ιδέα πως όλοι οι πολίτες θα έπρεπε να έχουν ίση φορολογική μεταχείριση.

Τουλάχιστον, ας συμφωνήσουν όλοι σε ένα πράγμα: οι φόροι κληρονομιάς δεν θα πρέπει να απορρέουν και να εξαρτώνται εξ ολοκλήρου από την περιουσιακή κατάσταση του ιδιοκτήτη τη στιγμή του θανάτου του. Ενας άνθρωπος πέθανε το 2010 και οι κληρονόμοι του δεν επιβαρύνθηκαν από φόρους κληρονομιάς, ανεξάρτητα από την περιουσία του αποθανόντος. Ενα χρόνο πριν ή μετά, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο διαφορετικά. Για να αποφευχθεί αυτή η άδικη μεταχείριση, είναι απαραίτητο να υπάρχει μεγαλύτερη σταθερότητα στο φορολογικό κώδικα σε σχέση με το παρελθόν. Αυτή η σταθερότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνον εάν βρεθεί ένας συμβιβασμός. Ούτε η πρόταση της κ. Κλίντον για φορολόγηση με συντελεστή 45% ούτε η πρόταση του κ. Τραμπ για κατάργηση των φόρων περνάει αυτήν τη δοκιμασία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή