Οι τιμές του πετρελαίου που είχαν αρχίσει να ανακάμπτουν, χάρη στη συμφωνία των πετρελαιοπαραγωγών χωρών για καθορισμό ποσοστώσεων στην παραγωγή, βρίσκονταν και πάλι χθες το βράδυ σε επίπεδα σαφώς κάτω από τα 50 δολάρια το βαρέλι. Και ενώ ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι έχει αντιστραφεί η πορεία των τιμών, που θα εξακολουθήσουν να κινούνται ανοδικά το τέταρτο τρίμηνο του έτους, άλλοι, που μάλλον επιβεβαιώνονται μέχρι στιγμής, εκτιμούν ότι οι τιμές του «μαύρου» χρυσού θα παραμείνουν υπό πίεση, καθώς η συμφωνία της περασμένης εβδομάδας δεν επαρκεί για να περιορίσει, πολλώ δε μάλλον να αντιστρέψει, το πλεόνασμα στην παγκόσμια αγορά.
Ορισμένοι αναλυτές είχαν σπεύσει να προεξοφλήσουν πως οι τιμές θα παραμείνουν σε ανοδική τροχιά, με το Brent πάνω από τα 50 δολάρια το βαρέλι. Χθες το βράδυ το αργό κυμαινόταν σε 48,70 δολάρια το βαρέλι και το Brent σε 48,75 δολάρια το βαρέλι. Ανάμεσά τους ο Γκάρι Μπουργκό, αναλυτής της αγοράς πετρελαίου, που αρθρογραφεί στην ιστοσελίδα seekingalpha.com και θεωρεί ανειλικρινή τη συμφωνία τη περασμένης εβδομάδας. Τη χαρακτηρίζει, μάλιστα, «μία ακόμη απόπειρα παρέμβασης με τα λόγια στην αγορά», καθώς εκτιμά πως στην καλύτερη περίπτωση δεν θα συμβεί ούτε καν «πάγωμα» της παραγωγής. Οπως διαπιστώνει, στην πραγματικότητα οι χώρες-μέλη του ΟΠΕΚ αυξάνουν την παραγωγή. Επικαλείται ειδικότερα τη στάση της Σαουδικής Αραβίας, που από τον Μάιο έως τον Αύγουστο αύξησε την παραγωγή της κατά σχεδόν 400.000 βαρέλια την ημέρα και οποιαδήποτε μείωση θα αποτελεί προσαρμογή στην εποχική μεταβολή της εγχώριας κατανάλωσης και δεν θα έχει αντίκτυπο στη διεθνή αγορά.
Το γεγονός ότι δεν επαρκεί η συμφωνία της περασμένης εβδομάδας καταδεικνύει, άλλωστε, η έκκληση του Ιρανού προέδρου Χασάν Ροχανί για αποφάσεις που θα εξωθήσουν ανοδικά τις τιμές και θα σταθεροποιήσουν την αγορά. Την περασμένη εβδομάδα συναντήθηκε με τον ομόλογό του της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο και οι δύο ηγέτες συμφώνησαν πως πρέπει να γίνουν ήπιες μειώσεις στην παραγωγή. Οσες απόπειρες έχουν γίνει έως τώρα για συμφωνία παγώματος της παραγωγής έχουν προσκρούσει σε αντιπαλότητες εντός του διεθνούς καρτέλ και κυρίως στον μακροχρόνιο ανταγωνισμό του Ιράν με τη Σαουδική Αραβία.