Παρά τη σταδιακή βελτίωση της οικονομικής χειραφέτησης των γυναικών στις χώρες του ΟΟΣΑ, το βαθύ μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων αποτελεί ακανθώδες θέμα, δεδομένου ότι θα χρειαστούν, κατά μέσον όρο, με βάση τα σημερινά δεδομένα, περίπου 95 χρόνια για να γεφυρωθεί πλήρως η μισθολογική τους ανισότητα. Σύμφωνα με την έκθεση της PwC για τα επίπεδα της οικονομικής χειραφέτησης των γυναικών για το 2015 στις χώρες του ΟΟΣΑ, σήμερα η μέση εργαζόμενη γυναίκα εξακολουθεί να πληρώνεται 16% λιγότερο από τον άνδρα συνάδελφό της, παρά το γεγονός ότι έχει περισσότερα προσόντα από εκείνον. Η μελέτη της PwC «Women in Work Index» καταγράφει, ουσιαστικά, τα επίπεδα της οικονομικής χειραφέτησης των γυναικών σε 33 χώρες του ΟΟΣΑ, βάσει πέντε κύριων δεικτών που αντικατοπτρίζουν τη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας, την ασφάλεια στην εργασία και τη μισθολογική ισότητα στον επαγγελματικό χώρο μεταξύ των δύο φύλων για το 2015.
Η μελέτη της PwC επισημαίνει ότι σε περίπτωση που αυξηθεί η γυναικεία απασχόληση, το συνολικό ΑΕΠ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ θα αυξηθεί περίπου 6 τρισ. δολάρια. Μάλιστα, ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι στην Ελλάδα η αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας θα μπορούσε να ενισχύσει το εγχώριο ΑΕΠ κατά 9%. Σε περίπτωση, όμως, που μειωθεί η μισθολογική ανισότητα των δύο φύλων, το σύνολο των εισοδημάτων των γυναικών θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 2 τρισ. δολάρια, δηλαδή κατά 23%.
Οι χώρες στις οποίες καταγράφονται τα υψηλότερα επίπεδα οικονομικής χειραφέτησης των γυναικών για το 2015 είναι η Ισλανδία, η Σουηδία και η Νορβηγία. Η Πολωνία παρουσίασε τη μεγαλύτερη ετήσια βελτίωση, ανεβαίνοντας στην 9η θέση από τη 12η θέση που κατείχε το 2014. Η ανάδειξη της χώρας στην πρώτη δεκάδα οφείλεται κυρίως στη μείωση της γυναικείας ανεργίας. Χαμηλή, ωστόσο, παραμένει η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη των χωρών, με βάση το επίπεδο οικονομικής χειραφέτησης των γυναικών, καταλαμβάνοντας την 31η θέση από τις 33 χώρες του ΟΟΣΑ και σημειώνοντας ελαφριά άνοδο σε σχέση με το 2014, όπου καταλάμβανε την 32η θέση. Εντούτοις, οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων αποτελούν μείζονα πρόκληση, καθώς η επίτευξη της πλήρους ισότητας απέχει ακόμα πολλές δεκαετίες. Ενδεικτικά, η γεφύρωση του μισθολογικού χάσματος σε χώρες όπως η Πολωνία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και η Ιρλανδία θα μπορούσε να επιτευχθεί τις επόμενες δύο δεκαετίες, με την προϋπόθεση ότι η γυναικεία απασχόληση θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα και ότι το ποσοστό συμμετοχής του γυναικείου εργατικού δυναμικού θα είναι υψηλό. Ιδιαίτερα αισιόδοξη, όμως, σε σχέση με άλλες χώρες είναι η πρόβλεψη για τη μείωση των μισθολογικών διαφορών και στην Ελλάδα, καθώς, σύμφωνα με την έρευνα της PwC, το μισθολογικό χάσμα θα μπορούσε να γεφυρωθεί μέσα στην επόμενη εικοσαετία. Αντίθετα, στην Ισλανδία, η οποία παρουσιάζει το υψηλότερο επίπεδο οικονομικής χειραφέτησης των γυναικών, η αποκλιμάκωση της μισθολογικής διαφοράς μεταξύ των δύο φύλων ενδεχομένως να επέλθει τα επόμενα 50 χρόνια.
Αντίστοιχα, η Νορβηγία θα κλείσει την ψαλίδα των μισθολογικών διαφορών ανάμεσα τα δύο φύλα τα επόμενα 100 χρόνια, δηλαδή περίπου το 2073.
Η μισθολογική διαφορά στην Κορέα ανέρχεται στο 36%, με αποτέλεσμα να κατατάσσεται στις χώρες που παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη μισθολογική ανισότητα σε σύνολο 33 χωρών του ΟΟΣΑ. Ως εκ τούτου, το μισθολογικό χάσμα μεταξύ του γυναικείου και ανδρικού εργατικού δυναμικού δεν θα μπορούσε να γεφυρωθεί πλήρως σε λιγότερο από 300 χρόνια! Η Yong Jing Teow, οικονομολόγος της PwC και ένας από τους συντάκτες της εν λόγω έκθεσης, δηλώνει χαρακτηριστικά ότι «οι επιχειρήσεις και τα κράτη μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα για να αντιμετωπίσουν τις αιτίες του μισθολογικού χάσματος μεταξύ των φύλων οι οποίες έχουν βαθιές ρίζες». Η ίδια εκτιμά ότι «οι επιχειρήσεις μπορούν να προσφέρουν περισσότερες ευκαιρίες ευέλικτης εργασίας, επιτρέποντας έτσι στις εργαζόμενές τους να διαχειρίζονται τις οικογενειακές υποχρεώσεις τους σε συνδυασμό με την εργασία τους».