Αποψη: Η γραμμή Σόιμπλε κλείνει τον κύκλο της

Αποψη: Η γραμμή Σόιμπλε κλείνει τον κύκλο της

2' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σ​​την Ευρώπη φαίνεται να συντελείται σιγά σιγά μια σημαντική αλλαγή, με επίκεντρο τις προτεραιότητες που βάζουν στην πολιτική τους ατζέντα οι ηγέτες των μεγαλύτερων κρατών- μελών, κυρίως του γαλλογερμανικού άξονα. Ο Μανουέλ Μακρόν τοποθέτησε στην κορυφή της προεκλογικής του ατζέντας την επιβίωση της Ευρώπης, μέσα από τη διαδικασία μιας βαθύτερης και ουσιαστικότερης ενοποίησης, με την οποία συνέδεσε το μέλλον της Γαλλίας. Η Αγκελα Μέρκελ, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, μιλώντας σε ένα κεντροδεξιό ακροατήριο αυτή την εβδομάδα, διακήρυξε πως η ευημερία της Γερμανίας προϋποθέτει την ευημερία της Ευρώπης, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα ότι η Ευρώπη θα προχωρήσει ενωμένη και θα στηριχθεί πλέον, όπως τόνισε, στις δικές της δυνάμεις. Ηταν μία απάντηση, αφενός στην επιθετική στάση που τηρεί απέναντι στην Ευρώπη ο Ντόναλντ Τραμπ και αφετέρου απέναντι στην επιλογή εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αλλά δεν ήταν για την πολιτική επικοινωνία μόνο, άνευ περισσότερης σημασίας…

Σιγά σιγά γίνεται φανερό ότι στην Ευρώπη πραγματοποιείται μια στροφή. Οι οικονομικές ελίτ και κατά αντανάκλαση οι πολιτικές ηγεσίες των δύο ισχυρότερων εταίρων, της Γερμανίας και της Γαλλίας, συνειδητοποιούν ότι είναι πολύ δυσκολότερο πλέον να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους σε έναν κατακερματισμένο ευρωπαϊκό χάρτη, διαιωνίζοντας την εγωιστική κυριαρχία του εθνικού χώρου. Το μοντέλο αυτό ξεπερνιέται μέσα στον σημερινό κυκεώνα των γεωπολιτικών ανακατατάξεων, τα θέματα με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα αγριεύουν. Χωρίς την ολοκλήρωση της ενοποίησης, σε οικονομικό και σε πολιτικό επίπεδο (σταδιακά, όπως όλα συμβαίνουν στη Γηραιά Ηπειρο), η Ευρώπη είναι αδύνατο να ανταποκριθεί στον διεθνή ανταγωνισμό. Ακόμη και τα μεγαλύτερα κράτη-μέλη, από μόνα τους είναι συγκριτικά μικρού εκτοπίσματος για έναν επαρκώς υπολογίσιμο ρόλο στα γεωπολιτικά πράγματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται μακροπρόθεσμα για τα οικονομικά τους συμφέροντα.

Υπό το πρίσμα αυτό μπορούν να εκληφθούν τα μηνύματα ως αρκετά αισιόδοξα και να υποστηρίξει κανείς ότι το 2017, ενδεχομένως, να αποδειχθεί η αρχή ενός δεύτερου κρίσιμου γύρου για την υπόθεση της ενωμένης Ευρώπης. Η παρατεταμένη οικονομική κρίση γονάτισε τον Νότο, ο φοβερός ανταγωνισμός όμως των παγκόσμιων υπερδυνάμεων τρομάζει τώρα τον Βορρά. Η Ευρώπη οφείλει ν’ αλλάξει, να ενώσει τις δυνάμεις της. Η διχαστική γραμμή του Σόιμπλε, η οποία εξυπηρετούσε σχεδόν αποκλειστικά τα συμφέροντα της Γερμανίας, δημιουργώντας κλυδωνισμούς στον Νότο, φαίνεται ότι μπορεί να αρχίσει να κλείνει τον κύκλο της. Η Γερμανία πρέπει να ενστερνιστεί τον ρόλο του καλού ηγεμόνα και η Μέρκελ μπορεί αυτό να το εμπνεύσει. Ο Μακρόν είναι ένας αξιόπιστος συνοδοιπόρος και το ισχυρό άλλοθι της ευρωπαϊκής ανανέωσης για το κοινό. Η Ελλάδα, από μια τέτοια εξέλιξη μόνο κερδισμένη μπορεί να βγει. Πείθοντας, βεβαίως, ότι έχει διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εφαρμόσει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις για την αναδιάρθρωση της οικονομίας. Η Ελλάδα, ως ξεχωριστή περίπτωση για την Ευρώπη, δυστυχώς, από το ξέσπασμα της κρίσης και έως σήμερα, οκτώ ολόκληρα χρόνια, ευνόησε εντυπωσιακά τα σχέδια και τη γραμμή του κ. Σόιμπλε, μοιραία. Και εκείνος το εκμεταλλεύθηκε όπως αποδείχθηκε στο έπακρον…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή