H δύσκολη σύνοδος του G20

2' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η σύνοδος των κρατών-μελών των «Είκοσι» (G20) βρίσκεται σε διαδικασία προετοιμασίας και η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη. Οι ηγέτες των μεγαλύτερων ανεπτυγμένων και αναδυόμενων οικονομιών θα συναντηθούν στο Αμβούργο στις 7 και 8 τρέχοντος μέσα σε ένα πολύ διαφορετικό διεθνές σκηνικό. Εχουν προηγηθεί το Brexit, το αποτυχημένο ιταλικό δημοψήφισμα και οι εκλογές σε ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία, μέσω των οποίων εκφράστηκε η μαζική απόρριψη του πολιτικού στάτους κβο. Οι του G20 εκπροσωπούν τη διεθνή τάξη, που βασίζεται στις αρχές της ελεύθερης αγοράς και της ανοικτής οικονομίας – και αυτές τέθηκαν σε αμφισβήτηση από τα εκλογικά σώματα. Επιπροσθέτως, η πρόσφατη ανακοίνωση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ότι αποχωρεί μονομερώς από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, την οποία προηγουμένως είχε ενστερνιστεί η «Ομάδα των Είκοσι», δηλώνει ότι η ένταση θα κλιμακωθεί περαιτέρω.

Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο προφανής φορέας της αναταραχής, αλλά υπάρχουν σαφώς βαθύτερες αιτίες. Η παγκοσμιοποίηση και η ενίσχυση του ρόλου των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στην οικονομία είχαν ανέκαθεν νικητές και ηττημένους, μόνον που σήμερα οι ηττημένοι έχουν αυξηθεί κατακόρυφα σε ορισμένες περιπτώσεις. Μία από τις συνέπειες όλων αυτών είναι η ταχύτερη συγκέντρωση πλούτου στο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Σε σχεδόν όλες τις χώρες των «Είκοσι» το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που διοχετεύεται στους εργαζομένους έχει ελαττωθεί και το χάσμα μεταξύ παραγωγικότητας και μισθών διευρύνεται. Η Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας (ILO) την τελευταία πενταετία στοιχειοθετεί τις τάσεις αυτές στις εκθέσεις της προς τους G20. Ορισμένοι από τους πολιτικούς ηγέτες της «Ομάδας των Είκοσι» ζητούσαν δυναμική κινητοποίησή της, ώστε να αντιμετωπίσει τις ανισότητες – πρωτοστατούσαν οι πρώην ηγέτες της Αργεντινής και της Βραζιλίας με την αρωγή των ομολόγων τους της Τουρκίας, της Κίνας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Νοτίου Αφρικής. Ωστόσο, άλλα κράτη-μέλη του G20 αγνοούσαν τις πιέσεις αυτές.

Σήμερα, η Γερμανία, η οποία φιλοξενεί τη σύνοδο, προτείνει να συζητηθούν σε αυτήν οι φόβοι και οι προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης. Παράλληλα, αναγνωρίζει ότι είναι αναγκαία μία συντονισμένη πολυμερής απάντηση στην οπισθοδρόμηση ως προς την παγκοσμιοποίηση. Πιο συγκεκριμένα, η απάντηση θα μπορούσε να αφορά το εμπόριο, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, καθώς και τη δημοσιονομική και τη νομισματική πολιτική. Πρώτον, το διεθνές εμπόριο δεν συνιστά αυτοτελή στόχο, αλλά μέσον για βελτίωση της απόδοσης της οικονομίας. Οι ηγέτες των «Είκοσι» πρέπει να δεσμευθούν να χαράξουν εθνικές πολιτικές για δικαιότερη κατανομή του πλούτου. Δεύτερον, στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων χρειάζονται ορθολογικοί κανόνες για τόνωση του δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι και της διαδικασίας συλλογικών διαπραγματεύσεων των εργαζομένων, καθώς και ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης των κεφαλαιαγορών. Τέλος, πρέπει να αποκατασταθούν οι συνέπειες από τη λιτότητα, που οδήγησε σε παρατεταμένη ύφεση στην Ε.Ε. και αδύναμη ανάκαμψη σε άλλες οικονομίες.

* Εκτελεστική διευθύντρια της Πρωτοβουλίας Model G20 του American University School. **Σύμβουλος θεμάτων εργασίας και κοινωνικής πολιτικής. Διετέλεσε αναπληρώτρια διευθύντρια πολιτικής στην ILO. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο www.socialeurope.eu

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή