Μια κυβερνοεπίθεση μπορεί να προκαλέσει ισχυρότερο πλήγμα στην παγκόσμια οικονομία από μια φυσική καταστροφή, συμπεραίνει η εταιρεία Lloyd’s, ένας από τους παλαιότερους και μεγαλύτερους παίκτες στην αγορά ασφαλειών και αντασφαλειών, παγκοσμίως. Το κόστος μιας κυβερνοεπίθεσης μπορεί να ξεπεράσει τα 120 δισ. δολάρια, αποτελώντας ίσως τον μεγαλύτερο κίνδυνο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια χώρα ή μια εταιρεία. Μπορεί, μάλιστα, να είναι μεγαλύτερο από το κόστος του τυφώνα «Κατρίνα» το 2005, του πιο πολύνεκρου και καταστρεπτικού τυφώνα που έχει πλήξει ποτέ τις ΗΠΑ. Το οικονομικό αποτύπωμα του τυφώνα «Κατρίνα», συμπεριλαμβανομένων των απαιτήσεων από τις ασφαλιστικές, έχει προσδιοριστεί στα 108 δισ. δολ.
Η μελέτη της Lloyd’s δίνεται στη δημοσιότητα δύο μήνες μετά την κυβερνοεπίθεση στα ηλεκτρονικά συστήματα κρατικών φορέων και εταιρειών σε 100 χώρες, από τη Βρετανία μέχρι τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα. Η κυβερνοεπίθεση πραγματοποιήθηκε μέσω του «ιού της αστυνομίας» (ransomware), ενός κακόβουλου λογισμικού που δείχνει να προέρχεται από κάποια επίσημη αρχή και απαιτεί την καταβολή ενός ποσού για να ξεκλειδώσει ένα σύστημα, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα cyberalert.gr. Μεταξύ των θυμάτων αυτής της ευρείας κυβερνοεπίθεσης ήταν τα συστήματα του ισπανικού τηλεπικοινωνιακού κολοσσού Telefonica, του υπουργείου Εσωτερικών της Ρωσίας και του βρετανικού συστήματος υγείας ΝΗS. Στα μέσα Μαΐου έλαβαν χώρα 45.000 επιθέσεις. Το αξιοπερίεργο είναι ότι οι κυβερνοπειρατές απαίτησαν την καταβολή μικροποσών.
Μεγαλύτερη απειλή για τον κόσμο αποτελούν οι ανθρώπινες παρεμβάσεις και όχι οι φυσικές καταστροφές, είχε δηλώσει πρόσφατα η Ινγκα Μπέιλ, επικεφαλής της Lloyd’s, σε συνέντευξή της στη βρετανική εφημερίδα The Guardian. Η κ. Μπέιλ εφιστά την προσοχή στις προκλήσεις που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η αγορά αντασφαλειών από τις κυβερνοεπιθέσεις. Μεταξύ των πιο επικίνδυνων σεναρίων συγκαταλέγονται οι μαζικές επιθέσεις στα λειτουργικά συστήματα που χρησιμοποιούν μεγάλες εταιρείες σε όλο τον κόσμο, με πιθανές ζημίες έως και 28,7 δισ. δολάρια. Το μεγαλύτερο κομμάτι αυτών των πιθανών ζημιών δεν έχει ασφαλιστεί, αφήνοντας εκτεθειμένες κυβερνήσεις και εταιρείες.