Το 2018 θα είναι πιθανότατα μία σημαντική χρονιά αλλαγών για την Ευρώπη και τον πολυπόθητο στόχο της περαιτέρω οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης. Η Ευρώπη προχωράει μπροστά, μετεξελίσσεται για να αντεπεξέλθει στις νέες προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, ενώνεται και ενδυναμώνεται. Η Ελλάδα τι κάνει; Ο Μάρτιν Σουλτς έθεσε στόχο προχθές τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης μέχρι το 2025. Αυτό σημαίνει ότι προδιέγραψε την επανασύσταση του μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού και κυρίως την κρίσιμη εθνική υποστήριξη που θα παράσχουν οι Σοσιαλδημοκράτες στην ευρωπαϊκή στροφή της Αγκελα Μέρκελ και στα σχέδια που συζητάει με τον Εμανουέλ Μακρόν για το μέλλον της Ευρώπης. Την προοπτική δηλαδή της ενωμένης και εύρωστης Ευρώπης, προϋπόθεση αναγκαία για την επιβίωση και την ευημερία της Γηραιάς Ηπείρου σήμερα, μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο, πολύπλοκο και σκληρά ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον. Αντιθέτως, για την Ελλάδα, το 2018 είναι πολύ αμφίβολο τι ακριβώς χρονιά θα είναι και τι θα επιφέρει μετά οκτώ χρόνια βαριάς οικονομικής κρίσης, διότι ο τόπος παραμένει προσκολλημένος σε ιδεολογήματα και μύθους απίθανους, που αναπαράγει ένα ανεπαρκές, όπως αποδείχθηκε, πολιτικό σύστημα (τόσο πριν, ασφαλώς, από το ξέσπασμα της κρίσης όσο όμως και μετά).
Στην Ελλάδα, συγκεκριμένα, δημοσιεύθηκε πρόσφατα έρευνα της κοινής γνώμης, η οποία δείχνει πως το ήμισυ σχεδόν των πολιτών αμφισβητεί την ευεργετική χρησιμότητα, τις μακροχρόνιες παροχές, τη θεσμική βοήθεια, την οικονομική στήριξη και την ασφάλεια, που αναπαράγει αδιαλείπτως η Ευρώπη για την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, πολύ περισσότερο μετά από το ξέσπασμα της καταστροφικής κρίσης το 2008. Είναι πράγματι άξιο προβληματισμού και ανησυχίας το γεγονός αυτό, το οποίο καταδεικνύει, κατά τη γνώμη μας, όχι μόνο την έλλειψη σωστής πληροφόρησης, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο το πολιτικό σύστημα διαχειρίζεται τα πράγματα για να μεταφέρει αλλού τις δραματικές για τον τόπο δικές του ευθύνες. Η θέση ότι μπορεί η Ελλάδα να περνούσε καλύτερα εκτός του ευρωπαϊκού πλαισίου, που ακούγεται καμιά φορά και από κυβερνητικά χείλη, ισοδυναμεί με πολιτική απάτη. Η ελληνική κοινωνία εκτός του ευρώ μετά την κρίση και υπό την πίεση των προβλημάτων μετανάστευσης και ανάφλεξης των συγκρούσεων στην περιοχή θα είχε διαλυθεί.
Θα πρέπει η Ελλάδα να ξεκολλήσει λοιπόν από το ιδεολογικό τέλμα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη εθνική υπηρεσία, την οποία μπορούμε και οφείλουμε σήμερα ως κοινωνία να προσφέρουμε στον εαυτό μας. Είναι ο ασφαλής δρόμος να ξεφύγει η χώρα από την πολυετή κρίση στην οποία περιέπεσε, θρυμματίζοντας την περιουσία και την αξιοπιστία της. Η Ελλάδα, όλοι μας, πρωτίστως η πολιτική τάξη στο ευρύτερο φάσμα της και η οικονομική της ελίτ, θα πρέπει να αναδείξουμε πάλι την προωθητική αξία της αυτογνωσίας, για να προχωρήσουμε με αποφασιστικότητα μπροστά, να αλλάξουμε και εμείς μαζί με την Ευρώπη. Πρέπει να συνειδητοποιούμαστε ποιοι είμαστε, για να αποφασίσουμε αυτό που πρέπει να αλλάξουμε. Για να παραμείνουμε αναπόσπαστο κομμάτι μιας Ευρώπης, η οποία ανακτά τη χαμένη της αυτοπεποίθηση και αναβαθμίζεται. Είναι πολιτική τρέλα και αυτοκτονία να μη θέλουμε να αλλάξουμε, να εξακολουθούμε να ζούμε με τους παραλυτικούς μύθους του παρελθόντος, να μην μπορούμε να αντιληφθούμε το άμεσο συμφέρον μας ύστερα από όσα ζήσαμε… Η Ελλάδα πρέπει να αποτοξινωθεί! Ούτε η Ευρώπη και το ευρώ φταίνε για το κατάντημά μας, εντελώς το αντίθετο, ούτε το κράτος μπορεί ή οφείλει να ξοδεύει αφειδώς για να προσλαμβάνει υπαλλήλους και στη συνέχεια να καταχρεώνεται, ούτε οι τράπεζες μπορεί να λειτουργούν για να δανείζουν κακοπληρωτές που φυγαδεύουν τα δάνεια στους ξένους λογαριασμούς τους. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας, η Ιστορία προχωράει. Η έξοδος από την κρίση απαιτεί απόλυτο ρεαλισμό, αυτογνωσία και πειθαρχία. Οπως και με τη θεραπεία στη βαριά αρρώστια. Εάν παραβλέψεις τη διάγνωση και τη σωστή αγωγή, θα πεθάνεις!