Οι επόμενες ημέρες είναι οι πλέον κρίσιμες για τη σταθερότητα και την προοπτική της Ευρώπης, καθώς η βάση των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών καλείται να αποδεχθεί ή να απορρίψει τη συμμετοχή του κόμματος στη νέα κυβέρνηση υπό την Αγκελα Μέρκελ και αυτό είναι ένα ζήτημα κολοσσιαίας σημασίας. Ο σχηματισμός γερμανικής κυβέρνησης είναι θέμα κατεπείγον, διότι ούτε η Γερμανία ασφαλώς μπορεί να κυβερνηθεί χωρίς ένα ισχυρό κέντρο αποφάσεων, αλλά ούτε και η Ευρώπη μπορεί να κυβερνηθεί, να ανακάμψει και να αναβαθμιστεί, χωρίς μια ισχυρή και ξεκάθαρη στους στόχους της Γερμανία. Είναι δύο πράγματα αλληλένδετα, όπως είναι επίσης και η σχέση μεταξύ Γερμανίας – Γαλλίας, η οποία πρέπει να βρίσκεται συνεχώς σε γόνιμη ισορροπία και να παράγει πολιτική ενέργεια. Αποφάσεις δηλαδή για την περαιτέρω ενοποίηση και την ενδυνάμωση της θέσης της Ευρώπης.
Η συγκυρία είναι ιδανική! Θα ήταν πράγματι πολύ μεγάλη αστοχία, χαμένη ευκαιρία και οπισθοδρόμηση, να πάει κάτι στραβά με τους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι προσθέτουν άλλη πολιτική διάσταση και άλλο ευρωπαϊκό βάθος με τη συμμετοχή τους στο παιγνίδι. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι το κείμενο της συμφωνίας για τον σχηματισμό της κυβέρνησης, όπως διαμορφώθηκε την εβδομάδα που πέρασε, θέτει για πρώτη φορά ως κορυφαίο θέμα για τη Γερμανία τα βήματα που πρέπει να γίνουν για την ενίσχυση και την ενοποίηση της Ευρώπης. Πρώτη φορά για τη γερμανική πολιτική τάξη, με τη Μέρκελ και τον Σουλτς, η Ευρώπη γίνεται το κορυφαίο θέμα στην ατζέντα, αλλά και προϋπόθεση για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης. Ακόμη και η προβλεπόμενη αύξηση στα κονδύλια του κοινοτικού προϋπολογισμού είναι κάτι πρωτοφανές για τα έως πρότινος δεδομένα της Γερμανίας. Το κείμενο δουλεύτηκε με ευρωπαϊκή στρατηγική, είναι φανερό. Και αντικατοπτρίζει τον προδιαγραφόμενο πρωταγωνιστικό ρόλο του μεγαλύτερου έτσι κι αλλιώς κράτους-μέλους.
Ο Μακρόν παίζει καταπληκτικά το ευρωπαϊκό παιγνίδι και ανοίγει την ατζέντα πάνω σε αυτόν τον καμβά της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης, αναλαμβάνοντας σημαντικές πρωτοβουλίες. Η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας, από την άλλη, δείχνει και αυτή ότι έχει αντιληφθεί πλήρως και έχει συνειδητοποιήσει ότι τα συμφέροντα της χώρας της είναι απόλυτα ταυτισμένα με τα συλλογικά συμφέροντα της Ευρώπης. Οτι η Γερμανία δηλαδή θα πρέπει να παίξει έναν ρόλο καλού ηγεμόνα, χέρι χέρι με τη Γαλλία, για να ολοκληρωθεί το γιγαντιαίο πολιτικό project που λέγεται Ενωμένη Ευρώπη, το μεγαλύτερο ιστορικά εγχείρημα κατά τους τελευταίους δύο αιώνες. Αυτό είναι το ζητούμενο, αυτή είναι η πρόκληση και αυτό αποτελεί, κατά κοινή συνείδηση τώρα, και το μεγάλο κοινό συμφέρον. Είναι υπό μία έννοια το καινούργιο, εξαιρετικά σπουδαίο, ευρωπαϊκό κεκτημένο. Η συγκυρία είναι λοιπόν ιδανική για τα επόμενα μεγάλα βήματα.
Σε οποιοδήποτε σύστημα χρειάζεται ένα δυνατό κέντρο διαμόρφωσης των στόχων και καθοδήγησης των εξελίξεων, πολύ περισσότερο στην κατακερματισμένη στα εθνικά κράτη Ευρώπη. Χρειάζεται απαραιτήτως η περαιτέρω υπερεθνική υπέρβαση… και είναι η πρώτη ίσως φορά –ιδίως μετά το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης– που υπάρχει ένας τέτοιος υψηλός συντονισμός σε αυτό το επίπεδο. Και το υπόλοιπο περιβάλλον, άλλωστε, λειτουργεί ευνοϊκά στην επιτάχυνση της ένωσης. Οι περισσότερες οικονομίες στη Γηραιά Ηπειρο ξαναμπαίνουν σε θετική τροχιά, τα πρώτα πλάνα για την αναδόμηση της διακυβέρνησης της Ευρώπης τέθηκαν στο τραπέζι από Γιούνκερ, Μακρόν και Μέρκελ, οι νέοι υπερεθνικοί θεσμοί κερδίζουν έδαφος (βλέπε για παράδειγμα τον ESM που εξελίσσεται σε δημοσιονομικό βραχίονα της Ζώνης του Ευρώ). Ολη αυτή η εξαιρετική προοπτική –ευχόμαστε έτσι να σκεφτούν και τα μέλη του SPD– θα αποβεί αναμφίβολα και υπέρ των συμφερόντων του τόπου μας, της Ελλάδας, που είναι και ο πλέον αδύναμος κρίκος του ευρωσυστήματος. Διαφορετικά, θα βιώσουμε άλλη μία μεγάλη περιπέτεια, για πάρα πολλά χρόνια.