Από την προσεχή εβδομάδα η Ευρώπη εισέρχεται σε έναν καινούργιο πολιτικό κύκλο. Από τις σημερινές εκλογές στην Ιταλία λογικά θα προκύψει μια νέα κυβέρνηση και από το δημοψήφισμα των μελών του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, το οποίο επίσης διεξάγεται σήμερα, το πιθανότερο είναι να ξεκινήσει το έργο για τη νέα κυβέρνηση της Αγκελα Μέρκελ. Εξι μήνες μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου! Ας ευχηθούμε ότι δεν θα επικρατήσουν στην Ιταλία οι δυνάμεις των ευρωσκεπτικιστών, εξέλιξη που θα δημιουργούσε κινδύνους και θα αποσταθεροποιούσε για μακρύ διάστημα την Ευρώπη, και ότι, επίσης, θα επικυρώσουν οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες την επιλογή της ηγεσίας του κόμματος για μία ακόμη κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Διαφορετικά, οι εξελίξεις στη Γηραιά Ηπειρο μπορεί να «παγώσουν» και αυτό θα είναι πολύ δυσάρεστο, σε μια φάση που οι οικονομίες αρχίζουν να εκδηλώνουν σημάδια αναθέρμανσης.
Υπάρχουν πάντα δύο κρίσιμες παράμετροι στην προοπτική της Ευρώπης. Η μία είναι ότι δεν μπορούν να ληφθούν γενναίες αποφάσεις για την ενοποίηση χωρίς τη Γερμανία και η δεύτερη ότι η Γαλλία του ευρωπαϊστή Εμανουέλ Μακρόν, όσο και να θέλει, δεν μπορεί να επιτύχει τίποτε σπουδαίο εάν δεν ανάψει την προωθητική μηχανή της Ιστορίας η Γερμανία. Τα τελευταία γκάλοπ προεξοφλούν πως θα επικρατήσουν τα μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος που τάσσονται υπέρ του σχηματισμού της τρικομματικής κυβέρνησης. Εντούτοις, το πολιτικό κλίμα τούτη την ώρα στη Γερμανία δεν είναι το καλύτερο. Η Μέρκελ, ύστερα από αυτή την εξάμηνη μετεκλογική περιπέτεια και έχοντας ήδη αρκετά μειωμένα τα εκλογικά ποσοστά του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος τον Σεπτέμβριο, αισθάνεται σαφώς αποδυναμωμένη. Βεβαίως, είναι, όπως φαίνεται, η τελευταία (τέταρτη) θητεία της και αυτό την απελευθερώνει από το βάρος του πολιτικού κόστους. Αλλά, από την άλλη, δεν μπορεί να μην υπολογίσει και τις πιέσεις του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, το οποίο, στον λογαριασμό των σφυγμομετρήσεων της κοινής γνώμης, εξακολουθεί να χάνει προς όφελος των ακροδεξιών εθνικιστών.
Στην ίδια δύσκολη θέση βρίσκεται και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Αφενός επειδή εμφανίζεται διχασμένο όσον αφορά την κυβερνητική συνεργασία για μία ακόμη τετραετία με τη Μέρκελ και αφετέρου διότι καταγράφει πλέον μεγάλη φθορά της επιρροής του στις σφυγμομετρήσεις. Από δεύτερη πολιτική δύναμη φαίνεται να υποβαθμίζεται σε τρίτη και αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό! Κοντολογίς, η Μέρκελ και η Γερμανία μπορεί να κερδίσουν το κυβερνητικό στοίχημα αλλά θα χρειαστεί να καταβάλουν σημαντικές προσπάθειες για να ανακτηθούν η δυναμική του ευρωπαϊκού οράματος και η υψηλή απόδοση του γαλλογερμανικού άξονα. Τα σχέδια του Μακρόν για τις μεταρρυθμίσεις στη δομή της διακυβέρνησης της Ευρωζώνης περιμένουν συγκεκριμένη πολιτική ώθηση. Η δημοσιονομική ένωση, το επόμενο δηλαδή απαιτούμενο μεγάλο βήμα για την οικονομική ολοκλήρωση, μετά τη νομισματική ένωση και τη δρομολογημένη τραπεζική, βρίσκεται ακόμη και θεωρητικά σε εκκρεμότητα. Είναι κάπως σαν να χάσαμε τελευταία τον βηματισμό μας στην κούρσα αυτή, τουλάχιστον προς το παρόν… Είναι ο πολιτικός κύκλος των πραγμάτων που λειτουργεί έτσι, ανασταλτικά πολλές φορές των οικονομικών και υπερεθνικών εξελίξεων, σε μια Ευρώπη πολλών εθνικών κρατών, με πολλές εθνικές και κομματικές σκοπιμότητες. Τίποτε δεν εξελίσσεται ευθύγραμμα και πολύ περισσότερο η τεράστια αυτή υπόθεση της ευρωπαϊκής ενοποίησης.