Η απόφαση της κυβέρνησης της Αργεντινής να ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσει, προς το παρόν, η κατάρρευση του πέσο και να ενισχυθεί το χρηματιστήριο του Μπουένος Αϊρες. Ωστόσο, η ταραγμένη σχέση της λατινοαμερικανικής χώρας με το Ταμείο την τελευταία εικοσαετία έχει δημιουργήσει έντονη αντιπάθεια για τον διεθνή οργανισμό, και η απόφαση του προέδρου Μάκρι να προσφύγει σε αυτόν έχει προκαλέσει αντίδραση, πλήττοντας την ήδη χαμηλή δημοτικότητά του και θέτοντας σε κίνδυνο την προσπάθειά του να κερδίσει στις εκλογές του 2019. Ο Μαουρίσιο Μάκρι εξελέγη τον Δεκέμβριο του 2015, υποσχόμενος να καταστήσει την Αργεντινή «κανονική χώρα», ύστερα από 12 χρόνια διακυβέρνησης υπό τον Νέστορ Κίρχνερ και εν συνεχεία από τη σύζυγό του Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ. Εκτοτε, ο νέος πρόεδρος κατάφερε να επαναφέρει την Αργεντινή στις διεθνείς αγορές, ωστόσο αρκετοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι δεν μείωσε τόσο αποφασιστικά τα ελλείμματα και δεν προώθησε τις μεταρρυθμίσεις. Η ενίσχυση του δολαρίου και της απόδοσης των αμερικανικών κρατικών ομολόγων οδήγησε τις τελευταίες εβδομάδες σε σημαντικές εκροές κεφαλαίων από τις αναδυόμενες αγορές και άφησε έκθετη την Αργεντινή.
Το νόμισμά της άρχισε να καταρρέει – από την αρχή του 2018 έχει υποχωρήσει περίπου 17%. Η απόφαση του Μάκρι να ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ την Τρίτη σταμάτησε στην υποχώρηση του πέσο Αργεντινής έναντι του δολαρίου, με το νόμισμα να ανακάμπτει κατά 0,89% και την ισοτιμία να κυμαίνεται στα 22,55 πέσο ανά δολάριο από το χαμηλό όλων των εποχών 23,5 πέσο την Τρίτη. Πρόθεση της κυβέρνησης Μάκρι, σύμφωνα με διαρροές την Τρίτη, είναι να λάβει βοήθεια ύψους 30 δισ. δολαρίων, μέσω της λεγόμενης «ευέλικτης πιστωτικής γραμμής» που προσφέρει το Ταμείο. Πρόκειται πιθανώς για την καλύτερη επιλογή, αφού δεν συνοδεύεται από υπογραφή μνημονίου, ούτε από περιοδικούς ελέγχους, και η κυβέρνηση μπορεί να δαπανήσει τα χρήματα όπου κρίνει αυτή. Το πρόβλημα είναι ότι η Αργεντινή δεν πληροί τα κριτήρια (χαμηλό πληθωρισμό, χαμηλά επιτόκια δανεισμού, χαμηλό έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών κ.λπ.) ώστε να λάβει αυτήν την ευέλικτη πιστωτική γραμμή. Δεύτερη επιλογή είναι η λεγόμενη «προληπτική γραμμή ρευστότητας». Τα κριτήρια δεν είναι τόσο αυστηρά, ωστόσο η Αργεντινή θα πρέπει να αποδεχθεί τους περιοδικούς ελέγχους και τη χάραξη πολιτικής από το ΔΝΤ. Η τρίτη επιλογή, δυσκολότερη πολιτικά για τον Μάκρι, είναι να υπογράψει πλήρες μνημόνιο με το ΔΝΤ.