Η πολιτική που ακολουθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον Ντόναλτ Τραμπ οδηγεί στην αποσταθεροποίηση πλέον του παγκόσμιου συστήματος και θα έχει καταστροφικές συνέπειες στην Ευρώπη. Στην ουσία, μιλάμε για ένα μεταπολεμικό μοντέλο (τη Δύση), το οποίο διαλύεται και μοιραία ή θα προκαλέσει την αντίδραση της Ευρώπης για ταχύτερη οικονομική και πολιτική ενοποίηση ή θα οδηγήσει πιθανώς στη σταδιακή της αποσύνθεση. Τρίτος δρόμος λογικά δεν μπορεί να υπάρχει, εκτός εάν, με κάποιον απροσδιόριστο τη στιγμή αυτή τρόπο, η νέα αμερικανική πολιτική αλλάξει εκ βάθρων…
Τα γεγονότα μιλούν σχεδόν από μόνα τους και έχουν δημιουργήσει μεγάλη αναστάτωση στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, κυρίως στο Βερολίνο και το Παρίσι. Τι μπορεί να επιφυλάσσουν για το μέλλον οι εξελίξεις; Θα βρεθεί η Ευρώπη στη γωνία, με την πλάτη στον τοίχο…; Αυτός είναι ο κίνδυνος. Ολα όσα συνέβησαν στην παγκόσμια σκηνή τους τελευταίους μήνες, από τη Συρία και το Ιράν έως τα άκαρπα ταξίδια του Μακρόν και της Μέρκελ στην Ουάσιγκτον, κατέδειξαν δύο πολύ καθοριστικά για τη συνέχεια πράγματα. Το πρώτο είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο δεν πρόκειται να στηρίξουν στο εξής τους παραδοσιακούς τους συμμάχους στρατηγικά, αλλά θα ανταγωνιστούν ευθέως και τα οικονομικά τους συμφέροντα. Το δεύτερο είναι ότι οι σημερινές υπερδυνάμεις έχουν καταστήσει εντελώς απούσα την Ευρώπη, σε όλα τα κρίσιμα γεωπολιτικά μέτωπα. Αδύναμη δηλαδή να επηρεάσει και να διεκδικήσει το παραμικρό για τη θέση της στη διεθνή σκακιέρα.
Το οικονομικό επίπεδο, όμως, προσδιορίζεται από τη γεωπολιτική ισχύ ενός κράτους ή μιας ομοσπονδίας. Από τη στιγμή συνεπώς που η Ευρώπη δεν έχει βαρύνουσα γεωπολιτική σημασία, δεν θα είναι ικανή να διατηρήσει σε βάθος χρόνου και τα οικονομικά επιτεύγματά της, την ευημερία, που ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματος. Η ανατροπή που σηματοδότησε η εκλογή του Τραμπ στην αμερικανική πολιτική πιέζει δραματικά πλέον την Ευρώπη και θα φαίνεται ολοένα περισσότερο αυτό με τον χρόνο. Αυτή είναι η αλήθεια. Ακόμη και η Γερμανία, εάν δεν ξεπεράσει τον συμπλεγματικό εθνικό εγωισμό της, θα υποστεί τις συνέπειες μιας υποβαθμισμένης Ευρώπης.
Η Αμερική, με άλλα λόγια, κόβει τον ομφάλιο λώρο με την Ευρωπαϊκή Ενωση (η Μεγάλη Βρετανία εξάλλου αποχωρεί), η Ευρώπη με τη σειρά της θα πρέπει τώρα να απογαλακτιστεί από τις ΗΠΑ, να ενώσει τις δυνάμεις της και να σταθεί πάνω σε αυτές για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της. Η πολιτική του Τραμπ στρέφεται διαρκώς (και) κατά της Ευρώπης, κλιμακώνοντας τις αντιθέσεις δύο άλλοτε απολύτως συνδεδεμένων πόλων, με κέντρο εξουσίας και προστασίας τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην αρχή ήταν η απόσυρση από τη συμφωνία για το περιβάλλον στο Παρίσι, ακολούθησε η κήρυξη του εμπορικού πολέμου με τους δασμούς, στη συνέχεια ήταν οι προσβλητικές δηλώσεις κατά των Ευρωπαίων ηγετών, πήραν σειρά οι χειρισμοί στη Συρία, η αποχώρηση από τη συμφωνία με το Ιράν για τα πυρηνικά και η μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στο Ισραήλ. Τι άλλο να επισημάνει κανείς! Ολες αυτές οι κινήσεις αποσταθεροποιούν πραγματικά περιοχές ολόκληρες, επιτείνουν τις αβεβαιότητες, αναχαιτίζουν την οικονομική πρόοδο, πλήττουν ευθέως τα οικονομικά συμφέροντα και την προοπτική ανάπτυξης της Ευρώπης.
Η Ευρώπη όμως εμφανίζεται εξαιρετικά ελλειμματική στρατηγικά, θα πρέπει να αλλάξει νοοτροπία και προτεραιότητες για να επιβιώσει. Επειγόντως. Με κατακερματισμένες τις δυνάμεις της δεν πρόκειται να επιτύχει τίποτε, θα παραμένει με την πλάτη στο τοίχο.
Οι ηγεσίες και τα πολιτικά συστήματα της Ευρώπης θα πρέπει να βλέπουν και να αποφασίζουν πέρα από τα εθνικά τους πλαίσια. Μόνος σου δεν μπορείς να κερδίσεις σήμερα τίποτε, αυτό είναι το ηχηρό μήνυμα των διεθνών εξελίξεων για τη Γηραιά Ηπειρο και αυτό αφορά ειδικότερα άλλωστε και την Ελλάδα, καθώς αποτελούμε τον ασθενή κρίκο του ευρωσυστήματος και βρισκόμαστε δίπλα στην πιο εκρηκτική περιοχή του χάρτη.