Το χρέος της Ιταλίας προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αυξήθηκε στα 480 δισ. στα τέλη Ιουνίου, από 425 δισ. ευρώ στα τέλη Απριλίου, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΚΤ. Την ίδια στιγμή που το χρέος της Ιταλίας προς το Ευρωσύστημα αναμένεται να υπερβεί τα 500 δισ. ευρώ εντός του καλοκαιριού, το πλεόνασμα της Γερμανίας αναμένεται να ανέλθει στο 1 τρισ. ευρώ. Αυτά τα ελλείμματα ή τα πλεονάσματα αντανακλούν τη ροή κεφαλαίων μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και είναι αποτέλεσμα των ανισορροπιών που υπάρχουν στο εσωτερικό της, σύμφωνα με ορισμένους οικονομικούς αναλυτές. Η ίδια η ΕΚΤ τα αντιμετωπίζει ως τεχνικής φύσεως ζητήματα που έχουν γιγαντωθεί εξαιτίας της ποσοτικής χαλάρωσης (QE), με τον Μάριο Ντράγκι να δηλώνει χθες πως οι διαφορές θα μειωθούν σημαντικά μόλις ολοκληρωθεί το QE. Το λεγόμενο σύστημα Target 2 αποτελεί το σύστημα που έχουν δημιουργήσει η ΕΚΤ και οι 19 εθνικές κεντρικές τράπεζες (Ευρωσύστημα) για την εκκαθάριση σε πραγματικό χρόνο μεγάλων διασυνοριακών πληρωμών μεταξύ τραπεζών, ιδιωτών, αλλά και για την εκτέλεση νομισματικών πράξεων της ΕΚΤ. Σε αυτό το σύστημα συμμετέχουν περισσότερες από 1.700 τράπεζες.
Τα ελλείμματα και πλεονάσματα (δηλαδή τα χρέη και οι απαιτήσεις) που έχουν δημιουργηθεί, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της κρίσης δημοσίου χρέους, έχουν προκαλέσει έντονες τριβές στη Γερμανία τα τελευταία χρόνια, με πολλούς οικονομολόγους να ανησυχούν πως θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε τεράστια «κανόνια» εις βάρος της Γερμανίας. Είναι αλήθεια πως όσο διατηρείται ανέπαφη η Ευρωζώνη τέτοιος κίνδυνος δεν υφίσταται. Αν, όμως, εκδιωκόταν ή αποχωρούσε κάποιο κράτος-μέλος, τότε τα χρέη που έχει συσσωρεύσει μια εθνική κεντρική τράπεζα, κατ’ επέκτασιν και το κράτος που εκπροσωπεί, θα πρέπει να αποπληρωθούν φυσικά σε ευρώ. Πράγμα που δεν θα είναι τόσο εύκολο, αν το εθνικό νόμισμα του κράτους που αποχώρησε έχει υποτιμηθεί έναντι του ευρώ.
Το θέμα των ελλειμμάτων και πλεονασμάτων στο σύστημα Target 2 επανέρχεται στην περίπτωση της Ιταλίας ακριβώς διότι υπάρχει ανησυχία ή και κερδοσκοπία σχετικά με το πόσο επιθυμεί η νέα ιταλική κυβέρνηση την παραμονή της στην Ευρωζώνη. Το ζήτημα του ιταλικού χρέους, ύψους 480 δισ. ευρώ, προς το Ευρωσύστημα θα επανέλθει στην επικαιρότητα το φθινόπωρο, όταν θα καταθέσει η Ρώμη τον νέο προϋπολογισμό. Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Ιταλός ΥΠΟΙΚ Τζοβάνι Τρία στο Bloomberg την περασμένη εβδομάδα, είχε πει πως η κυβέρνηση σκοπεύει να εφαρμόσει το πρόγραμμά της που προβλέπει ενιαίο φορολογικό συντελεστή 15% για επιχειρήσεις και 20% για ιδιώτες, και το μέτρο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος με δημοσιονομικό κόστος περίπου 70 δισ. ευρώ το πρώτο και 17 δισ. ευρώ το δεύτερο. Πιθανολογούμενη ευθεία σύγκρουση Ρώμης – Βρυξελλών το φθινόπωρο δύναται να αναζωπυρώσει την ανησυχία επενδυτών για τη θέση της Ιταλίας στην Ευρωζώνη και να επαναφέρει στο προσκήνιο το ιταλικό χρέος περίπου 500 δισ. προς το Ευρωσύστημα. Το 2015, ο Μάριο Ντράγκι είχε δηλώσει, με αφορμή την Ελλάδα, ότι τα χρέη στο πλαίσιο του συστήματος Target 2 πρέπει να αποπληρωθούν σε ευρώ και πως περιλαμβάνονται στα χρέη ενός κράτους.
Η αύξηση του χρέους της Ιταλίας προς το Ευρωσύστημα κατά 55 δισ. ευρώ το διάστημα Mαΐου-Ιουνίου συνδέεται με την ανάδειξη της εθνικιστικής-λαϊκιστικής κυβέρνησης Λέγκας και Πέντε Αστέρων στις αρχές Mαΐου, που προκάλεσε μεγάλη πτώση του χρηματιστηρίου του Μιλάνου και μεγάλη άνοδο της απόδοσης των ιταλικών ομολόγων, περιορίζοντας με λίγα λόγια την ελκυστικότητα των ιταλικών περιουσιακών στοιχείων. Γεγονός που ενδέχεται να οδήγησε ορισμένους επενδυτές σε ρευστοποίηση των επενδύσεών τους και σε εκροή αυτών των κεφαλαίων από την Ιταλία, αν και δεν γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό ακριβώς. Η ΕΚΤ αντιμετωπίζει το ζήτημα ως φυσική συνέπεια του προγράμματος αγοράς ομολόγων, συνολικού ύψους 2,4 τρισ. ευρώ. Στο πλαίσιο του QE, το Ευρωσύστημα αγοράζει (πλέον) 30 δισ. ομόλογα κάθε μήνα και ορισμένες από αυτές τις αγορές μπορεί να εμφανιστούν στο Target 2, αν ο πωλητής ενός ιταλικού ομολόγου είναι, για παράδειγμα, Γερμανός επενδυτής και ο αγοραστής η Τράπεζα της Ιταλίας.