Η οικονομία του 21ου αιώνα γεννιέται μπροστά στα μάτια μας. Χάρη στην ψηφιοποίηση και τη διαφάνεια, αυτή η νέα οικονομία είναι γεμάτη υποσχέσεις. Ωστόσο, πρέπει να καθορίσουμε τους κανόνες που θα διασφαλίσουν την καλύτερη κατανομή του πλούτου, την καλύτερη κοινωνική και φορολογική δικαιοσύνη, την καλύτερη καταπολέμηση της υπερβολικής συγκέντρωσης του κεφαλαίου και της γνώσης στα χέρια μόνο των λίγων.
Η φορολογική δικαιοσύνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη γέννηση και τη ζωή των δημοκρατιών. Από την εποχή της Αγγλικής, της Αμερικανικής και της Γαλλικής Επανάστασης η φορολογία αυξάνεται στο όνομα των λαών. Επιβολή φόρων σημαίνει δυνατότητα χρηματοδότησης των κρατών στο όνομα του γενικού συμφέροντος. Είναι λοιπόν ουσιώδους σημασίας για το μέλλον των δημοκρατιών μας να καταβάλλουν όλοι το μερίδιο του φόρου που δικαίως τους αναλογεί. Σήμερα, ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει. Μέσα σε μόλις δέκα χρόνια, με πρωτοφανή ταχύτητα, μια χούφτα μεγάλων ψηφιακών επιχειρήσεων άλλαξε ριζικά την καθημερινότητά μας. Μας επέτρεψαν να έχουμε τον κόσμο στην τσέπη μας, να έχουμε πρόσβαση με λίγα μόνο κλικ σε οποιοδήποτε περιεχόμενο και να επιταχύνουμε τις επικοινωνίες μας. Αλλαξαν τη ζωή μας και τους τρόπους κατανάλωσης. Οι επιχειρήσεις αυτές καινοτομούν και δημιουργούν θέσεις εργασίας.
Δεν τους κατηγορούμε για την επιτυχία τους. Τους καταλογίζουμε όμως μια κατάφωρη αδικία: το τεράστιο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στον πλούτο που δημιουργούν χάρη στα προσωπικά μας δεδομένα ή στις υποδομές από τις οποίες επωφελούνται και στους φόρους που καταβάλλουν ως αντάλλαγμα.
Μέχρι σήμερα προτιμήσαμε να αγνοήσουμε αυτήν την αδικία αντί να την καταπολεμήσουμε. Προτιμήσαμε να αφήσουμε τις επιχειρήσεις μας να πληρώνουν φόρους μεγαλύτερους κατά 14 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τους φόρους που καταβάλλουν αυτοί οι κολοσσοί της ψηφιακής τεχνολογίας. Ανεχθήκαμε να πλουτίζουν οι κολοσσοί αυτοί από τα προσωπικά μας δεδομένα χωρίς κανένα πραγματικό αντάλλαγμα.
Επωφελήθηκαν από την αδράνειά μας. Οταν οι κολοσσοί αυτοί άλλαξαν τον κόσμο, εμείς δεν αλλάξαμε. Επωφελήθηκαν από την ανικανότητά μας να προσαρμόσουμε συλλογικά τους απαρχαιωμένους φορολογικούς μας κανόνες, εγκλωβισμένους στον 20ό αιώνα όπου ο υπολογισμός των φόρων σχετίζεται πρώτα απ’ όλα με τη φυσική παρουσία.
Δεν πρέπει πλέον να παραμείνουμε αδρανείς. Επειδή υπάρχει επείγουσα ανάγκη. Πίσω από τις τεχνικές συζητήσεις, υπάρχει μια πραγματικότητα. Κάθε χρόνο, ο αθέμιτος αυτός ανταγωνισμός αποδυναμώνει την καινοτομία, επιβραδύνει τις επιχειρηματικές φιλοδοξίες και επιδεινώνει τα δημόσια οικονομικά μας.
Πάνω απ’ όλα, αυτή η κατάσταση βλάπτει όλους εκείνους που πληρώνουν το μερίδιο του φόρου που τους αναλογεί. Εάν οι εταιρείες που κερδίζουν περισσότερα δεν πληρώνουν φόρους, η συνέπεια είναι απλή: όλες οι άλλες επιχειρήσεις και όλοι οι πολίτες πρέπει να πληρώσουν υψηλότερους φόρους. Στο τέλος δεν θα είμαστε πλέον σε θέση να χρηματοδοτήσουμε τις υπηρεσίες που είναι απαραίτητες για το γενικό συμφέρον.
Για τον λόγο αυτό, οφείλουμε τώρα να ανταποκριθούμε στην απαίτηση των λαών της Ευρώπης για δικαιοσύνη και αποτελεσματικότητα. Δεν θα μπορέσουμε να το κάνουμε μόνοι, κάθε χώρα ξεχωριστά, με τις δικές της δημοσιονομικές ιδιαιτερότητες. Επειδή οι επιχειρήσεις αυτές εκμεταλλεύονται τις διαφορές μας, προς όφελός τους, στρέφοντας τη μία χώρα εναντίον της άλλης.
Η Ευρώπη είναι η πρώτη που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Διότι μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο μπορούμε να υπερασπιστούμε το γενικό μας συμφέρον: το κάναμε με την προστασία των προσωπικών δεδομένων, την προστασία των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και τώρα πρέπει να το κάνουμε για την αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης.
Εδώ και πάνω από ένα χρόνο, αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα.
Κάποιοι μας είπαν ότι θα ήταν αδύνατον, ότι απαιτείται ομοφωνία για την αλλαγή των φορολογικών κανόνων. Αλλοι δήλωσαν ότι κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να πείσει τις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ιδιαίτερα εκείνες που επωφελούνται περισσότερο από αυτή την κατάσταση.
Σήμερα έχουμε την υποστήριξη περισσότερων από 20 χωρών-μελών για μια απλή και αποτελεσματική λύση: ένας φόρο της τάξης του 3% επί του κύκλου εργασιών των μεγαλύτερων εταιρειών ψηφιακής τεχνολογίας. Επιθυμούμε να καταλήξουμε από το τέλος κιόλας του τρέχοντος έτους σε μια συμφωνία όσον αφορά το κείμενο σχετικής νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία να εφαρμοστεί το συντομότερο δυνατόν.
Δεν είναι σίγουρα η τέλεια λύση, το ιδανικό θα ήταν να βρεθεί μια λύση σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό όμως θα το καταφέρουμε μόνο αν μπορέσουμε να καθιερώσουμε αυτήν την προσωρινή λύση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ποτέ πριν δεν ήμασταν τόσο κοντά στην αποκατάσταση της δικαιοσύνης, γιατί λοιπόν να αναβάλλουμε πάντα για αργότερα κάτι που μπορούμε να διορθώσουμε τώρα;
Οι λαοί της Ευρώπης δεν αντέχουν, πλέον, την ισχύουσα κατάσταση. Οι λαοί της Ευρώπης δεν μπορούν πλέον να αντέξουν το γεγονός ότι οι συναντήσεις κεκλεισμένων των θυρών, οι διασκέψεις εμπειρογνωμόνων και οι Σύνοδοι Κορυφής διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς να λαμβάνεται καμία απόφαση. Ηρθε η ώρα να αποφασίσουμε.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε συλλογικά αυτή την αδικία και να δράσουμε. Σήμερα, έξι μήνες πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές, έχουμε την ευκαιρία να δείξουμε ότι η Ευρώπη μπορεί να βελτιώσει την καθημερινότητα των Ευρωπαίων. Ας αδράξουμε αυτή την ευκαιρία. Ηρθε η ώρα να το κάνουμε.