Από τη διεθνή βιβλιογραφία και εμπειρία στην καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες έχει αναπτυχθεί μια μεθοδολογία με τα τρία τυπικά στάδια που χρησιμοποιούνται για να ξεπλένεται το βρώμικο χρήμα:
α) το στάδιο της τοποθέτησης ή πρόπλυσης είναι το πρώτο βήμα στη διαδικασία για το ξέπλυμα χρημάτων. Η τοποθέτηση συντελείται με τον αποχωρισμό και τη διοχέτευση του όγκου των μετρητών από το δράστη σε παραδοσιακά ή μη παραδοσιακά χρηματοοικονομικά ιδρύματα και τη μεταφοράς τους στο εξωτερικό.
β) η διαστρωμάτωση ή στοίβαγμα αποτελεί το στάδιο όπου ο δράστης κάνει πολλαπλές καταθέσεις από ένα λογαριασμό σε άλλον, που με τη σειρά του μπορεί να διαμελίζεται σε περισσότερους υπολογαριασμούς, εντείνοντας έτσι τη νεφελότητα με σκοπό να αποσυσχετίσει τα κεφάλαια από την αρχική παράνομη προέλευσή τους,
γ) στο στάδιο της ενσωμάτωσης ή ξεβγάλματος το χρήμα «εξαγνίζεται» και επανεντάσσεται στους υγιείς οικονομικούς κύκλους. Από τη στιγμή που τα κεφάλαια θα εισέλθουν στο στάδιο της ενσωμάτωσης αποτελεί δύσκολο εγχείρημα η ανακάλυψή τους από τις διωκτικές αρχές.
Ποιος είναι ο ρόλος των offshore εταιρειών στα τρία στάδια ξεπλύματος χρήματος;
Σε ό,τι αφορά την πρώτη φάση της τοποθέτησης, ο ρόλος των offshore είναι περιορισμένος.
Στη δεύτερη φάση του στοιβάγματος, όπου σημασία έχει η μεγάλη κινητικότητα του χρήματος για να χαθεί ο σύνδεσμός του με την πηγή και τις ρίζες του, έχει καταγραφεί το εξής: εκεί που τα κεφάλαια έχουν κατατεθεί σε μικρά ποσά σε τραπεζικούς λογαριασμούς, που μεμονωμένα δεν κινούν ανησυχία λόγω χαμηλού ποσού, βρίσκει τη θέση της η υπεράκτια εταιρεία οι μετοχές της οποίας αγοράζονται με τα χρήματα αυτά και η οποία με τη σειρά της αναλώνεται σε επενδύσεις. Στη συνέχεια πουλά σε άλλο αγοραστή, αγοράζει εκ νέου και έτσι η οσμή του χρήματος χάνεται.
Στην τελευταία φάση, όπου το βρώμικο χρήμα μεταλλάσσεται σε καθαρό, οι υπεράκτιες εταιρείες χρησιμεύουν για να προσδώσουν στο βρώμικο χρήμα την ταυτότητα προϊόντος ή κέρδους από μία καθόλα νόμιμη συναλλαγή, όπως η πώληση ακινήτου ιδιοκτησίας της offshore.
Στο στόχαστρο του ΣΔΟΕ βρίσκονται επιχειρήσεις των εξής κατηγοριών:
– Μη τραπεζικοί χρηματοοικονομικοί οργανισμοί (ανταλλακτήρια συναλλάγματος, επιχειρήσεις μεταβιβαστές χρημάτων).
– Εισαγωγικές, εξαγωγικές εταιρείες.
-Εμποροι πολύτιμων λίθων μετάλλων και κοσμημάτων.
– Ταξιδιωτικά πρακτορεία.
– Καζίνο. – Φορολογικές δηλώσεις (συμπεριλαμβανομένων και των εντύπων Ε9) οικονομικών ετών 1997 και εντεύθεν.-Εισαγωγικές εξαγωγικές εταιρείες. – Εμποροι έργων τέχνης.
– Θυμάμαι εδώ και τριάντα χρόνια ότι μερικοί κριτικοί έλεγαν ότι ο κινηματογράφος πέθανε και ένας άλλος απάντησε ότι αντί για τους κριτικούς θα έπρεπε να κάνουν τους νεκροθάφτες. Η μουσική «πέθανε» χίλιες φορές, το θέατρο το ίδιο, ο κινηματογράφος «πέθανε», αλλά αυτή η ανάγκη, το δικαίωμα στο θέαμα, να καθόμαστε και να κοιτάμε, θα παραμείνει πάντα. Οι μορφές αλλάζουν, αλλά ο «Οιδίπους» του Σοφοκλή είναι το θέαμα που έχει παρασταθεί πιο πολύ στον κόσμο. Μπορείτε να έχετε ελπίδες λοιπόν.