Το σχέδιο του «επενδυτικού» νόμου που έδωσε στη δημοσιότητα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τα νέα κίνητρα στο κεφάλαιο και τις αντιδραστικές παρεμβάσεις στη λειτουργία των συνδικάτων και στο δικαίωμα των εργαζομένων να αγωνίζονται, έχουν δικαιολογημένα δημιουργήσει μεγάλη ανησυχία στα συνδικάτα και στους εργαζομένους σε όλη τη χώρα. Επιβεβαιώνεται ότι η ανάπτυξη των καπιταλιστικών κερδών προϋποθέτει το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων και τα συνδικάτα στον γύψο, με την κυβέρνηση να ακολουθεί πιστά τον δρόμο που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το σχέδιο νόμου περιλαμβάνει εκτός από τεράστιες διευκολύνσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους, μια μεγάλη σφαγή εργασιακών δικαιωμάτων με την ουσιαστική κατάργηση του ΟΜΕΔ για τους εργαζομένους, τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, την ουσιαστική κατάργηση της ρύθμισης για την «ευνοϊκότερη» σύμβαση με μια σειρά ρήτρες και εξαιρέσεις και άλλες τέτοιες αντιδραστικές διατάξεις, όπως το δικαίωμα του υπουργού να αποφασίζει τους όρους με τους οποίους θα γίνονται οι ψηφοφορίες των συνδικάτων!!!
Φυσιολογικά, οι αλλαγές που φέρνει η κυβέρνηση με το «ηλεκτρονικό μητρώο» και την ηλεκτρονική ψηφοφορία» αποτελούν ωμή παρέμβαση των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους στα συνδικάτα, οδηγούν σε ένα μεγάλο ηλεκτρονικό φακέλωμα των εργαζομένων και των συνδικαλιστών. Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για εκσυγχρονισμό στη λειτουργία των συνδικάτων, περισσότερη δημοκρατία και διαφάνεια, η καλλιέργεια κλίματος εφησυχασμού, δεν αποτελούν παρά ξαναζεσταμένη σούπα.
Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει να είναι μόνοι τους με τον εργοδότη για να αποφασίσουν τις επιλογές τους. Το παράδειγμα των 1.300 εργαζομένων στην Τράπεζα Πειραιώς είναι ενδεικτικό. Εκβιάζονται πάνω από 4 μήνες από την εργοδοσία να υπογράψουν την «ατομική» μεταβίβασή τους σε άλλη εταιρεία, εγκαταλείποντας δικαιώματα και κατακτήσεις. Οι κυβερνήσεις και του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. δεν τους προστατεύουν, ενώ η ΟΤΟΕ υπέγραψε και πανηγύρισε για τον «εθελοντικό» χαρακτήρα αυτής της επιλογής.
Η ηλεκτρονική ψηφοφορία και η καταγραφή θα οδηγήσουν αντικειμενικά στην περικύκλωση του κάθε εργαζομένου που ξεμοναχιασμένος από τους συνάδελφους του θα έχει να αντιμετωπίσει τεράστια πίεση. Ακόμα όμως και να καταφέρνει να την υπερνικά, ο εργοδότης και οι εργατοπατέρες με το πάτημα ενός κουμπιού θα αλλάζουν τα αποτελέσματα κάθε τέτοιας «διαδικασίας» κατά το δοκούν.
Πάλι το παράδειγμα της ΟΤΟΕ είναι χαρακτηριστικό, όπου εμφανίζεται πολύ υψηλή συμμετοχή στην ψηφοφορία για τη συγκρότηση των Δ.Σ. των σωματείων και την αντιπροσώπευση για το συνέδριο της ΟΤΟΕ, σχεδόν στο 95% του κλάδου. Ενα πολύ μεγάλο τμήμα εργαζομένων ψηφίζουν με επιστολική ψήφο, όμως η τύχη αυτών των ψήφων αγνοούνται μέχρι να ξεκινήσει η καταμέτρηση. Οι αντιπρόσωποι του συνεδρίου της ΟΤΟΕ δεν μαθαίνουν πόσοι εργαζόμενοι στις τράπεζες ψήφισαν με αυτόν τον τρόπο και πόσους αντιπροσώπους εξέλεξαν, πόσες διπλοψηφίες υπάρχουν, αφού δεν έχουν δικαίωνα να κάνουν έλεγχο για το συνέδριο που είναι μέλη κατά παράβαση του καταστατικού της ομοσπονδίας. Η ηγεσία της ΟΤΟΕ, οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ κρατούν αυτά τα μυστικά για τον εαυτό τους και διαμορφώνουν τον συσχετισμό για τη διοίκηση κατά το δοκούν. Αυτή η ηγεσία υπέγραψε λοιπόν τις 1.300 «εθελοντικές» απολύσεις στην Τράπεζα Πειραιώς, χωρίς να κάνει Γ.Σ. των εργαζομένων για να πάρει τη γνώμη τους. Η λογική της ανάθεσης και της ομηρίας στο μεγαλείο της.
Μοιάζει με ανέκδοτο το επιχείρημα ότι αυτό το μητρώο και οι ψηφοφορίες θα μείνουν στα χέρια των σωματείων, ιδιαίτερα κάθε φορά που μαθαίνουμε τις «διαρροές» εκατομμυρίων προσωπικών δεδομένων που «έφυγαν» από μεγάλους κολοσσούς του Διαδικτύου.
Οπως είναι πρόσχημα ότι αυτές οι διαδικασίες θα ενισχύσουν τη διαφάνεια στα σωματεία. Με αφορμή τα συνέδρια της ΓΣΕΕ, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα έχουν καταθέσει 96 σελίδες δικόγραφο με δεκάδες τεκμηριωμένα παραδείγματα για την ωμή παρέμβαση των εργοδοτών και των μηχανισμών τους στα σωματεία που συνιστούν σαφή παραβίαση του καταστατικού της ΓΣΕΕ και των άλλων συνδικάτων. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τα μητρώα και τις καταστάσεις ψηφισάντων που τηρούν τα σωματεία. Οι διαδικασίες, οι υποδομές και τα καταστατικά των συνδικάτων προβλέπουν όλες τις απαραίτητες διαδικασίες για να γίνεται εμπεριστατωμένος έλεγχος. Ομως αυτοί που τα εμποδίζουν και τα κουκουλώνουν είναι οι εργατοπατέρες των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η «εργατική» αριστοκρατία μέσα στα συνδικάτα που επιδιώκει να παραμείνει γαντζωμένη στην ηγεσία των συνδικάτων απολαμβάνοντας τα παχυλά προνόμια που τους έχουν εξασφαλίσει όλες οι κυβερνήσεις της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ. Με αντάλλαγμα φυσικά τη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής από αυτές τις πλειοψηφίες.
Οι εργαζόμενοι και τα σωματεία δεν πρόκειται να κάτσουν με τα χέρια σταυρωμένα. Ηδη οργανώνουν την αγωνιστική και απεργιακή τους απάντηση. Οργώνουν τους χώρους δουλειάς, με πραγματικές μαζικές και δημοκρατικές διαδικασίες, γίνονται γενικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις, ανταλλάσσονται γνώμες, προτάσεις, διαμορφώνονται αιτήματα. Οι εργαζόμενοι συμμετέχουν και αποφασίζουν τον αγώνα τους.
* Ο κ. Νίκος Μαυροκέφαλος είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Εργατικού Κέντρου Αθήνας.