Τελικά η Microsoft θα αποκομίσει μια πολύ καλή συμφωνία από τον προτεινόμενο διακανονισμό της υπόθεσης περί παραβίασης του ανταγωνισμού. Ούτως ή άλλως, η εταιρεία κρίθηκε ένοχη για κατάχρηση του μονοπωλίου των Windows. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο δικαστής, ο οποίος θα αναλάβει την υπόθεση, θα πρέπει να απορρίψει την πρόταση του συμβιβασμού; Ή μήπως σημαίνει ότι οι δεκαοκτώ πολιτειακές κυβερνήσεις, οι οποίες περιλαμβάνονται στους κατηγόρους, θα πρέπει να μην εγκαταλείψουν την υπόθεση και να απορρίψουν τον προτεινόμενο συμβιβασμό μεταξύ Microsoft και υπουργείου Δικαιοσύνης; Η αναζήτηση απάντησης σε αυτά τα ερωτήματα δεν θα γίνει πιο εύκολη, εάν συγκρίνει κανείς τη σημερινή πρόταση με την απόπειρα διάσπασης της Microsoft ή με κάποιες προηγούμενες και σκληρότερες προσπάθειες για να επέλθει συμφωνία. Εκτοτε ο κόσμος άλλαξε. Στο υπουργείο Δικαιοσύνης υπάρχουν νέοι άνθρωποι, τους οποίους τοποθέτησε ο νέος πρόεδρος. Το Εφετείο διασαφήνισε ότι δεν πρόκειται να ευνοήσει μια νέα απόπειρα διαίρεσης της Microsoft. Επιπλέον, ο νέος δικαστής, που εποπτεύει την υπόθεση, πιστεύει ακράδαντα ότι τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου καθιστούν επιτακτική την ανάγκη να υπάρξει τάχιστα συμβιβασμός.
Με τα δεδομένα αυτά η αξία της προτεινόμενης συμφωνίας θα πρέπει να κριθεί βάσει των επιμέρους προβλέψεών της και όχι των δυνητικών συνεπειών της. Ακριβώς στο σημείο αυτό έγκειται και η σοβαρότερη πηγή ανησυχίας. Παρά το ότι ο συμβιβασμός προϋποθέτει ότι η Microsoft θα συμπεριφέρεται καλύτερα στο μέλλον, ωστόσο περιλαμβάνει και μερικά «παραθυράκια». Λόγου χάριν, μία σειρά από βασικές προβλέψεις αφορούν μόνο τον τρόπο με τον οποίο η Microsoft αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες ανταγωνίστριές της, επιτρέποντάς της να υιοθετήσει μια πολύ επιθετικότερη πολιτική έναντι του παρελθόντος προς τις μικρότερες εταιρείες. Ωστόσο, όπως αποδεικνύει το πρόσφατο παρελθόν, είναι αυτές οι νεότευκτες επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να επινοήσουν ένα ανταγωνιστικό λογισμικό, το οποίο θα απειλήσει τη θέση της Microsoft συν τοις άλλοις, είναι οι εταιρείες, οι οποίες και περισσότερο εκτίθενται σε αθέμιτη συμπεριφορά. Επιπλέον, υπάρχουν σοβαροί περιορισμοί στην εξουσία της τριμελούς Τεχνικής Επιτροπής, η οποία θα είναι αρμόδια για την εφαρμογή της συμφωνίας συμβιβασμού. Τα πορίσματά της δεν γίνονται αποδεκτά από τη Microsoft, η μόνη εναλλακτική είναι το υπουργείο Δικαιοσύνης να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, αλλά σε μία τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση θα πρέπει να ξεκινήσει και πάλι από την αρχή. Ο προτεινόμενος διακανονισμός προβλέπει ότι τα πορίσματα ή οι συστάσεις της Τεχνικής Επιτροπής «δεν θα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν σε καμία διαδικασία επιβολής αποφάσεων ενώπιον του δικαστηρίου». Επιπλέον, τα μέλη της δεν θα πρέπει να προσφέρουν αποδεικτικά στοιχεία ή να προβούν σε δημόσια σχόλια. Πάντως, θα ήταν σφάλμα για τους δικαστές ή τις πολιτείες να απορρίψουν τον συμβιβασμό, απλά και μόνο διότι δεν προβλέπει επαρκείς κυρώσεις. Το σημαντικό έγκειται στο εάν η προτεινόμενη συμφωνία προσφέρει επαρκή προστασία στους καταναλωτές και τις ανταγωνίστριες της Microsoft.
Κατά την περασμένη προεκλογική εκστρατεία του, ο κ. Σρέντερ είχε υποστηρίξει ότι ήθελε η θητεία του να κριθεί κυρίως από τη μείωση της ανεργίας. Δεσμεύθηκε να περιορίσει τον αριθμό των ανέργων από τα τότε επίπεδα των 4 εκατομμυρίων ατόμων. Τόνισε, μάλιστα, ότι δεν του άξιζε να επανεκλεγεί αν δεν υλοποιούσε αυτό τον στόχο. Και σήμερα μοιάζει να κινδυνεύει να αθετήσει την υπόσχεσή του.