Κυβέρνηση, κόμματα και συνδικαλιστές τείνουν να εγκλωβιστούν σε ένα νέο κύκλο ομφαλοσκόπησης περί το Ασφαλιστικό. Βρίσκονται στον αντίποδα του αδιεξόδου της περασμένης άνοιξης. Από τη διοικητική παρέμβαση που οδήγησε στη ρήξη με τα συνδικάτα και την αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, στην άκριτη αποδοχή του συνόλου των αιτημάτων ως βάση συζήτησης.
Δρώμενα που ακολούθησαν το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, τόσο από την πλευρά των αξιωματούχων όσο και από την πλευρά των συνδικαλιστών, ενέχουν τον κίνδυνο νέων, αδιέξοδων και χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα «ζυμώσεων» που αποτελούν έναν από τους προσφιλέστερους όρους των μελών του ΠΑΣΟΚ. Και τούτο, παρά τις πραγματικές «πιέσεις» που ασκεί πλέον η αγορά, προπορευόμενη -με την απορρόφηση της ALPHA από την Εθνική- στο μονόδρομο της ενοποίησης του ασφαλιστικού καθεστώτος στον κλάδο.
Κυβερνητική και κομματική ηγεσία, ως να αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά το θεσμικό ρόλο των συνδικάτων, έχει αποδυθεί σε ρόλο περιοδεύοντος θιάσου, με καθημερινές επισκέψεις στις έδρες των οργανώσεων. Οταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό σ’ αυτόν…
Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις από τη θέση των οποίων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η συνοχή της ΓΣΕΕ, αντιδρούν σε οιανδήποτε υπαναχώρηση από το μάξιμουμ των διεκδικήσεων της περασμένης άνοιξης και θέτουν ως προαπαιτούμενο συμμετοχής στο διάλογο λίγο – πολύ την καταβολή 800 δισ. δρχ. ετησίως στα ταμεία.
Τελικά όμως το Ασφαλιστικό δεν είναι μόνο «κλίμα». Η «γέφυρα» που έριξε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κ. Χρ. Πολυζωγόπουλος για κλιμάκωση των συνταξιοδοτικών ορίων από τα 55 έως και τα 65 έτη, θα μπορούσε να αποτελέσει το σημείο εκκίνησης για μια ουσιαστική συζήτηση, που μπορεί να καταλήξει, εν τέλει, σε ρυθμίσεις που θα καθιστούν λιγότερο άνισο το ασφαλιστικό σύστημα.
Διότι, μόνο μία συζήτηση επί πραγματικών δεδομένων μπορεί να αποδαιμονοποιήσει το Ασφαλιστικό.
Μία ειλικρινής συζήτηση θα καταδείξει ότι η πρόωρη συνταξιοδότηση δεν συμφέρει τους υπαλλήλους του Δημοσίου, καθώς τους καθηλώνει στην αποδοχή μιας σύνταξης που συχνά δεν υπερβαίνει το 40%. Αντιθέτως, η παράταση των μορφών πρόωρης συνταξιοδότησης στο Δημόσιο μπορεί να έχει μόνο δημοσιονομικό όφελος, ενώ η χορήγηση κινήτρων παραμονής, κλιμακωτά, μπορεί να οδηγήσει σε ευχάριστες για τα ταμεία εκπλήξεις. Χριστίνα Κοψίνη