Αν κανείς παρατηρήσει προσεκτικά τον τρόπο με τον οποίο η ελληνική πολιτεία αντιμετωπίζει τον χώρο της ακτοπλοΐας, σε σύγκριση με άλλους τομείς της οικονομίας, δεν θα πιστεύει στα μάτια του. Η σύγκριση με τον αμαρτωλό, κρατικοδίαιτο και ρουσφετοκρατούμενο κρατικό αερομεταφορέα είναι ενδεικτική.
Η «Ολυμπιακή», λ.χ, έχει δικαίωμα να δρομολογήσει ένα airbus σε οποιαδήποτε γραμμή παρουσιάσει αυξημένη κίνηση και να το αποσύρει, αντικαθιστώντας το με ένα μικρότερο, όταν η κίνηση μειωθεί. Το ίδιο μπορεί να κάνει και η εταιρεία του κ. Λιακουνάκου ή άλλες, ιδιωτικές αεροπορικές εταιρείες.
Στην ακτοπλοΐα, που δεν είναι, υποτίθεται, κρατική, επισημαίνουμε το ακόλουθο φαινόμενο: Η εταιρεία HFD δρομολόγησε στη γραμμή Χίου-Μυτιλήνης το πλοίο «Φαίδρα», το οποίο απεδείχθη ιδιαίτερα μεγάλο και δαπανηρό για τη συγκεκριμένη γραμμή. Τους χειμερινούς μήνες, το πλοίο ταξιδεύει με… περισσότερο πλήρωμα απ’ ό,τι επιβάτες, μεταφέροντας λίγα φορτηγά, έχοντας, ουσιαστικά, μεταβληθεί σε ένα Ro/Ro πολυτελείας. Τι πιο φυσικό από του να αντικατασταθεί με ένα μικρότερο, που θα ζημιώνει λιγότερο την επιχείρηση; Αμ’ δε! Το υπουργείο Ναυτιλίας δεν το επιτρέπει! Ούτε επιτρέπεται μείωση του πληρώματος κατά τους χειμερινούς μήνες, κατά τους οποίους οι καμαρώτοι εξυπηρετούν επιβάτες λιγότερους από τους αξιωματικούς.
Ας πάμε σε άλλο θέμα. Η Ολυμπιακή (και άλλες αεροπορικές εταιρείες) πετά προς την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή τη Ρόδο ή την Καβάλα. Ενα το σημείο του προορισμού και από εκεί οι επιβάτες προωθούνται στους τόπους που επιθυμούν.
Στην ακτοπλοΐα, αντίθετα, τα πλοία είναι υποχρεωμένα, σε ορισμένα νησιά, να «πιάσουν» σε δύο σημεία. Στη Σάμο, ας πούμε, «πιάνουν» Καρλόβασι και Βαθύ. Στην Ικαρία, Εύδηλο και Αγιο Κήρυκο, στη Σκόπελο, Γλώσσα και Σκόπελο! Για τέτοια ελευθερία επιλογής μιλάμε! Αν αυτό δεν είναι ασφυκτικός κρατικός εναγκαλισμός τότε τι είναι;
Φυσικά, δεν θα μπορούσε κανείς να ζητήσει αυτή τη στιγμή κάτι από τον νέο υπουργό Ναυτιλίας. Ο κ. Γ. Ανωμερίτης θα κριθεί, ασφαλώς, αλλά χρειάζεται εύλογη πίστωση χρόνου. Μπορεί, όμως, να του υποδείξει κανείς τα σημεία στα οποία πρέπει, κυρίως, να στρέψει το ενδιαφέρον του. Και πρώτα πρώτα, να δει τι γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και να εφαρμόσει την ευρωπαϊκή νομοθεσία και στη χώρα μας. Γιατί δεν είναι λογικό να επιβάλλεται σ’ ένα πλοίο σαν το «Αίολος», που κάθε του ταξίδι κοστίζει τεράστια ποσά, να ταξιδεύει άδειο τις καθημερινές των χειμερινών μηνών.
Θα μπορούσε ακόμη να ζητήσει κανείς από τον κ. Ανωμερίτη, που έχει χρηματίσει διοικητής μεγάλης κρατικής τραπέζης, να δει με το μάτι του τραπεζίτη, του ανθρώπου της οικονομίας, τελος πάντων, το θέμα «ελληνική ακτοπλοΐα», Δηλαδή, πώς, αίφνης, πανηγυρίζουμε και επαινούμε τη συνένωση της Εθνικής με την ALPHA, που φτιάχνουν έναν γίγαντα στον τραπεζικό χώρο και καταδικάσαμε τον Σφηνιά στον δι’ αυτοκτονίας θάνατο επειδή επεχείρησε κάτι ανάλογο στην ακτοπλοΐα; Και, ασχέτως, των διαφόρων φημών και απόψεων, πώς αλλιώς θα είχαν επιβιώσει οι εταιρείες της ακτοπλοΐας; Και πώς ο κ. Σουμάκης καταδικάσθηκε στον πολιτικό αφανισμό και έπεσε θύμα πολιτικού κανιβαλισμού όταν «ευλόγησε» (μπορούσε άραγε, να τον εμποδίσει;) τον «γιγαντισμό» μιας εταιρείας ενώ οι φερόμενοι ως εμπνευστές της συγχώνευσης των δύο μεγάλων τραπεζών δέχονται τόννους θυμιάματος από τα ΜΜΕ και τους λειτουργούς τους; Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Ας παρατηρήσει, λοιπόν, ο νέος υπουργός τι συμβαίνει σήμερα με τα καύσιμα, τα πληρώματα, την ακινησία των πλοίων.
Η εμμονή στα «ολόκληρα διπλά πληρώματα» πού οδηγεί; Είναι, άραγε, τρελοί οι Ευρωπαίοι που διατηρούν «διπλές» μόνον ορισμένες ειδικότητες;
Γιατί θα πρέπει ένα πλοίο που για να κινηθεί χρειάζεται ένα δισ. το μήνα για καταβολή μισθών, να ταξιδεύει 10 μήνες τον χρόνο;
Επτά – οκτώ μήνες πλεύσης τον χρόνο, είναι ένα πολύ λογικό διάστημα.
Εχει αντιληφθεί η πολιτεία ότι τα ασφάλιστρα στην ακτοπλοΐα αυξήθηκαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου μέχρι και 600%;
Κάποια στιγμή, ο υπουργός Ναυτιλίας θα πρέπει να σκεφθεί ότι μια αύξηση γύρω στο 8 – 10% στους ναύλους της ακτοπλοΐας είναι μέσα στα όρια της λογικής. Κι ακόμη να δεχθεί ότι η ακτοπλοΐα είναι φορέας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και δεν είναι κρατικός, όπως η Ο.Α., η οποία έχει κατά κόρον επιδοτηθεί, χωρίς να προσφέρει στην εθνική οικονομία.
Τέλος, ο κ. Ανωμερίτης θα πρέπει να σκεφθεί ότι το «κλειδί» για την επιβίωση της ελληνικής ακτοπλοΐας το κρατούν οι τράπεζες! Σαν παλιός τραπεζίτης, γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους ότι οι τράπεζες δεν παίρνουν τα λεφτά τους πίσω με πλειστηριασμούς!