Μετέωρες οι… αργοπορημένες απαλλοτριώσεις υπέρ του Δημοσίου

Μετέωρες οι… αργοπορημένες απαλλοτριώσεις υπέρ του Δημοσίου

2' 35" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στον αέρα μπορούν να βρεθούν πολλές αναγκαστικές απαλλοτριώσεις που έγιναν υπέρ του Δημοσίου. Σύμφωνα με απόφαση του Στ΄ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας η καθυστέρηση που παρατηρείται στην πραγματοποίηση τού σκοπού για τον οποίο έγινε η απαλλοτρίωση παραβιάζει την αρχή της ιδιοκτησίας που επιβάλλεται από το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Αλυκές Αναβύσσου

Το ιστορικό της υπόθεσης ξεκινά πριν από 30 χρόνια, όταν στις 28.1.1971, με κοινή Απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Συντονισμού κηρύχθηκε αναγκαστική απαλλοτρίωση εδαφικής έκτασης 338,532 τετραγωνικών μέτρων στην Ανάβυσσο Αττικής για την εκτέλεση έργων τουριστικής ανάπτυξης με δαπάνες του ΕΟΤ.

Σημειώνεται ότι η επίδικη έκταση βρίσκεται στην περιοχή Αλυκών Αναβύσσου, η οποία, πολλά χρόνια μετά, με το Νόμο 2052/92 προοριζόταν για τη δημιουργία υπερτοπικού πόλου αναψυχής και για την εγκατάσταση του ιππόδρομου. Καθώς επελέγη άλλος τόπος για τον ιππόδρομο ο EOT εξέτασε τη δυνατότητα να κηρύξει την περιοχή ως «περιοχή ολοκληρωμένης τουριστικής ανάπτυξης». Προοπτική η οποία θεωρήθηκε ασύμβατη τόσο με τις προβλέψεις του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας, όσο και με το υπό εκπόνηση Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Λαυρεωτικής, σύμφωνα με το οποίο η ευρύτερη περιοχή έπρεπε να διαφυλαχθεί ως πόλος τουρισμού και αναψυχής.

Ακολούθησε νέα προσπάθεια αξιοποίησης το 1997 με την προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για την εκτέλεση έργων τουριστικής αξιοποίησης. Δεν υποβλήθηκαν προσφορές με αποτέλεσμα να κηρυχθεί άγονος ο διαγωνισμός.

Το έτος 2000 η ETA που διαδέχθηκε τον EOT προγραμμάτισε, στο πλαίσιο των έργων για τους Ολυμπιακούς του 2004, την ίδρυση θεματικού πάρκου και ξενοδοχειακής μονάδας στην περιοχή των Αλυκών. Από το διαγωνισμό που προκηρύχθηκε τον Απρίλιο του 2002, επελέγησαν τον περασμένο Οκτώβριο 5 επιχειρηματικά σχήματα.

Η απαλλοτρίωση συντελέστηκε τον Οκτώβριο του 1971 με τη δημοσίευση σε ΦΕΚ της ειδοποίησης για την κατάθεση από τον EOT της αποζημίωσης. Ωστόσο, πέρασαν 21 χρόνια χωρίς να ξεκινήσει το παραμικρό έργο τουριστικής ανάπτυξης ή δημόσιας ωφέλειας για την αξιοποίηση των απαλλοτριωθέντων ακινήτων. Ετσι το 1994 τρεις αιτούντες ζήτησαν από τους υπουργούς Οικονομικών και Ανάπτυξης να εκδώσουν απόφαση άρσης της απαλλοτρίωσης. H σιωπηρή άρνηση των υπουργών προσεβλήθη με αιτήσεις ακυρώσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Επειτα από 8 χρόνια εκκρεμοδικείας (μεσολάβησαν αναβολές, ατελέσφορη πρόσκληση ενδιάφεροντος το 1989 για εκμίσθωση της έκτασης με στόχο τη λειτουργία τουριστικής αξιοποίησης. Επίσης, ο διαγωνισμός κηρύχθηκε άγονος το 1990, διότι η μοναδική προσφορά που υπεβλήθη απέκλινε από τους όρους της προκήρυξης), το Στ΄ τμήμα με 2 ψήφους έναντι 1 έκανε δεκτό το λόγο ακυρώσεως που ανέπτυξε ενάντια στην επιχειρηματολογία του Δημοσίου (υπουργοί, EOT και ETA) ο δικηγόρος της κ. Αγ. Φινίνης, κ. Κωνσταντίνος Κατερινόπουλος. Ταυτοχρόνως, παρέπεμψε την υπόθεση στην Ολομέλεια του ΣτΕ στις 6 Ιουνίου 2003, λόγω της αντίθετης πάγιας νομολογίας και της κρίσης περί αντισυνταγματικότητας του 797.91 με εισηγήτρια τη σύμβουλο της πλειοψηφίας κ. Καραμανώφ.

Σύμφωνα με τους νομικούς ισχυρισμούς του κ. Κατερινόπουλου που έγιναν δεκτοί προκύπτουν, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Εγκαταλείπεται η μέχρι σήμερα απαίτηση της νομολογίας για την πάροδο «πολύ μεγάλου χρονικού διαστήματος». Γίνεται δεκτό ότι η πάροδος του «ευλόγου χρόνου» πρέπει να κρίνεται με θετικές ενέργειες κι όχι απλώς με σχέδια.

Κρίνεται ότι τα 18 έτη αδράνειας (1971 -1989) πληρούν το διάστημα του εύλογου χρόνου, εντός του οποίου θα έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί ο σκοπός της απαλλοτρίωσης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή