Προηγούμενο που μπορεί να ανοίξει μέγα θέμα στη διεκδίκηση ποσών που έχουν καταβληθεί σε τράπεζες τα οποία προέρχονται από ανατοκισμούς δημιουργεί η απόφαση του Εφετείου σε εκτέλεση της οποίας η Εμπορική Τράπεζα υποχρεώθηκε να επιστρέψει το ποσό των 205.000 ευρώ (70 εκατ. δρχ.) σε εγγυητή δανειακής σύμβασης. Το δάνειο είχε συναφθεί τη διεκαετία του 1980 από εταιρεία, η οποία κήρυξε πτώχευση και η τράπεζα στράφηκε κατά του εγγυητή, εκδίδοντας διαταγή πληρωμής το 1996.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η απόφαση του εφετείου, με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματική η διάταξη του νόμου για τα πανωτόκια, που ορίζει ότι ποσά που έχουν καταβληθεί πριν από τη νομοθετική ρύθμιση ανεξαρτήτως ύψους δεν αναζητούνται σε καμιά περίπτωση και για καμιά αιτία, γεγονός που οδήγησε στην υποχρέωση επιστροφής των χρημάτων από την Εμπορική.
Με χθεσινή ανακοίνωση που προφανώς έχει συνταχθεί από τη νομική υπηρεσία της Εμπορικής, η τράπεζα, υποστηρίζει ότι «H δημοσιευθείσα απόφαση δεν αφορά συνολικά το θέμα των λεγόμενων «πανωτοκίων», αλλά αποτελεί μοναδική και συγκεκριμένη απόφαση περί επιστροφής χρημάτων σε εγγυητή, ως αχρεωστήτως καταβληθέντων». Ειδικότερα, η συγκεκριμένη απόφαση ερεύνησε εάν υπήρχε ή όχι συμφωνία περί ανατοκισμού στις σχετικές συμβάσεις που είχαν συνομολογηθεί το 1985 ήτοι πριν από τη θεσμοθέτηση των σχετικών νόμων (άρθρο 12.Ν 2601/1998 και άρθρο 30 Ν. 2789/2000, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει) για τον τρόπο υπολογισμού και ρύθμιση των παλαιών ανεξόφλητων οφειλών προς τις Τράπεζες και τις αποφάσεις 8/1998 και 9/1998 της Ολ. του Αρείου Πάγου.
Ερμηνεύοντας το σχετικό όρο των συγκεκριμένων συμβάσεων η απόφαση, έκρινε ότι μετά το κλείσιμο των λογαριασμών της πίστωσης δεν υφίστατο σαφής συμφωνία «περί ανατοκισμού από το οριστικό κλείσιμο των άνω λογαριασμών και τη σύμβαση δανείου, οπότε, αν υφίστατο τέτοια συμφωνία θα ήταν νόμιμος ο ανατοκισμός παρά το ότι δεν ορίστηκε τοιούτος με τον άνω εκτελεστό τίτλο καθόσον και μετά την έκδοση αυτού οι οφειλόμενοι για την κυρία απαίτηση τόκοι εξακολουθούν να έχουν τον χαρακτήρα οφειλομένων σε πιστωτικά ιδρύματα τόκων». Δέχθηκε δηλαδή η συγκεκριμένη απόφαση ότι η Τράπεζα, παρότι δεν υπήρχε σχετικός εκτελεστός τίτλος περί ανατοκισμού νομιμοποιείτο να ζητήσει και εισπράξει τον ανατοκισμό, πλην όμως ο σχετικός όρος για τον ανατοκισμό μετά το κλείσιμο των συμβάσεων, δεν ήταν σαφής. Οσον αφορά την ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 30 Ν.2789/2000 που αναφέρει η δημοσιευθείσα απόφαση δεν αφορά, όπως προκύπτει από τα παραπάνω τη συγκεκριμένη υπόθεση και αποτελεί επάλληλη – επικουρική σκέψη της αποφάσεως.
Η Τράπεζα, παρότι εξετάζει την άσκηση ενδίκων μέσων κατά της πιο πάνω αποφάσεως, κατέβαλε άμεσα το ποσό στο δικαιούχο.