O αριθμός των ελληνικών επενδύσεων στην Τουρκία είναι περιορισμένος και αποτιμάται μόλις σε 60 εκατ. δολ., ενώ απειροελάχιστες είναι και οι τουρκικές επενδύσεις στην Ελλάδα. Προς αυτήν την κατεύθυνση αναμένεται να συμβάλει θετικά η υπογραφή της συμφωνίας για την αποφυγή διπλής φορολόγησης. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, και η εμπορική δραστηριοποίηση των Ελλήνων επιχειρηματιών στην Τουρκία δεν διευκολύνεται, αφού υπάρχουν σειρά προβλημάτων και τεχνικών εμποδίων στη γειτονική χώρα. Ενδεικτικά, θα πρέπει να αναφερθούν τα εξής: η Τουρκία απαιτεί την πιστοποίηση των εισαγομένων προϊόντων από το Τουρκικό Ινστιτούτο Προδιαγραφών (TSE), ανεξάρτητα αν αυτά πληρούν τα κοινοτικά πρότυπα, με συνέπεια μεγάλη επιβάρυνση του κόστους και σημαντικές καθυστερήσεις κατά τον εκτελωνισμό. Ετσι, οι ελληνικές εταιρείες αποκλείονται από τους κρατικούς διαγωνισμούς προμήθειας προϊόντων, καθώς προυπόθεση είναι η πιστοποίηση από τον TSE, η οποία δεν μπορεί αν γίνει εντός των ασφυκτικών προθεσμιών που τίθενται.
Υψηλοί δασμοί
Επιπλέον, παρατηρούνται αυθαιρεσίες στον τρόπο εφαρμογής της Συμφωνίας Τελωνειακής Ενωσης Ε.Ε. – Τουρκίας, όπως ο αποκλεισμός μεταποιημένων αγροτικών προϊόντων. Η τουρκική πλευρά θεωρεί αγροτικά όλα τα μεταποιημένα προϊόντα που περιέχουν αγροτικές πρώτες ύλες, δηλαδή, όλα τα τρόφιμα για τα οποία διατηρείται η επιβολή δασμών τουλάχιστον 50%. Σύνηθες, επίσης, είναι το φαινόμενο να υπάρχουν και εισαγωγικές επιβαρύνσεις που μπορεί να ανέλθουν στο 150% της αξίας του προϊόντος.
Για τα τρόφιμα και για τα προϊόντα που σχετίζονται με τη δημόσια υγεία απαιτείται η παροχή αδείας για την εισαγωγή τους, η οποία είναι πολύμηνη και επίπονη, χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα τελεσφορήσει. Στα αντικίνητρα συμπεριλαμβάνονται ακόμη η αδικαιολόγητη επιβολή δασμού αντι-ντάμπιγκ στις εισαγωγές PVC, η επιβολή έκδοσης άδειας εισαγωγής από την Αγκυρα για ορισμένα προϊόντα λογισμικού, η επιβολή περιοριστικών απαιτήσεων και δασμολογικών επιβαρύνσεων στα οινοπνευματώδη προϊόντα, οι χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες κατά τους τελωνειακούς ελέγχους των φορτηγών αυτοκινήτων στα σύνορα, η έλλειψη επαρκούς θεσμικού πλαισίου για την προστασία των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας κ.λπ. Γενικότερα, όμως, και η γενικότερη κατάσταση της τουρκικής οικονομίας δεν έχει δώσει ακόμη ικανά δείγματα εξόδου από την οικονομική κρίση του 2001. Για το 2003, το πλέον ανησυχητικό χαρακτηριστικό της οικονομικής κατάστασης στην Τουρκία παραμένει το υψηλό χρέος, εσωτερικό και εξωτερικό. Ο πληθωρισμός τον Μάιο στη γειτονική χώρα ανερχόταν στο 30,7%.
Γραφείο Αντιπροσωπείας
«Είναι γεγονός», επισημαίνει ο εμπορικός ακόλουθος στην Κωνσταντινούπολη κ. Κουναλάκης, «ότι και οι δύο χώρες, αλλά πολύ περισσότερο η χώρα μας, σε σχέση με τις υπάρχουσες παραγωγικές της δυνατότητες, αξιοποιεί μόνο ένα μικρό μέρος της επιχειρηματικής της δυναμικότητας για τις διμερείς της συναλλαγές με την Τουρκία και συνεπώς τα περιθώρια για την περαιτέρω ανάπτυξη του εμπορίου και γενικότερα της επιχειρηματικής συνεργασίας είναι πολλά και ποικίλα». Ως πιο αποτελεσματικό τρόπο διείσδυσης στην τουρκική αγορά για την ελληνική εξαγωγική επιχείρηση ο κ. Κουναλάκης προτείνει την ίδρυση Γραφείου Αντιπροσωπείας, το οποίο θα διερευνήσει την αγορά και θα εντοπίσει τα κανάλια προώθησης των προϊόντων της.