Οποια εταιρεία ή ελεύθερος επαγγελματίας επιθυμεί να στεγαστεί στο West End του Λονδίνου θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ακόμα και αν οι εργαζόμενοι «στριμωχτούν», ώστε να μειωθεί η απαιτούμενη επιφάνεια, και πάλι τα πράγματα δεν βελτιώνονται. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έβδομης ετήσιας έρευνας της διεθνούς εταιρείας DTZ για το ανά τον κόσμο κόστος των γραφειακών χώρων το 2003, η αγορά του West End στο Λονδίνο διατήρησε, για μία ακόμη χρονιά, τα πρωτεία ακολουθούμενη σταθερά από αυτή του Παρισιού.
Η DTZ, που στην Ελλάδα εκπροσωπείται από την DTZ Greece, σημειώνει ότι στην έρευνα του 2003 προχώρησε στην αλλαγή της μεθοδολογίας της, ώστε να αναδείξει με τον πλέον εμφανή τρόπο τις διαφοροποιήσεις του κόστους ενοικίασης γραφειακών χώρων στα μεγάλα επιχειρηματικά και εμπορικά κέντρα του πλανήτη. Ετσι, ενώ μέχρι το 2002 υπολόγιζε το ετήσιο κόστος ενοικίασης βάσει της επιφάνειας, φέτος υπολογίζει το κόστος για κάθε θέση εργασίας. Οποια μέτρηση και αν επιλέξετε πάντως, το West End παραμένει η ακριβότερη τοποθεσία που θα μπορούσε να επιλέξει κανείς για να στεγάσει την επιχείρησή του. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το ετήσιο μίσθωμα γραφείων ανά θέση εργασίαςυπολογίζεται στα 16.682 δολάρια, ενώ στο Παρίσι σε 15.700 δολάρια. Από εκεί και πέρα ο κάθε εργοδότης υπολογίζει πόσα τετραγωνικά μπορεί να διαθέσει σε κάθε εργαζόμενο.
Η αγορά του Τορόντο αποδείχτηκε ανθεκτικότερη από τον ιό της άτυπης πνευμονίας. Παρά τις σοβαρές συνέπειες που είχε η επιδημία στην καναδική οικονομία, το κόστος ενοικίασης στο Τορόντο κινήθηκε ανοδικά, ανεβάζοντας την πόλη από τη 12η θέση το 2002 στην 9η πέρυσι. Τη μεγαλύτερη κινητικότητα πάντως σημείωσε το Δουβλίνο, καταλαμβάνοντας την τελευταία θέση της πρώτης δεκάδας, όταν το 2002 συναντούσαμε την πρωτεύουσα της Βορείου Ιρλανδίας στη 19η θέση της σχετικής κατάταξης. Αντιθέτως, το κέντρο της Νέας Υόρκης δεν μπόρεσε να αποκρούσει τη συνδυασμένη επίθεση ύφεσης και τρομο-υστερίας, με αποτέλεσμα μετά πολλά χρόνια να μη φιγουράρει στην πρώτη τριάδα, αλλά να υποχωρεί στην 6η θέση, κάνοντας πολλές επιχειρήσεις να βλέπουν θετικότερα τη στέγασή τους στην καρδιά του «Μεγάλου Μήλου».
Η ύφεση που ταλαιπωρεί τη γερμανική οικονομία δεν αποδείχθηκε ικανή να στερήσει από τα δύο μεγάλα οικονομικά της κέντρα, τη Φρανκφούρτη και το Μόναχο, την παρουσία τους στην πρώτη δεκάδα. Οι δύο γερμανικές μεγαλουπόλεις αποδεικνύονται ιδιαίτερα ακριβές σε ό,τι αφορά το ύψος των ενοικίων γραφείων, καθώς για τη Φρανκφούρτη απαιτούνται ετησίως 14.071 δολάρια ανά θέση εργασίας και για το Μόναχο 11.262 δολάρια.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας της DTZ, που κάλυψε 111 επιχειρηματικά κέντρα σε 43 διαφορετικές χώρες, στις περισσότερες αγορές το κόστος ενοικίασης κινήθηκε πτωτικά το 2003, λόγω των αδυναμιών της διεθνούς οικονομίας και κυρίως των αβεβαιοτήτων που εμφανίζει. Σύμφωνα με τον αναλυτή της DTZ Τζον Φόρεστερ, σε όλα τα μεγάλα επιχειρηματικά κέντρα παρατηρείται υποχώρηση στις τιμές ενοικίασης γραφειακών χώρων αλλά και έντονη διστακτικότητα εκ μέρους των επιχειρήσεων-ενοικιαστών. Από εκεί και πέρα το μέγεθος της πτώσης και η εικόνα της αγοράς διαφέρουν ανάλογα με τη μονάδα μέτρησης. Για παράδειγμα, όταν το ετήσιο ενοίκιο υπολογίζεται σε στερλίνες, η υποχώρηση των τιμών σε σύγκριση με το 2002 για το κέντρο του Λονδίνου (City) υπολογίζεται σε 8,8%. Αν ο υπολογισμός γίνει σε ευρώ, τότε το 2003 η ενοικίαση γραφείων στο City ήταν κατά 17% φθηνότερη, ενώ σε όρους δολαρίου ήταν σχεδόν αμετάβλητη, σε σύγκριση πάντα με το 2002. Σύμφωνα πάντως με τον κ. Φόρεστερ, το Λονδίνο μπορεί να διαθέτει την ακριβότερη αγορά γραφείων, αλλά ταυτόχρονα και την πλέον περιζήτητη, καθώς όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις επιθυμούν να διαθέτουν βάση στο σημαντικότερο επιχειρηματικό και εμπορικό κέντρο της Ευρώπης.