Μπορεί όλες οι χώρες της Ενωσης, ανεξαρτήτως του πώς προσεγγίζουν τα θέματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, να ομνύουν στην εσωτερική αγορά αυτό το θεμέλιο του όλου εγχειρήματος, όμως όταν έρχεται η ώρα για να περάσουν από τα λόγια στα έργα, πολλοί… σφυρίζουν αδιάφορα.
Ετσι, για άλλη μια φορά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ήλθε χθες να διαπιστώσει πως 10 από τα 15 κράτη-μέλη έχουν σοβαρό έλλειμμα «ενσωμάτωσης», με άλλα λόγια μετατροπής εγκεκριμένων οδηγιών σε εθνικό δίκαιο μέσω των εθνικών τους Κοινοβουλίων, ενώ κανένα από τα «15» δεν έχει πετύχει την πλήρη ενσωμάτωση. Τούτο, δε, για οδηγίες των οποίων έχει ήδη παρέλθει προ πολλού η προθεσμία ενσωμάτωσης στο εθνικό δίκαιο.
Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί κάτι: οι οδηγίες εκπονούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατόπιν εντολής των κυβερνήσεων, οι οποίες στη συνέχεια είναι εκείνες που στο Συμβούλιο Υπουργών εγκρίνουν το τελικό κείμενο, αλλά και τις προθεσμίες που τίθενται για να τεθούν οι οδηγίες αυτές σε εφαρμογή. Στην προσπάθειά της να συνετίσει τα κράτη-μέλη, η Επιτροπή δημοσιεύει πλέον ετησίως και έναν κατάλογο ενσωμάτωσης, όπου αναλύονται οι επιδόσεις καθ’ ενός κράτους-μέλους. Στην κατάλογο αυτό η Ελλάδα ανήκει στο γκρουπ των… ουραγών με έλλειμμα 48 οδηγιών, εκ των οποίων η μία εκκρεμεί από το 2001 και έτσι κατατάσσεται στην πεμπτη χειρότερη θέση μεταξύ των «15». Μεταξύ των οδηγιών αυτών σημειώνεται είναι και η 2001/19 περί αναγνώρισης επαγγελματικών προσόντων… Συνολικά το ελληνικό έλλειμμα προσδιορίζεται σε 3,1%, ενώ κανονικά όφειλε να μην υπερβαίνει πλέον το 1,5% κατ’ εφαρμογήν απόφασης της συνόδου κορυφής της Λισσαβώνας το 2000.
Συνέπεια όλων αυτών είναι και οι δικαστικές περιπέτειες της χώρας, οι εναντίον της προσφυγές για μη ενσωμάτωση ή για μερική και στρεβλή ενσωμάτωση οδηγιών, εκ των οποίων έχουμε 75. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει εδώ και στην Ιταλία, την πρωταθλήτρια των προσφυγών με 146 εις βάρος της, ενώ ακολουθούν η Γαλλία, η Ισπανία και η Γερμανία με το Βέλγιο…
Ωστόσο, εκείνο που είναι αξιοσημείωτο και ίσως διδακτικό είναι η ταυτότητα των ουραγών της ενσωμάτωσης και πρωταθλητών των προσφυγών: πρόκειται για το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερμανία και, σε ό,τι αφορά την ενσωμάτωση, το Λουξεμβούργο, εν ολίγοις τις χώρες ακριβώς εκείνες που κατά τα άλλα πρωτοστατούν στην ομοσπονδιακή μετεξέλιξη της Ενωσης. Ισως λόγω της έμφασης που δίδουν στην πολιτική διάσταση του εγχειρήματος να έχουν αμελήσει την πρακτική του διάσταση… Αλλωστε, την πρώτη θέση καταλαμβάνει η Δανία, ενώ ακολουθούν η Ισπανία, η Φινλανδία, η Ιρλανδία, η Βρετανία και η Σουηδία, χώρες που έχουν εν γένει δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην οικονομική-εμπορική παράμετρο της Ενωσης παρά στην πολιτική, την οποία άλλωστε οι περισσότερες μάχονται με σθένος. Είναι προφανώς θέμα προτεραιοτήτων…