Ποιος δεν θέλει να εργάζεται λιγότερο χωρίς να μειώνονται οι αποδοχές του; Το ερώτημα είναι ρητορικό και η απάντηση είναι προφανής. Επειδή ακριβώς όλοι θα ήθελαν αυτήν τη βελτίωση της ζωής τους προφανώς σκέφθηκαν οι επιτελείς της κυβερνητικής προεκλογικής εκστρατείας να ρίξουν την ιδέα στην κοινή γνώμη ως ένα μετεκλογικό ενδεχόμενο. Θα είχε την ίδια, ίσως και μεγαλύτερη, απήχηση αν περιλαμβανόταν στο κυβερνητικό πρόγραμμα το ενδεχόμενο να κληρώνονται χίλιοι πολίτες ως οι τυχεροί του λαϊκού λαχείου κάθε εβδομάδα. Θα ήταν επίσης μια καλοδεχούμενη αλλαγή στη ζωή μας. Βέβαια κανείς δεν θα πίστευε μια τέτοια εξαγγελία και ίσως γι’ αυτό δεν προβάλλεται το ενδεχόμενο αυτό.
Η έμμεση προαναγγελία του ενδεχομενου να καθιερωθεί εργάσιμη εβδομάδα 35 ωρών, είναι ενδεικτική μιας νοοτροπίας που δοκιμάστηκε και στο παρελθόν και απέτυχε παταγωδώς. H λογική που υποκρύπτεται, πέραν των προεκλογικών σκοπιμοτήτων είναι να μοιραστούν οι υπάρχουσες θέσεις εργασίας. Εφόσον η ελληνική οικονομία δεν είναι σε θέση να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, η ανεργία θα εξαλειφθεί με τη διανομή των υπαρχουσών θέσεων εργασίας σε περισσότερους.
Η ίδια μέθοδος είχε δοκιμαστεί πριν από τρία χρόνια. Με νόμο απαγορεύτηκαν, ουσιαστικά, οι υπερωρίες. Οι επιχειρήσεις εφόσον είχαν ανάγκη υπερωριών για να καλύψουν τη λειτουργία τους θα αναγκάζονταν να κάνουν προσλήψεις. Στην πράξη οι επιχειρήσεις δεν έκαναν προσλήψεις, απλά υποχρέωσαν τους ήδη εργαζόμενους να εργάζονται εντονότερα για να καλύψουν τις ανάγκες. Στην πράξη δεν ωφελήθηκαν οι άνεργοι, απλώς οι ήδη εργαζόμενοι είδαν να μειώνεται το εισόδημά τους αφού δεν είχαν το συμπλήρωμα των υπερωριών. Οι περισσότερες επιχειρήσεις ξεπέρασαν το πρόβλημα βελτιώνοντας την παραγωγικότητά τους, αλλά οι μισθωτοί είδαν το εισόδημά τους να περιορίζεται.
Τώρα με την ίδια λογική, εξετάζεται το ενδεχόμενο να καθιερωθεί μικρότερη εργάσιμη εβδομάδα, αλλά το μέτρο δεν είναι ανώδυνο. Θα έχει πολλά θύματα. Κυρίως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλά και ορισμένες μεγαλύτερες, δεν μπορούν να αντέξουν αύξηση του κόστους εργασίας κατά 30%. Ούτε είναι ρεαλιστικό να περιμένει κανείς ότι θα προχωρήσουν σε αθρόες προσλήψεις. Γι’ αυτό δεν μοιάζει ρεαλιστικό να προχωρήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση στο ορατό μέλλον σε ένα μέτρο που υποβαθμίζει τόσο δραστικά την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων.
Αλλωστε, στη Γαλλία, τη μοναδική χώρα που είχε εφαρμοστεί το μέτρο, υπάρχουν πλέον σοβαρές ενστάσεις για τη συνέχισή του. Στη Γερμανία, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να αυξήσει τις ώρες εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων. Στην Ελλάδα μεταφέρονται με υστέρηση μερικών ετών τα επιχειρήματα υπέρ του μέτρου. Απλώς επειδή είναι προεκλογική περίοδος ή μάλλον για να ακριβολογούμε επειδή θα αρχίσει σε λίγες εβδομάδες η επίσημη προεκλογική περίοδος. Συμπέρασμα: θα ακούσουμε και χειρότερα!