Το 1999 η Ελλάδα κατέλαβε την προτελευταία θέση μεταξύ των χωρών της E.E. στο συνολικό αριθμό νέων διδακτορικών από άτομα ηλικίας 25-34 ετών, ως ποσοστό του αντίστοιχου ηλικιακά πληθυσμού. Κατέχει επίσης την προτελευταία θέση στον συνολικό αριθμό αιτήσεων χορήγησης ευρεσιτεχνίας, ενώ οι δαπάνες για έρευνα και τεχνολογία υπολοίπονται σημαντικά του μέσου κοινοτικού όρου, παρά την ενίσχυσή τους από το κοινοτικό πλαίσιο στήριξης. Στον τομέα των κρατικών δαπανών για έρευνα κατέχει την τελευταία θέση, ενώ εξαιρετικά χαμηλές είναι και οι ιδιωτικές δαπάνες για έρευνα (προτελευταία θέση μετά την Πορτογαλία).
Στον τομέα των ερευνητών το 1999 κατέλαβε την πέμπτη θέση στην E.E. (αριθμός ερευνητών ανά 100 άτομα εργατικού δυναμικού). Παρουσιάζει ωστόσο υψηλά ποσοστά δημιουργίας νέων επιχειρήσεων, πάνω από το μέσο ευρωπαϊκό όρο, παρουσιάζοντας μια θετική μεταβολή του πληθυσμού των επιχειρήσεων (3,2%). Εμφανίζει μεγαλύτερο βαθμό κινητικότητας επιχειρήσεων από το μέσο όρο της E.E., στοιχείο που μπορεί να εκληφθεί και ως δυναμισμός.
Εμφανίζεται τέλος πρωταθλήτρια στην παραγωγικότητα, εμφανίζοντας τον υψηλότερο ρυθμό αύξησης στην E.E. Το 2003 σημειώθηκε ρυθός μεταβολής της τάξεως του 3,3% ενώ η αντίστοιχη αύξηση στην E.E. ήταν 1,2%.