Σε σκουριασμένες ράγες το τρένο της επιχειρηματικότητας

Σε σκουριασμένες ράγες το τρένο της επιχειρηματικότητας

4' 30" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεκαπέντε χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και τρεις μόλις μήνες πριν από την είσοδο των πρώην σοσιαλιστικών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η Ελλάδα ακόμη δεν έχει βάλει στην ατζέντα της πολιτικής της ζητήματα κρίσιμα για το μέλλον της, όπως η ανταγωνιστικότητα και η επιχειρηματικότητα! Αυτό υπογραμμίζουν έγκυροι επιχειρηματικοί κύκλοι, επισημαίνοντας, πρώτον, τη μειονεκτική θέση της ελληνικής οικονομίας στο νέο ευρωπαϊκό περιβάλλον και δεύτερον, τον αναχρονιστικό πολιτικό λόγο ανθρώπων που προφανώς αγνοούν το τι πράγματι συμβαίνει έξω από την πόρτα τους.

Τη στιγμή, για παράδειγμα, που οι Σλοβάκοι και οι Βούλγαροι πολιτικοί έχουν ιδιωτικοποιήσει το 90% του συνόλου των τραπεζών και των μεγάλων βιομηχανιών στη χώρα τους, στην Ελλάδα οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές του κυβερνώντος κόμματος αντιδρούν στην προοπτική αυτή, αντιτείνοντας την επιχειρηματολογία της δεκαετίας του ’80! O κόσμος αλλάζει, πάει αλλού, βιώνοντας την επανάσταση της καινοτομίας, της γνώσης και των επενδύσεων και αυτοί δίνουν τη μάχη των κρατικών προνομίων, της υπεράσπισης και της νομής της εξουσίας (έχοντας στον πλήρη έλεγχο τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους διαγωνισμούς των προμηθειών) αποστερώντας από την οικονομία τις δυνατότητες να διεκδικήσει το κομμάτι που της αξίζει στον ευρωπαϊκό χάρτη.

Ανταγωνιστικότητα

Στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, η θέση μιας οικονομίας και η ευημερία μιας κοινωνίας εξαρτώνται από την ανταγωνιστικότητά της. Κατά πόσον δηλαδή -συγκριτικά πάντα με τους άλλους- μπορεί να προσφέρει προϊόντα και υπηρεσίες σε χαμηλές τιμές, με υψηλή ποιότητα. Κατά πόσον, με άλλα λόγια, μπορεί να είναι παραγωγική. Από το γεγονός αυτό εξαρτάται η ανάπτυξη της οικονομίας της, τα κέρδη της, οι επενδύσεις της, οι φόροι που θα συγκεντρώνει, τα εισοδήματα και οι θέσεις εργασίας. H ανταγωνιστικότητα με τη σειρά της εξαρτάται από τον βαθμό της επιχειρηματικότητας μιας οικονομίας. Κατά πόσον, δηλαδή, η επιχείρηση διευκολύνεται στην ανάπτυξη και στην απόδοσή της, στην προσπάθεια να δημιουργήσει νέα προϊόντα και υπηρεσίες, υψηλής ποιότητας και χαμηλού κόστους.

«Η επιχείρηση αποτελεί το πιο ζωντανό κύτταρο των σύγχρονων κοινωνιών», τόνισε πρόσφατα ο Γκόρντον Μπράουν, αναφερόμενος στα συμπεράσματα του Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο με τον τίτλο «Προς μία επιχειρηματική Ευρώπη». Τι απ’ όλα αυτά μπορεί να πιστέψει κανείς ότι έχουν συνειδητοποιήσει οι Ελληνες πολιτικοί και κάτα πρώτο λόγο η παρούσα κυβέρνηση, η οποία τόσα και τόσα χρόνια περί πολλά πραγματικά τυρβάζη;

Αποκρατικοποιήσεις

Κατά πρώτο λόγο, υποστηρίζουν οι Ελληνες επιχειρηματίες, εάν θέλουμε να πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει τόνωση της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας στο μέλλον, χρειάζεται μια διαρκής επανάσταση στις σχέσεις κράτους και επιχειρήσεων. Είναι αδύνατον ο αντιπαραγωγικός κρατικός τομέας, ο οποίος αντιπροσωπεύει περίπου το 50% της εθνικής οικονομίας και κυριαρχεί από τις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια έως τις μεταφορές και τις τράπεζες, να εξακουλουθεί να μένει ανεπηρέαστος και να κατατρώγει οικονομικούς πόρους που θα μπορούσαν να αποδώσουν πολλαπλάσια υπό άλλες συνθήκες.

Οπως είναι αδύνατον, επίσης, να τονωθεί η επιχειρηματικότητα και να αποκτήσει οικονομικό ανάστημα η χώρα, όταν οι δημόσιοι διαγωνισμοί για έργα και προμήθειες είναι οι περισσότεροι φωτογραφικοί και ένας πακτωλός χρημάτων καταλήγει κάθε χρόνο σε λίγες μόνο (και στις ίδιες πάντα) τσέπες, με την ανοχή και την προστασία του πολιτικού συστήματος. Πώς να ανθήσουν οι επιχειρήσεις, ο ανταγωνισμός και η καινοτομία, που αποτελούν κινητήριο δύναμη;

Εμφαση στην παιδεία

Κατά δεύτερο λόγο, οι Ελληνες επιχειρηματίες επιζητούν από την προσεχή κυβέρνηση να δοθεί πολύ μεγάλη έμφαση στην παιδεία, η οποία δυστυχώς βουλιάζει. Και εδώ, όπως λένε, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες. Για να τονωθεί η επιχειρηματικότητα χρειάζεται πολύ γερή παιδεία. Διότι στην κούρσα του διεθνούς καταμερισμού εργασίας, κερδίζει αυτός που διαθέτει το πιο ικανό ανθρώπινο δυναμικό. Αυτό το οποίο μπορεί να στελεχώσει άνετα τις επιχειρήσεις, είναι εύκολα προσαρμόσιμο στις νέες τεχνολογίες, μπορεί να προσφέρει καινοτομίες.

Η γνώση, η εξειδίκευση και η ευελιξία του ανθρώπινου δυναμικού μετατρέπονται στη νέα οικονομική εποχή σε κολοσσιαίο πλεονέκτημα. Το βάρος πρέπει να δοθεί κυρίως στα πανεπιστήμια. Στο Συνέδριο του Λονδίνου, ο Μπιλ Γκέιτς είπε: «Τα καλύτερα μυαλά για τις επιχειρήσεις μου τα παίρνω από τα Πανεπιστήμια του Κέμπριτζ, του Πεκίνου και του Σιάτλ». Αυτό τα λέει όλα και προ πάντων τι σημαίνει ανταγωνισμός και διεθνοποίηση.

Επιχειρηματική κουλτούρα

Τρίτο μεγάλο κεφάλαιο είναι η δημιουργία επιχειρηματικής κουλτούρας, η οποία δεν υπάρχει στην Ελλάδα και αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην παρωχημένη τριτοκοσμική ιδεολογία που επικρατούσε (και εξακολουθεί να υποθάλπεται πολιτικά), ότι το επιχειρείν και το κέρδος δεν είναι και τα καλύτερα πράγματα. Ούτε μουσουλμάνοι να ήμαστε πια! Την ίδια ώρα, μάλιστα, που το πολιτικό σύστημα αποθέωνε τις μίζες και απομυζούσε το δημόσιο χρήμα έως και της τελευταίας δεσμίδας. Αυτή η νοοτροπία, λένε τώρα οι επιχειρηματίες, θα πρέπει να σπάσει οριστικά. Να κατανοήσει η νέα γενιά τη σημασία της μείζονος προσπάθειας, τη σημασία της γνώσης και της παραγωγικότητας, σε συνδυαμό με το σκοπό της επιχείρησης.

Τέταρτο ζήτημα που πρέπει να μπει στην πολιτική συζήτηση για το μέλλον της οικονομίας είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες παρέχουν πάνω από το 70% της απασχόλησης του ιδιωτικού μη πρωτογενούς τομέα στην Ελλάδα. Πρόκειται για το πιο παραμελημένο κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, το οποίο κατά ένα σημαντικό μέρος επιβιώνει φοροδιαφεύγοντας. Χωρίς εύκολη πρόσβαση στην άντληση κεφαλαίων, χωρίς δυνατότητες και κίνητρα για επενδύσεις στην έρευνα και με πολλά αναμφίβολα εμπόδια, από ένα δημόσιο γραφειοκρατικό μηχανισμό που του αρέσει να συνθλίβει τον ασθενέστερο. Σήμερα η επιχείρηση και γενικότερα η επιχειρηματικότητα, είναι η ικανότητα μιας οικονομίας να κινητοποιεί τις πηγές και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει και να κεφαλαιοποιεί τις νέες ευκαιρίες που ανοίγουν οι αγορές και οι καινοτομίες. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν «κλειδί» στην πορεία αυτή, διαθέτοντας μεγαλύτερη ευελιξία, λόγω του μικρότερου μεγέθους και του ισχυρότερου ενστίκτου επιβίωσης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή