Παράλληλα με την προεκλογική μάχη, μια άλλη σκληρότερη, διεξάγεται στα παρασκήνια. Πρόκειται για τον κρίσιμο αγώνα που έχει ως έπαθλο τη διανομή των 100 δισ. ευρώ που πρόκειται να κατανείμει η όποια κυβέρνηση της ερχόμενης τετραετίας από τα κονδύλια του Γ΄ ΚΠΣ που απομένουν να διατεθούν, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων αλλά και τα επενδυτικά προγράμματα των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων. Πρόκειται για γιγαντιαίο ποσό που φθάνει τα δύο τρίτα του ΑΕΠ της χώρας πέρυσι και σ’ αυτό δεν έχει συνυπολογιστεί ο ενδεχόμενος τζίρος που θα προκύψει από νέα προγράμματα αποκρατικοποίησης, καθώς και παραχώρηση σε ιδιώτες λειτουργιών κρατικών οργανισμών.
Το διακύβευμα είναι μεγάλο και ανάλογο είναι το πάθος με το οποίο οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι ρίχνονται στη μάχη για να επηρεάσουν όχι τόσο τη γενική πολιτική που θα εφαρμοστεί όσο τις κρίσιμες επιχειρηματικές επιλογές που διαμορφώνουν το τοπίο της εγχώριας αγοράς.
Ετσι, οι θεωρούμενοι «πράσινοι» δίνουν τον «υπέρ πάντων» αγώνα προκειμένου να διατηρήσουν την προνομική τους πρόσβαση στον κρατικό κορβανά, όσο και να μην κινδυνεύουν από ελέγχους πεπραγμένων που μπορούν να έχουν δυσάρεστη έκβαση. Οι εμφανιζόμενοι ως «μπλε» προσβλέπουν στην αναστροφή της προνομιακής σχέσης υπέρ τους αλλά το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι ότι δεν λαμβάνουν σχετικές διαβεβαιώσεις.
Υπάρχουν όμως και οι «άλλοι», οι ιριδίζοντες που αναζητούν παντού ερείσματα και εμφανίζουν συμπεριφορά αντίστοιχη με αυτήν των αναποφάσιστων στις δημοσκοπήσεις. Αυτοί δεν είναι αναποφάσιστοι όσον αφορά την προτίμησή τους, απλώς δεν έχουν αποφασίσει ποιος θα είναι σε θέση να τους ευνοήσει καλύτερα!
Τα όπλα που έχουν ήδη επιστρατευτεί είναι «φιλικά» μέσα μαζικής ενημέρωσης, τεράστια διαφημιστικά κονδύλια αλλά και άμεση οικονομική συνδρομή χωρίς την οποία τα κόμματα αλλά και τα πρόσωπα, δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν.