Το νομοσχέδιο που καθιερώνει τη συγχρηματοδότηση του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, σε σχετικά μικρά δημόσια έργα, θα έχει επιπτώσεις πολύ σημαντικότερες από την πολιτική ένταση που προκάλεσε στη Βουλή. Το νέο σύστημα κατασκευής δημοσίων έργων θα αλλάξει τη νοοτροπία σε πολλούς οργανισμούς του Δημοσίου αλλά και στον κατασκευαστικό τομέα. Η βασική καινοτομία του νέου νόμου είναι ότι οι κατασκευαστές δεν θα πληρώνονται προκειμένου να κατασκευάσουν ένα έργο, αλλά θα αναλαμβάνουν την κατασκευή τους με δικές τους δαπάνες και θα περιμένουν να έχουν έσοδα από τη χρήση του.
Αυτό και μόνον αποτελεί επανάσταση για τον τρόπο λειτουργίας των κατασκευαστικών εταιρειών. Εως τώρα, ελκυστικό για μια κατασκευαστική εταιρεία είναι το έργο που έχει ή μπορεί να δείξει ότι εκτάκτως προέκυψαν πολλές δυσκολίες. Με τον τρόπο αυτό αυξάνεται το κατασκευαστικό έργο και συνεπώς τα έσοδα του κατασκευαστή.
Με το νέο σύστημα, ελκυστικό για μια κατασκευαστική εταιρεία έργο είναι εκείνο που θα ολοκληρωθεί (από την ίδια) εγκαίρως και θα αποδίδει από τα έσοδα που φέρνει η χρήση του έργου. Κι όλα αυτά, όχι μόνο για μεγάλες, κατά τεκμήριο οργανωμένες, εταιρείες, αλλά και από μεσαίου μεγέθους κατασκευαστές. Είναι σαν να λέμε ότι πρέπει να αλλάξουν δουλειά! Θα έχουν πλέον συμφέρον να κάνουν το αντίθετο απ’ ό,τι έως τώρα.
Να τελειώνει το έργο γρήγορα, να έχει υλοποιηθεί με τρόπο που θα διευκολύνει πλήρως τη λειτουργία του χωρίς κακοτεχνίες και προβλήματα κατασκευής, να έχουν εξασφαλίσει κεφάλαια για την πραγματοποίησή του, να είναι έτοιμοι για την αποδοτική λειτουργία του.
Μπορούν οι κατασκευαστικές εταιρείες να ανταποκριθούν στις νέες ανάγκες; Το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι ότι μπορούν, αλλά όχι όλες. Αυτές όμως που θα καταφέρουν να σταθούν, θα έχουν τη δυνατότητα να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν και σε συνθήκες διεθνούς ανταγωνισμού. Και πιθανότατα θα είναι αυτές που χρειάζεται η ελληνική αγορά. Οι αξιόμαχες.