Πριν από εννέα περίπου χρόνια ξεκίνησε η τροφοδοσία της ελληνικής αγοράς με φυσικό αέριο και έκτοτε αυτή έχει αναπτυχθεί και αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Σήμερα, η χώρα εισάγει συνολικά 2,5 BCM’S (δισ. κυβ. μέτρα) τον χρόνο, με 2,0 BCM’S προερχόμενα από τη Ρωσία και συγκεκριμένα από την εταιρεία Gazprom και 0,5 BCM’S σε μορφή υγροποιημένου αερίου μέσω ειδικών πλοίων από την Αλγερία, από την εταιρεία Sonatrach.
Η εισαγωγή και χρήση του Φυσικού Αερίου στην Ελλάδα κατέστη δυνατή χάρη στην κατασκευή ενός εκτεταμένου δικτύου αγωγών και σταθμών από τη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ), στην οποία και ανήκουν όλες οι σχετικές εγκαταστάσεις. Αυτές, συνοπτικά, αποτελούνται από:
(α) Τον κύριο αγωγό μήκους 512 χλμ. υψηλής πίεσης (70 Bar) που μεταφέρει το αέριο από τα ελληνο-βουλγαρικά σύνορα στην Αττική.
(β) Τους κλάδους μεταφοράς υψηλής και μέσης πίεσης, οι οποίοι μεταφέρουν το αέριο στα κέντρα κατανάλωσης και έχουν συνολικό μήκος 1.500 χλμ.
(γ) Τον σταθμό υγροποιημένου αερίου (LNG) στη νήσο Ρεβυθούσα, στον κόλπο Μεγάρων Αττικής, όπου αποθηκεύεται και αεριοποιείται το αέριο που εισάγεται από την Αλγερία.
(δ) Μετρητικό σταθμό παραλαβής εισαγόμενου φυσικού αερίου στο Σιδηρόκαστρο (ελληνο-βουλγαρικά σύνορα)
(ε) Εκατοντάδες βοηθητικούς μετρητικούς σταθμούς και το Κέντρο Λειτουργίας και Συντήρησης στο Πάτημα Ελευσίνα.
Τα βασικά έργα για τη δημιουργία της ανωτέρω υποδομής κατασκευάστηκαν την περίοδο 1989-1998, ενώ οι κλάδοι των αγωγών επεκτείνονται διαρκώς με παράλληλη συνεχή αναβάθμιση όλης της υπόλοιπης υποδομής (δηλαδή αγωγοί κλάδοι, terminal Ρεβυθούσας, μετρητικοί σταθμοί κ.λπ.). Το συνολικό κόστος για το βασικό έργο υποδομής έφθασε σχεδόν τα 2,0 δισ. ευρώ με το ελληνικό Δημόσιο να έχει συνεισφέρει ποσά της τάξεως των 1,2 δισ. ευρώ και τα υπόλοιπα να έχουν δοθεί υπό μορφή καθαρών επιδοτήσεων (grants) από την Ε.Ε. και χαμηλότοκων δανείων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Αυξάνεται η κατανάλωση
Σήμερα, το φυσικό αέριο χρησιμοποιείται πρωτίστως για την παραγωγή ηλεκτρισμού από τη ΔΕΗ, η οποία καταναλώνει το 75% των ανωτέρω ποσοτήτων, ενώ το υπόλοιπο 25% καταναλώνεται από τη βιομηχανία, ξενοδοχεία, νοσοκομεία, μικρές επιχειρήσεις, καθώς και από τον οικιακό τομέα. Ο τελευταίος εξυπηρετείται μέσω των Εταιρειών Παροχής Αερίου (ΕΠΑ), όπου το Δημόσιο συμμετέχει με ποσοστό 51%, ενώ το υπόλοιπο το έχουν ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες έχουν και το μάνατζμεντ, και έχουν επενδύσει και επενδύουν διαρκώς στην κατασκευή και επέκταση των δικτύων πόλεως, τη συντήρησή τους, ενώ έχουν αναλάβει πλήρως τις πωλήσεις προς τους οικιακούς και εμπορικούς καταναλωτές. Σήμερα, λειτουργούν με επιτυχία τρεις ΕΠΑ (Αττικής, Θεσσαλονίκης, Θεσσαλίας). Μέχρι στιγμής έχουν επιτύχει συνολικά 56.000 περίπου συνδέσεις (27.000 Αττική, 18.000 Θεσσαλονίκη, 11.000 Θεσσαλία) που εξυπηρετούν όμως αριθμητικά πολύ περισσότερους πελάτες (σχεδόν 160.000), αφού υπάρχουν ήδη αρκετές συνδέσεις σε πολυκατοικίες.
Με δεδομένο τον δύσκολο και δύσκαμπτο οικιστικό ιστό των περισσότερων πολεοδομικών συγκροτημάτων της χώρας μας και την κακή ποιότητα των περισσότερων οικοδομών, με την τραγική έλλειψη ανοικτών χώρων πέριξ των κτιρίων, το έργο επέκτασης των δικτύων πόλεων καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολο. Γι’ αυτό και εκτιμήσεις για την αύξηση της κατανάλωσης φυσικού αερίου σε αστικές περιοχές μέσα στην επόμενη πενταετία είναι ιδιαίτερα συντηρητικές, σε σύγκριση με αντίστοιχες περιπτώσεις άλλων χωρών. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής αγοράς φυσικού αερίου συνολικά, είναι ιδιαίτερα θετικές αφού υπολογίζεται ότι η κατανάλωση θα αυξηθεί στα 5,0 BCM’S, δηλαδή θα έχει διπλασιαστεί, μέχρι το 2010.