Κατακλυσμό δανείων στην αγορά προκαλεί ο έντονος ανταγωνισμός των τραπεζών. H προσπάθεια των τραπεζών να αποσπάσουν νέα μερίδια αγοράς και να αυξήσουν τα έσοδά τους έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, προκαλώντας την έντονη ανησυχία της Τραπέζης της Ελλάδος.
Εύλογος είναι ο φόβος ότι η ένταση του ανταγωνισμού οδηγεί σε χαλάρωση των κριτηρίων δανειοδότησης εξ ου και τα πρόσφατα μέτρα για την ανάσχεση της ραγδαίας πιστωτικής επέκτασης. Μάλιστα πολλοί εκτιμούν ότι τα μέτρα για τον περιορισμό του δανεισμού των νοικοκυριών θα έπρεπε να έχουν ληφθεί νωρίτερα και προτρέπουν την κεντρική τράπεζα να πάρει σύντομα πρόσθετα μέτρα. Από την άλλη πλευρά, όμως, οι εμπορικές τράπεζες αντιδρούν, υπογραμμίζοντας ότι τους τελευταίους μήνες η ΤτΕ έχει προχωρήσει δύο φορές σε αύξηση προβλέψεων χωρίς να υπάρχουν προβλήματα καθυστερήσεων που να δικαιολογούν την κινητοποίηση. Προσθέτουν ότι σε μια λίαν ανταγωνιστική ευρωπαϊκή αγορά, η συντηρητική προσέγγιση της ΤτΕ δημιουργεί ανταγωνιστικό μειονέκτημα.
Τους τελευταίους μήνες στην εγχώρια τραπεζική αγορά σημειώνεται μια πλημμυρίδα δανείων προς τα νοικοκυριά. Χιλιάδες προσφορές για πιστωτικές κάρτες δίχως δικαιολογητικά. Υπέρογκες αυξήσεις πιστωτικών ορίων ακόμα και για καταναλωτές που συχνά – πυκνά αμελούν να εξοφλήσουν έγκαιρα τη δόση τους. Προεγκριμένα προσωπικά – καταναλωτικά δάνεια για τους κατόχους πιστωτικών καρτών. «Ανοιχτά» δάνεια. Προεγκριμένα επαγγελματικά δάνεια για διάφορα ελεύθερα επαγγέλματα (γιατροί, δικηγόροι, πολιτικοί μηχανικοί κ.ά.) τα οποία χορηγούνται μέσα σε λίγες μόνον ώρες δίχως τον παραμικρό έλεγχο. Τελευταία πεδίο αμφισβητούμενων προσφορών αποτελεί και η στεγαστική πίστη: Δωρεάν έξοδα μηχανικού, έξοδα δικηγόρου, έξοδα φακέλου, «δώρο» η πρώτη δόση, ενώ προσφέρεται ακόμα και δυνατότητα πληρωμής της πρώτης δόσης ένα χρόνο μετά την εκταμίευση του δανείου! Με τα επικοινωνιακά αυτά «όπλα» οι τράπεζες «μαγνητίζουν» ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά τα οποία δανείζονται στο όριο των οικονομικών τους δυνατοτήτων, οδηγώντας τεχνηέντως τις τιμές των ακινήτων στα ύψη. Παράλληλα συνεχείς είναι οι διαφημιστικές καμπάνιες που προπαγανδίζουν -τις περισσότερες φορές με προκλητικό τρόπο- την υπερκατανάλωση.
Μέσα σε πέντε χρόνια έχει σημειωθεί μια άνευ προηγουμένου για τη χώρα πιστωτική έκρηξη: Το 2000 τα στεγαστικά δάνεια μόλις ξεπερνούσαν τα 11 δισ. ευρώ, ενώ σήμερα υπερβαίνουν τα 37 δισ. ευρώ. Τα δε καταναλωτικά δάνεια έχουν τετραπλασιαστεί από 5,6 δισ. ευρώ το 2000 στα 20,3 δισ. ευρώ σήμερα. Και οι ρυθμοί αύξησης παραμένουν ιδιαίτερα υψηλοί. Αν και οι δείκτες δανεισμού στην Ελλάδα είναι σημαντικότερα χαμηλότεροι σε σχέση με την E.E. η σύγκριση θα ήταν μάλλον αδόκιμη. H απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης συνέπεσε με ανοδικό κύκλο της εγχώριας οικονομίας (τα τελευταία χρόνια το ΑΕΠ αυξάνει κατά 4% ετησίως) και ιστορικά χαμηλών επιτοκίων. Επιπρόσθετα η έκρηξη των δανείων σημειώθηκε δίχως την αποτελεσματική συνδρομή της Τειρεσίας καθώς η αποκαλούμενη Λευκή Λίστα είναι πολύ πρόσφατη και ελλιπής. H έκρηξη της καταναλωτικής πίστης μέσα σε λίγα χρόνια -και μάλιστα χρόνια οικονομικής ευφορίας- είναι η κύρια εστία ανησυχίας της Τραπέζης της Ελλάδος. H άλλη πλευρά του νομίσματος, ύφεση ή και κάμψη της οικονομίας και υψηλά επιτόκια, μας είναι εντελώς άγνωστη. Τα μοντέλα διαχείρισης πιστωτικού κινδύνου των εγχώριων τραπεζών στερούνται εμπειρίες ύφεσης ή σημαντικής εξασθένησης των ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας. Το ίδιο και οι καταναλωτές, οι οποίοι έχουν μάθει στη χαμηλή δόση και οι περισσότεροι είναι ελάχιστα ενημερωμένοι για τις συνέπειες μιας σημαντικής αύξησης των επιτοκίων.