Αποφασισμένος να επεκτείνει, υπό προϋποθέσεις, τη ρύθμιση της Νάουσας και σε άλλες περιοχές της χώρας, δηλώνει ο υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, κ. Σ. Τσιτουρίδης. Ωστόσο, ο τρόπος και το περιεχόμενο του μέτρου θα αποτελέσουν αντικείμενο διαλόγου με τα κόμματα, τις εργοδοτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Σε έκτακτη ενημέρωση των δημοσιογράφων διευκρίνισε ότι ο διάλογος θα ολοκληρωθεί μέσα στο καλοκαίρι και προσέθεσε ορισμένα νέα στοιχεία αναφορικά με τη σύσταση του Ταμείου Αλληλεγγύης. Τα βασικά σημεία της πολιτικής που περιέγραψε έχουν ως εξής:
Ο διάλογος θα προσδιορίσει τα κριτήρια ένταξης των κλάδων ή των περιοχών που θα ενταχθούν στη γενική ρύθμιση. Οι πόροι του Ταμείου θα προέλθουν από μη ανταποδοτικές κοινωνικές δαπάνες. Δεδομένων των προθέσεων για δημιουργία ευρωπαϊκού ταμείου αντιμετώπισης κρίσεων, θα αναζητηθεί η σύνδεση των ελληνικών πολιτικών με τα ευρωπαϊκά μορφώματα και ταμεία. Στην εφαρμογή του γενικού μέτρου για την αντιμετώπιση της ανεργίας σε ηλικίες άνω των 50 ετών, το επίδομα θα αντιστοιχεί (ενδεχομένως) με το ύψος του τελευταίου μισθού και θα αποτελεί το έσχατο μέτρο, αφού προηγηθούν προσπάθειες τοποθέτησης σε θέσεις εργασίας. O κ. Τσιτουρίδης δεν απέκλεισε την αξιοποίηση του «κοινωνικού τομέα» για την τοποθέτηση ανέργων και εμφανίστηκε ανοικτός σε κάθε θετική πρόταση. Απόλυτα συναινετικός εμφανίστηκε σχεδόν σε όλα τα θέματα που άπτονται της απασχόλησης και του ασφαλιστικού. Αναφορικά δε με τα ζητήματα της κοινωνικής ασφάλισης, προέβλεψε ότι δεν θα απαιτηθούν σκληρά μέτρα ούτε την επόμενη τετραετία και περιορίστηκε στην υπόδειξη πιθανών αλλαγών που επιβάλλει η εξέλιξη στο μοντέλο της συμβίωσης με την αύξηση των οικογενειών χωρίς την προϋπόθεση του γάμου. Για την έναρξη του διαλόγου με τους φορείς, ο κ. Τσιτουρίδης θα αποστείλει προσκλήσεις εντός της εβδομάδας, ενώ απέφυγε να δώσει αναλυτική εικόνα για τις νέες ρυθμίσεις οφειλών προς το IKA και τα λοιπά Ταμεία. Πάντως, το βέβαιον και μετά τη χθεσινή ενημέρωση του υπουργού Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, είναι ότι απασχόληση και ασφαλιστικό αποτελούν πλέον τους βασικούς κρίκους για τη διαμόρφωση σταθερών κοινωνικών συναινέσεων. Και αυτός ο στόχος εξηγεί και τη γενικότητα και την ασάφεια των ρυθμίσεων.