Το Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2005, όλα ήταν περίφημα στο Βελβεντό της Κοζάνης. Η εταιρεία «Χιονοδρομικό Κέντρο Κοζάνης – Βελβεντού ΑΤΕΕ» εγκαινίαζε τα γραφεία της. Τα εγκαίνια γραφείων μιας εταιρείας, μάλλον δεν είναι σπουδαία επένδυση, αλλά όλοι οι επίσημοι έσπευσαν να παραβρεθούν στην τελετή. Ο υπουργός Μακεδονίας Θράκης, ο περιφερειάρχης, ο νομάρχης, ο δήμαρχος, οι βουλευτές και όλοι οι τοπικοί παράγοντες έδωσαν το «παρών». «Μια από τις έξι μεγαλύτερες επενδύσεις στην Ελλάδα», έγραφαν με υπερηφάνεια οι τοπικές εφημερίδες.
Σκοπός της εταιρείας η δημιουργία ενός πρότυπου κέντρου χειμερινού και θερινού τουρισμού στην περιοχή Καταφυγίου των Πιερίων. Τα σχέδια αφορούν επένδυση 30 εκατ. ευρώ στον ορεινό όγκο κι όχι άλλο ένα μικρό χιονοδρομικό κέντρο στη Δυτική Μακεδονία. Εντυπωσιακές κατασκευές, με εστιατόριο που περιστρέφεται αργά, ώστε οι θαμώνες να απολαμβάνουν ολόκληρο το τοπίο. Σύγχρονοι αναβατήρες που διευκολύνουν τους χιονοδρόμους, όλες οι εγκαταστάσεις που προβλέπονται σε ένα κέντρο μαζί με τα αναγκαία έργα υποδομής. Η ορεινή έκταση 2.000 στρεμμάτων μπορεί να εξελιχθεί σε μια μικρή πολιτεία που θα προσελκύει τον χειμώνα ανθρώπους που χαίρονται με χειμερινά σπορ και αυξάνονται τα τελευταία χρόνια. Αλλά και το καλοκαίρι μπορεί να λειτουργήσει, προσφέροντας χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας σε αθλητικές ομάδες ή και σε ιδιώτες. Μια εστία που δημιουργεί θέσεις εργασίας και εισόδημα, σε μια περιοχή που έχει τόση ανάγκη να κρατήσει τη νέα γενιά.
Στην εταιρεία που με τόσο ενθουσιασμό εγκαινίασαν οι τοπικοί παράγοντες συμμετέχουν ιδιώτες Ελληνες και ξένοι, καθώς και τοπικοί φορείς. Αλλωστε στην περιοχή υπάρχει παράδοση συνεταιριστικού πνεύματος που ευνοεί και την επιχειρηματικότητα. Είναι βέβαιον ότι όλοι οι φορείς επιθυμούν τη δημιουργία του νέου χιονοδρομικού κέντρου. Ολοι αντιλαμβάνονται τα οφέλη που θα έφερνε στην περιοχή. Κι όμως, τα γραφεία που εγκαινιάστηκαν είναι η μοναδική επένδυση που έγινε. Το έργο δεν προχωρεί. Οπως και πολλά άλλα επενδυτικά σχέδια παρότι έχουν τη συναίνεση τοπικών φορέων, δεν μπορεί να προχωρήσει.
Η απόσταση της θεωρίας από την πράξη είναι μεγάλη. Καμιά φορά η απόσταση από τις προθέσεις μέχρι την υλοποίηση είναι μεγαλύτερη. Οπως και το χάσμα ανάμεσα στη σοβαρότητα και στην προχειρολογία.
Η εταιρεία έχει μετόχους την αυστριακή Doppelmayr και την ελβετική εταιρεία κατασκευήγς αναβατήρων Garaventa A.G. με ποσοστό 40%, την ελληνική LM Α.Ε. με ποσοστό 40%, έναν ιδιώτη με ποσοστό 6%, τον Δήμο Βελβεντού με ποσοστό 12%, την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας με ποσοστό 1% και τον Χιονοδρομικό Σύλλογο Βελβεντού με ποσοστό 1%.
Το μόνο που δεν σκέφθηκαν έως τώρα οι ενθουσιώδεις υποστηρικτές του σχεδίου είναι με ποια διαδικασία το Δημόσιο μπορεί να παραχωρήσει ορεινή έκταση 2.000 στρεμμάτων σε ιδιωτική εταιρεία. Πώς θα ληφθεί η πολιτική απόφαση να παραχωρηθεί η έκταση, με ποιον τρόπο θα νομιμοποιηθεί η επιλογή αυτή; Και επιπλέον ποιος θα έχει την ευθύνη για την απόφαση να παραχωρηθεί η έκταση στη συγκεκριμένη εταιρεία, με τους συγκεκριμένους μετόχους. Και επειδή κανείς δεν επιθυμεί να αναλάβει την ευθύνη μιας απόφασης που πιθανότατα θα θεωρηθεί ύποπτη, η επένδυση δεν μπορεί να γίνει. Το πιθανότερο είναι ότι θα μείνουμε με τα αισιόδοξα επιχειρήματα που είχαν ακουστεί στα εγκαίνια των γραφείων. Οτι δηλαδή η επένδυση «αν ενταχθεί στον αναπτυξιακό νόμο θα υπάγεται κατευθείαν στο γραφείο του πρωθυπουργού»(!) και ότι το δύσκολο αυτό εγχείρημα θα ολοκληρωθεί σε δύο με τρία χρόνια και ήδη έχουν ξεκινήσει οι χρονοβόρες διαδικασίες λειτουργίας και αδειοδότησής του.
Καμία, ουσιαστική διαδικασία δεν έχει ξεκινήσει. Εμειναν όμως τα ωραία λόγια. Μετά από προσπάθειες οκτώ χρόνων το όραμα παίρνει σάρκα και οστά, είχε πει στην ομιλία του ο πρόεδρος της εταιρείας του Χιονοδρομικού Κέντρου κ. Γ. Σόκουτης. Ο νομάρχης Κοζάνης, κ. Ι. Ανδρεάδης, υπογράμμισε από την πλευρά του ότι «το Χιονοδρομικό Κέντρο θα δώσει αναπτυξιακή προοπτική στο μέλλον για το ίδιο το Βελβεντό και την παραλίμνια περιοχή», ενώ ο δήμαρχος Βελβεντού, κ. Μ. Στέργιου, έκανε λόγο για τη μεγαλύτερη αναπτυξιακή επιλογή αυτής της περιόδου, που δημιουργεί μια διαφορετική παρακαταθήκη για την εθνική μας οικονομία.