Στο στόχαστρο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου εισέρχεται την άλλη εβδομάδα η ελληνική οικονομία και ειδικότερα η διαχείριση των κρατικών δαπανών.
Κλιμάκιο του διεθνούς οργανισμού θα επισκεφθεί την Αθήνα με αντικείμενο τη συλλογή στοιχείων, που θα περιληφθούν στην ετήσια έκθεση η οποία θα δημοσιοποιηθεί αργότερα, προς τα τέλη του έτους.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι ξένοι εμπειρογνώμονες θα δώσουν ιδιαίτερη έμφαση στο σκέλος των δαπανών και ειδικότερα στις μεθόδους διαχείρησής τους που διαθέτει η Ελλάδα. Οι κρατικές δαπάνες αποτελούν το μεγάλο αγκάθι για την οικονομία.Ο περιορισμός τους φαίνεται να αποδίδει, αν και κινείται υπό τη σκέπη του δόγματος της ήπιας προσαρμογής. Η τελευταία δεν δημιουργεί εντάσεις και λαμβάνει υπ’ όψιν τις κοινωνικές πραγματικότητες, όπως συχνά επαναλαμβάνει ο κ. Αλογοσκούφης.
Το 2006 είναι κρίσιμος χρόνος για την Ελλάδα, καθώς θα σημάνει, εφόσον όλα πάνε καλά, την έξοδο της χώρας από την επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Εξωθεν αναγνώριση
Η ελληνική οικονομία εσχάτως έχει εισπράξει πλήθος ευσήμων από τους διεθνείς οργανισμούς (τελευταίος ήταν ο ΟΟΣΑ), που σε γενικές γραμμές πιστοποιούν τη βελτίωση της κατάστασής της.
Τούτο, αν και ενθαρυντικό, πρέπει να αποτυπωθεί και στα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία θα εκδώσει την τελική ετυμηγορία για επαναφορά της Ελλάδας στη χορεία των κρατών με έλλειμμα προϋπολογισμού κάτω του 3%.
Εως τότε ανήσυχα μάτια θα είναι στραμένα πάνω στην Ελλάδα και θα μετράνε κάθε της κίνηση, αλλά και κάθε στραβοπάτημα.
Στο υπουργείο Οικονομίας τελευταία καταβλήθηκε μια εξαιρετικά επίπονη και εργώδης προσπάθεια, που είχε στόχο να βελτιώσει τις σχέσεις της χώρας με όλους του διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς. Αποκορύφωμα ήταν η σύνοδος του ΟΟΣΑ, στην οποία η Ελλάδα είχε την προεδρία και κατά γενική ομολογία τα κατάφερε αρκετά καλά.
Υπουργείο: Ανάπτυξη 3,8%
Το θετικό των εκθέσεων, όπως αναφέρουν πηγές του οικονομικού επιτελείου, δεν είναι μόνο αποτέλεσμα δημοσίων σχέσεων. Προέρχεται και από τις τάσεις βελτίωσης που καταγράφονται στους οικονομικούς δείκτες, οι οποίοι παρακολουθούν την πραγματικότητα. Ο υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφης προβλέπει για το 2006 ότι τελικά η ανάπτυξη θα διαμορφωθεί σε επίπεδα της τάξης του 3,8%, ενώ την ίδια στιγμή το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα βρεθεί σε επίπεδα κάτω του 3%. Η επίτευξη αυτού του διττού στόχου απαιτεί μια χρυσή ισορροπία, που εμπεριέχει τόσο τη διατήρηση ισχυρής ανάπτυξης, όσο και την προσπάθεια για μείωση των κρατικών δαπανών.
Ειδικά η διατήρηση της ανάπτυξης είναι το ήμισυ του παντός για την Ελλάδα, που παραμένει μια από τις χώρες με την υψηλότερη αύξηση του ΑΕΠ.
ΤτΕ: ανάπτυξη 3,5%
Πάντως, από την πλευρά της η Τράπεζα της Ελλάδος επιμένει στις συντηρητικές της προβλέψεις και διά στόματος του διοικητού της κ. Ν. Γκαργκάνα υπογράμμισε ξανά τη φετεινή εκτίμηση, που θέλει το ΑΕΠ να αυξάνεται με ρυθμό 3,5%.
Στο σκέλος των δαπανών η μάχη που δίνεται πολλές φορές οδηγεί σε απογοητεύσεις, αλλά και ήττες. Το κράτος είτε με τη στενή είτε με την ευρεία έννοια δύσκολα εκχωρεί αρμοδιότητες και βέβαια ακόμα πιο δύσκολα παρέχει στοιχεία για την πραγματική του εικόνα.
Θα αναφέρουμε στη συνέχεια τρία παραδείγματα που αναπαριστούν με ανάγλυφο τρόπο αυτό που υπάρχει, ενώ ταυτόχρονα καθιστούν παραπάνω από αναγκαία την αλλαγή του.
Στέλεχος του οικονομικού επιτελείου μαρτυρούσε πρόσφατα το τείχος έμπροσθεν του οποίου βρέθηκε όταν επιχείρησε να συνεργασθεί με ΔΕΚΟ για να βελτιώσουν την αναχρηματοδότηση του χρέους τους.
«Μοντερνίζουσες» ΔΕΚΟ
Αν και όλοι οι αρμόδιοι των ΔΕΚΟ συμφωνούσαν στην ανάγκη εισαγωγής νέων μεθόδων διαχείρισης του χρέους τους, στην πραγματικότητα κάνενας δεν τις ήθελε. Ισχυρίζονταν απλώς ότι τις ήθελαν για να φαίνονται μοντέρνοι και συμπλέοντες με τους σημερινούς καιρούς. Αυτό στην πράξη μεταφραζόταν σε κωλυσιεργία και συζητήσεις ατελείωτες με στελέχη των ΔΕΚΟ, (εντεταλμένα για το θέμα) που όμως δεν γνώριζαν ούτε αγγλικά.
Ισως η μη γνώση ξένης γλώσσας να αποτελεί μόνο πταίσμα και απειροελάχιστη λεπτομέρεια μπροστά στην ουσία, που δεν είναι άλλη από την προσπάθεια που γίνεται να μην αλλάξει τίποτα και να παραμείνουν όλα όπως ήταν πάντα.
Στο ίδιο μήκος κύματος αξίζει να ενταχθεί και η εμπειρία άλλου κυβερνητικού στελέχους, που πρόσφατα βρέθηκε στο εξωτερικό, αναζητώντας μεταξύ άλλων και επενδύσεις.
Οπως έλεγε, ενδιαφέρον διαπίστωσε αρκετό, αλλά ταυτόχρονα και αγωνία μεγάλη εκ μέρους των συζητητών του, για το πόσο είμαστε υπεύθυνο κράτος που περιορίζει τις πολύπλοκες διαδικασίες ή στέλνει τους επενδυτές στα δόντια της γραφειοκρατίας.
Ο άνθρωπος επιχειρούσε να τους πείσει ότι γίνονται αλλαγές, που και η κοινωνία μας αρχίζει σταδιακά να αφομοιώνει.
Την ίδια στιγμή διέκρινε και την αμφιβολία των συνομιλητών του, που στηριζόμενοι σε εμπειρίες του παρελθόντος κατατάσσουν συλλήβδην αποκλείουν τη χώρα, αρνούμενοι να δουν τις αλλαγές που συντελούνται.
Ο έντιμος γιος
Για το τέλος αφήσαμε μια μικρή ιστορία, από εκείνες που μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι ζούμε σε μια απίθανη κοινωνία, στην οποία όλα μπορούν να συμβούν και τίποτα δεν θεωρείται απίθανο.
Σε ασφαλιστικό ταμείο, όπου εμφανίστηκε ο γιος (πρόσφατα αποθανόντος ασφαλισμένου) για να δηλώσει τον θάνατο του πατέρα του, διημείφθησαν τα εξής εντελώς παρανοϊκά:
Ο προσερχόμενος δήλωσε στους υπαλλήλους ότι επιθυμεί να κάνει διακοπή της σύνταξης του αποθανόντος. Οι αρμόδιοι απάντησαν ότι για ένα εξάμηνο η σύνταξη θα συνεχίσει να κατατίθεται στον τραπεζικό λογαριασμό του ασφαλισμένου, από τον οποίο δεν πρέπει να γίνονται αναλήψεις, αλλά ούτε και να κλείσει ο λογαριασμός.
Το αυτονόητο θα ήταν να πάψει άμεσα η μισθοδοσία ενός ήδη πεθαμένου και η ιστορία να πάρει εκεί τέλος.
Συνέβη όμως το αντίθετο, που αποδεικνύει πόσο μακριά είναι οι εξαγγελίες από την πραγματικότητα.
Ισως θα ήταν περισσότερο αυτονόητο και «φυσιολογικό», αν ο υιός τους αποθανόντος συνέχιζε κανονικά να λαμβάνει τη σύνταξη. Ούτως η άλλως, δύσκολα θα μπορούσε να εντοπισθεί!