Μπορεί η μακρά υπόθεση της Ολυμπιακής να σκιάζει τις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όμως συνολικά στον ευαίσθητο τομέα των κρατικών ενισχύσεων η χώρα μπορεί να επιδείξει μία από τις καλές πανευρωπαϊκά επιδόσεις, τόσο ως προς τον όγκο των ενισχύσεων όσο και ως προς την κατεύθυνση στην οποία κινείται σε ό, τι αφορά την κατανομή τους.
Η επίδοση της Ελλάδας, θα πρέπει να σημειωθεί, αξιολογείται εν προκειμένω με βάση τον δεδηλωμένο στόχο της Ενωσης για τον μέγιστο δυνατό περιορισμό των κρατικών ενισχύσεων και τη στροφή τους σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό, σε τομεακές και όχι εξειδικευμένες ενισχύσεις. Με άλλα λόγια, όσο μικρότερη είναι συνολικά η επιβάρυνση του φορολογούμενου προς όφελος της μιας ή της άλλης επιχείρησης και τομέα, τόσο καλύτερος είναι ο «βαθμός» που λαμβάνει η χώρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ετσι, σύμφωνα με την τακτική έκθεση προόδου της Επιτροπής για τις κρατικές ενισχύσεις, η οποία δημοσιεύθηκε χθες στις Βρυξέλλες και αφορά το έτος 2005, η Ελλάδα καταλαμβάνει μία από τις πρώτες θέσεις στην Ευρώπη, με το σύνολο των ενισχύσεων που παρέχει (εκτός σιδηροδρόμων) να ανέρχεται το 2005, σε μόλις 400 εκατ. ευρώ ή 0,2% του ΑΕΠ, ποσοστό που κινείται στο ένα τρίτο του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Το 97% των ενισχύσεων αυτών δεν παρέχεται σε συγκεκριμένες εταιρείες, αλλά σε γενικότερους τομείς της οικονομίας, πρωτίστως δε την περιφερειακή ανάπτυξη που λαμβάνει τη μερίδα του λέοντος ή το 56% των συνολικών ενισχύσεων που εκταμιεύθηκαν. Πρόκειται για την υψηλότερη επίδοση στην Ε. Ε. των «25», ενώ δεύτερος κατά σειράν ευεργετηθείς τομέας είναι η απασχόληση με 19% (έναντι ευρωπαϊκού μέσου όρου 8%) και τρίτος, το περιβάλλον με 10% (έναντι ευρωπαϊκού μέσου όρου 28%).
Από την άλλη πλευρά, πενιχρά υπήρξαν τα κονδύλια που διατέθηκαν για την έρευνα και ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και προϊόντων από τις επιχειρήσεις.
Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αδιαμφισβήτητη βασίλισσα της επιδότησης είναι η Γερμανία, με 20 δισ. ή σχεδόν το ένα τρίτο του συνόλου των κρατικών ενισχύσεων που δόθηκαν στην Ευρώπη, ενώ ακολουθούν η Γαλλία με σχεδόν δέκα δισ. και η Ιταλία με 6,4 δισ.
Σημαντικό μερίδιο των ενισχύσεων αυτών, σημειώνεται, έλαβαν τη μορφή βοήθειας για τη διάσωση ή αναδιάρθρωση συγκεκριμένων προβληματικών επιχειρήσεων, όπως στην περίπτωση της Ιταλίας η Alitalia ή της Γαλλίας η παγίως προβληματική Bull.