Παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος την προηγούμενη Τρίτη και οι περισσότεροι, βλέποντας τις καταστροφικές συνέπειες της άγριας ανάπτυξης, ίσως σκέφτηκαν ότι οικολογία και οικονομία είναι δύο έννοιες απόλυτα αντίθετες. Τίποτα περισσότερο αναληθές. Οικολογία και οικονομία συνδέονται στενά και όχι μόνο γιατί έχουν το ίδιο πρώτο συνθετικό. Στην πραγματικότητα η οικολογική αντίληψη συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πλουτοπαραγωγικών πηγών, που ανήκουν μάλιστα σε όλους. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η υποβάθμιση και καταστροφή του περιβάλλοντος θα οδηγήσουν, όπως απέδειξε η περίφημη έκθεση Στερν, σε οικονομική κρίση. Η επένδυση στην αποκατάσταση του κλίματος είναι ίσως η πιο αποδοτική, αφού για κάθε ένα ευρώ θα πάρουμε (ή καλύτερα θα γλιτώσουμε) πέντε στις επόμενες δεκαετίες. Επιπλέον, ήδη δημιουργείται ένα ευρύ πεδίο ανάπτυξης δραστηριοτήτων ακριβώς για την προστασία και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά συστήματα, δίκτυα ανακύκλωσης και διαχείρισης απορριμμάτων, ομάδες ελέγχου προστατευόμενων περιοχών, παραγωγή καινοτόμων φιλοπεριβαλλοντικών υλικών. Πρόκειται για μια μεγάλη «πίτα», η οποία όμως δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί με το ίδιο μοντέλο, το οποίο μας οδήγησε στην υπερθέρμανση της «οικονομίας του πετρελαίου», στην υπερεκμετάλλευση Φύσης και ανθρώπων. Για παράδειγμα, ο διαγκωνισμός των εταιρειών για να κερδίσουν μια άδεια βρώμικου λιγνίτη ή για να «σταυρώσουν» ένα νησί με δεκάδες ανεμογεννήτριες δεν συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος.
Γιατί όμως δεν έχει γίνει ακόμα το μαζικό πέρασμα στην «πράσινη οικονομία»; Τι κρύβεται πίσω από τη διαπάλη ΗΠΑ – Ε.Ε. στο ζήτημα του κλίματος και γιατί οι ΗΠΑ αρνούνται να υπογράψουν το Πρωτόκολλο του Κιότο; Ισως γιατί για κάθε μονάδα του ΑΕΠ των ΗΠΑ (το 2001) παράγονταν 2,66 τόνοι διοξειδίου του άνθρακα, ενώ της Ε.Ε. 1,44 τόνοι. Πρόσφατη έρευνα του CarboDisclosure Project μεταξύ 354 πολυεθνικών έδειξε ότι μόνο το 45% έχει θέσει στόχους μείωσης των εκπομπών και μόλις το 13% τις ελέγχει ετήσια. Γιατί τα «φτηνά» καύσιμα μπορεί να κοστίζουν ακριβά στο περιβάλλον και σε όλους μας, αλλά τη συγκεκριμένη επιχείρηση, στη συγκεκριμένη στιγμή τη βοηθούν, αφού το λεγόμενο «εξωτερικό κόστος» της ρύπανσης (που θα είναι 10 ευρώ τον τόνο διοξειδίου του άνθρακα το 2010 και 90 ευρώ το 2020!) το πληρώνει η κοινωνία. Ορισμένα στελέχη της Ε.Ε. εισηγούνται φόρο άνθρακα. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με το business as usual…