Τα περιθώρια χάραξης αναπτυξιακής πολιτικής στενεύουν όταν υπάρχει ο βρόχος του υψηλού δημόσιου χρέους. Στη διετία 2008-2009 το ελληνικό Δημόσιο επιβαρύνεται με τοκοχρεολύσια συνολικού ύψους 80 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 60 δισ. ευρώ είναι χρεολύσια και τα υπόλοιπα τόκοι. Το ποσό των 80 δισ. ευρώ είναι δυσβάστακτο για την ελληνική οικονομία, αν αναλογιστεί κανείς ότι μόνο οι λειτουργικές δαπάνες για ένα έτος ανέρχονται σε 88 δισ. ευρώ! Από αυτά, τα 20,7 δισ. ευρώ απαιτούνται για μισθούς και συντάξεις και άλλα 10 δισ. ευρώ, περίπου, για τόκους για την εξυπηρέτηση του χρέους. Το ποσό των τόκων είναι υψηλότερο από όλο το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και μεγαλύτερο από τις επιχορηγήσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία, τις εφημερίες και τις παροχές του προσωπικού στα νοσηλευτικά ιδρύματα.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα από τη δέσμευση που έχει αναλάβει η Ελλάδα να παρουσιάσει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό το 2010. Σε αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι προεκλογικές πιέσεις.