Με αφορμή μια προσωπική μου εμπειρία, επιθυμώ σήμερα να επαναφέρω στη δημοσιότητα ένα θέμα που μας αφορά όλους: Την καταβολή φόρων υπέρ τρίτων σε μια μεταβίβαση ακινήτου.
Κατέχω το 60% της πλήρους κυριότητος ενός διαμερίσματος στην Ηλιούπολη των Αθηνών. Το άλλο 40% ανήκει στη σύζυγό μου. Αποφασίσαμε να μεταβιβάσουμε με γονική παροχή το 100% της υψιλής κυριότητος στην κόρη μας. Λόγω αφορολογήτου ποσού (95.000 ευρώ από κάθε γονέα) στην εφορία ο φόρος υπολογίστηκε 140 ευρώ (μετά την αφαίρεση του αφορολογήτου ποσού των 95.000 ευρώ από κάθε γονέα). Χαρήκαμε οικογενειακώς γι’ αυτό. Είπαμε ότι το κράτος πράγματι έχει σκεφθεί την κοινωνική πλευρά του θέματος αυτού και έχει δώσει την ευκαιρία στους γονείς να μεταβιβάζουν τις περιουσίες τους στα παιδιά τους με πολύ λίγο φόρο.
Στη συνέχεια πήγαμε στη συμβολαιογράφο για να συντάξουμε το συμβόλαιο. Εκεί όμως διαπιστώσαμε με έκπληξη άλλα, δυσάρεστα πράγματα. Επρεπε, δηλαδή, να πληρώσουμε πολλά χρήματα, γύρω στις 5.000 ευρώ, για να τελειώσουμε και να ολοκληρώσουμε αυτήν τη μεταβίβαση στο παιδί μας. Μεταξύ άλλων, έπρεπε να καταβάλουμε και 1.500 ευρώ στο Ταμείο Νομικών! Διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν είχα καμιά βοήθεια από το Ταμείο Νομικών και σύμφωνα με τον κανόνα της ελεύθερης αγοράς έπρεπε να έχω κάποια ανταποδοτικότητα για να πληρώσω ανάλογη αμοιβή.
Οπως καταλαβαίνετε, το ποσό ήταν μεγάλο. Δεν καταβάλαμε φόρους στο Δημόσιο αλλά έπρεπε να πληρώσουμε 5.000 ευρώ σε διάφορους τρίτους, και μάλιστα για μη προσφερθείσες υπηρεσίες. Γιατί, π.χ., να καταβάλω στο Ταμείο Νομικών αμοιβή; Αφού κατέβαλα αμοιβή στη συμβολαιογράφο για τις υπηρεσίες που μου προσέφερε. Και το σπουδαιότερο: η συμβολαιογράφος δεν θα μου ολοκλήρωνε το συμβόλαιο εάν δεν πήγαινα εκ των προτέρων να καταβάλω το ποσό υπέρ του Ταμείου Νομικών. Ολοι οι Ελληνες προσδοκούσαμε ότι το ελληνικό κράτος θα καταργούσε τις παραπάνω πρόσθετες και άδικες επιβαρύνσεις. Οι επιβαρύνσεις αυτές αυξάνουν το κοινωνικό κόστος και αναγκάζουν τους πολλούς Ελληνες που έχουν χαμηλό εισόδημα, να συνεισφέρουν από το υστέρημά τους στο Ταμείο των ολίγων συντεχνιών. Ετσι έχει δημιουργηθεί μια άνευ προηγουμένου άδικη κατάσταση εις βάρος των πολλών. Δεν έχει τολμήσει κανείς μέχρι σήμερα να διορθώσει αυτήν την κατάσταση. Το γεγονός ότι εκείνοι που μας κυβερνούν είναι νομικοί κατά ποσοστό 80-90% δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να νομοθετούν μονομερώς υπέρ των συμφερόντων τους…
Η Ευρωπαϊκή Ενωση, ευτυχώς, εζήτησε να καταργηθούν όλοι οι παραπάνω φόροι. Περιμένουμε λοιπόν από την Ε.Ε. να απαιτήσει τη σύντομη κατάργηση των παραπάνω φόρων υπέρ τρίτων, αφού το (άβουλο;) ελληνικό κράτος δεν τόλμησε μέχρι σήμερα να το πράξει.
Αισθάνομαι ασφυκτική πίεση, αλλά και κοροϊδία, για όλα αυτά, όπως κι εσείς βέβαια, και έχω την περιέργεια να μάθω με ποια επιχειρήματα θα θελήσουν να διατηρήσουν τη σημερινή κατάσταση και να διατηρήσουν τους 550 φόρους υπέρ τρίτων εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας (εκτός κι αν νομίζουν ότι μόνο εκείνοι προσφέρουν υπηρεσίες στην κοινωνία και κανείς άλλος από εμάς τους υπόλοιπους…).
* Ο κ. Σεϊμένης είναι φοροτεχνικός-μέλος της ΠΕΦΕ, συγγραφέας.
